BEZEM

Sinds jaren heb ik zo nu en dan last van de rug. Dat begon al toen ik nog vakantiewerk bij mijn oom deed, ik was toen glazenwasser. Ik heb meer dan eens plat op de grond gelegen omdat ik gewoon geen adem meer kon halen van de pijn. Geen pretje, iemand die dat herkent weet wat ik bedoel dan wel voel. Toen ik eind jaren 90 op Beek zat, had ik ook weer eens last van zo’n aanval, op het werk nota bene. Een collega raadde me aan eens naar een chiropractor te gaan. Ik had daar nog nooit van gehoord maar hij was wildenthousiast “Gert, je gaat er krom in en loopt er op eigen kracht weer naar buiten” Het klonk bijna te mooi om waar te zijn.

Ik belde en maakte een afspraak. Ik verzekerde de dame dat het urgent was, ik kon er een uur later terecht. Ik wurmde me in mijn BMW coupe (geen sinecure, het apparaat lag bijna op straat ) en ik begaf me naar Maastricht. Peter Keil, zo heet de man, verrichte inderdaad wonderen. Ik kon, nog wel wat stijfjes, weer redelijk normaal huiswaarts.


Gecompliceerde toestanden
Toen ik in 2003 op Eelde begon bij de verkeersleiding moest ik de herhalingsbehandelingen ontberen. Ik accepteerde dat ik af en toe weer eens last had, tot een maand of 2 terug. De maat was vol! Ik belde met chiropractie hier in de buurt en maakte een afspraak. Wat me gelijk opviel was het feit dat één van de assistentes nogal bazig overkwam. Flink wat haar op de kiezen, deze dame. Het is moeilijk om haar toon op papier uit te drukken maar ik zal een paar uitspraken opschrijven met mijn gedachte erachter. Daar gaan we:

“Eh, de telefoon MAG hier altijd wel UIT hoor?” (Moah, is de PC hier zo gevoelig?)
“Wilt U de map meenemen uit het rek, dat moet u altijd doen hoor?” (Hallo, wie werkt hier?)
“U MAG wel bij de andere kassa afrekenen!” (Zo zo, wat aardig, ik mag betalen...)
“Nee, het PIN apparaat hebben we verplaatst, dat kunt u zien hè? (wijzend op een post-itje)
“Oh, u heeft geen handdoek bij u? DAT IS HIER ANDERS WEL DE REGEL!” (sorry for living)

Om het samen te vatten, haar vervoermiddel is een bezem!

Wat een heksebiele zoals ze dat hier in Fryslân zeggen. Niet echt een prettige en hartverwarmende persoonlijkheid. Mènnn!! Ach, ik ben dan ook wel weer zo’n e*kel dat ik er van geniet om de regel te overtreden door mijn mapje steevast te vergeten zodat ze me die na komt dragen. Ze kijkt er wel steeds bozer bij.

Ze heeft me door...