Wel eens op autojacht geweest? Jezus mina, wat een ellende is dat zeg!
Pardon my French trouwens...
Voor mij begint het zoeken naar een auto vaak eerst met de verkoop van de oude, zo ook deze keer. Dat was ook geen picknic trouwens. Na diverse mediterane tongvallen aan de lijn gehad te hebben viel de keuze uiteindelijk op een Nederlander, nuchtere vent met een goed bod, dat leek prima niet waar?
Totdat ie in persoon verscheen.
Heuptas, ontblote navel door iets te krap smoezelig T-shirt, een 5-o-clock shadow waar Ruud Lubbers jaloers van wordt en een joggingbroek op half-7.
Dat werk!
Had ik dat? Afijn, geld is geld dus na de proefrit en het afkraken van onze transporter was het tijd voor onderhandelen. Alles kwam voorbij, van 'de koppeling moet ik vervangen' tot 'gun mij geluk mevrouw, gun mij toch geluk', ik meende zelfs even een traan te zien, wat een comediant zeg? Erwin Rommel had het toch wat rigoreuzer moeten aanpakken daar in '43, of mag ik dat niet zeggen?
Blow me!
Afijn, uiteindelijk werden we het eens en moest er gestort worden, worden we tijdens het parkeren bij het postkantoor toch aangereden zeg? Door een gast die zij auto net had verkocht aan lieden met dezelfde bloedgroep. Dat geloof je toch niet?
In welke B-film zit ik man!
Anyway, na het bijna escaleren waren de gemoederen weer bedaard en gingen we huiswaarts, mazzel dat die gasten dezelfde taal spraken. Toen kwam het zoeken naar een vervanger. Dat valt nog niet mee zeg, wat een kaf zit er onder het koren... Hadden we op een gegeven moment eentje te pakken, helemaal goed, goeie prijs, goeie KM's, mooi ding, leuke opties maar helaas, na een paar alarmsignalen en een maitlje naar de dealer in die Germany bleek dat het een schadebak was waar voor meer dan 10.000 euro aan verspijkerd was.
DAMN!!
Gelukkig konden we de deal afblazen na juridisch advies te hebben ingewonnen. Uiteindelijk hebben we er eentje gevonden, op ons geliefde Texel wel te verstaan. Een echt leren bankstel met een topradio en de gekste opties die je maar kan verzinnen, tot aan het electrisch verwarmen van mijn r**t aan toe, is dat ff luxe?
woensdag 13 oktober 2010
vrijdag 20 augustus 2010
Harm...
Nog nooit ben ik met zoveel tegenzin teruggereden naar huis na een vakantie. Na een blamage met erg slecht weer en tegenslag in zuid-Duitsland besloten we verleden dinsdag door te rijden en nog een paar dagen uit te blazen in zuid-Limburg, mijn voormalige achtertuin. Alles ging cresendo en na een welvediende nachtrust werden we dinsdagmorgen vroeg gebeld door mijn zus met het in en in trieste bericht dat mijn zwager tijdens een eenzijdig ongeval verongelukt is.
Ongeloof...
51 jaren oud en zo vól energie, doorzettingsvermogen, loyaliteit, trouw en zelfopoffering. Wat een vent! Mag ik het gewoon in mijn taal zeggen? Waarom wordt de grootste kl**tzak 100 en mijn Harm overkomt dit.
Ja, MIJN Harm! Ik ken hem nu 30 jaar en heb heel wat met hem meegemaakt. Zo had ik mijn eerste baantje aan hem te danken. Magazijnmedewerker bij installatiebedrijf Keun in Norg. Begrippen als loods-10, PVC buizen, knelkoppelingen en dakdoorvoeren, werden mij in sneltreinvaart bijgebracht. Niet lullen maar poetsen, dat was zijn devies.
Ook mijn eerste brommertje, een yamaha FS1 kreeg ik van hem, hij stond werkeloos in een schuurtje bij zijn pa dus "Neem hom moar met mienjong, moarrrr, nait te haad op riedn!" Ik moet erbij vertellen dat Harm toen net op de politieschool in Den Haag zat en mij natuurlijk niet hielp met opvoeren, dat zou onethisch zijn...
Wel fluisterde hij me in wát ik zou kunnen aanpassen (en waar ik dat moest kopen) ;-)
Wat mij ook altijd bij blijft is de 'vetrekprocedure'. Even uitleggen; Harm had dus verkering met zusterlief en als hij afscheid van haar nam s'avonds achterthuis, lag ik al lang plat natuurlijk. Toch probeerde ik wakker te blijven, nee, niet op hun gesmoezel aan te horen, maar om de machtige GS1000 te horen waar hij steevast mee kwam, een tot wegracer omgebouwde 'suzi'. De vertrekprocedure was het opstarten, steevast gepaard met 1 keer half gas geven (de planten stonden dan al te beven in de vensterbank) waarna de man rustig de straat uitreed. Op de esweg hoorde je dat het gas kalmpjes aan open werd gedraaid en het geluid stierf al vrij snel weg. In mijn hoofd telde ik dan mee waar hij was. Na een dikke minuut zou hij nu toch wel zó'n beetje op de 'bokkestreek' zitten?
Nog niets...
Wacht eens? Ja hoor, de toeren kwamen er in en het gebrul zwol aan, MACHTIG vond ik dat! Mijn besluit stond vast, ik zou ook gaan rijden later. Waarvan acte!
Het is natuurlijk onzin om te zeggen dat ik het altijd met hem eens was, ik heb hem ook wel eens een 'aignwieze' gevonden, maar vaak kwam ik er door schade en schande achter dat hij toch wel irritant vaak gelijk had.
Harm, het was een voorrecht je gekend te hebben, zet de gasschuif maar vol open op je laatste reis! Je hebt het verdiend! Ik hoor de echo nog altijd.
GERT
Ongeloof...
51 jaren oud en zo vól energie, doorzettingsvermogen, loyaliteit, trouw en zelfopoffering. Wat een vent! Mag ik het gewoon in mijn taal zeggen? Waarom wordt de grootste kl**tzak 100 en mijn Harm overkomt dit.
Ja, MIJN Harm! Ik ken hem nu 30 jaar en heb heel wat met hem meegemaakt. Zo had ik mijn eerste baantje aan hem te danken. Magazijnmedewerker bij installatiebedrijf Keun in Norg. Begrippen als loods-10, PVC buizen, knelkoppelingen en dakdoorvoeren, werden mij in sneltreinvaart bijgebracht. Niet lullen maar poetsen, dat was zijn devies.
Ook mijn eerste brommertje, een yamaha FS1 kreeg ik van hem, hij stond werkeloos in een schuurtje bij zijn pa dus "Neem hom moar met mienjong, moarrrr, nait te haad op riedn!" Ik moet erbij vertellen dat Harm toen net op de politieschool in Den Haag zat en mij natuurlijk niet hielp met opvoeren, dat zou onethisch zijn...
Wel fluisterde hij me in wát ik zou kunnen aanpassen (en waar ik dat moest kopen) ;-)
Wat mij ook altijd bij blijft is de 'vetrekprocedure'. Even uitleggen; Harm had dus verkering met zusterlief en als hij afscheid van haar nam s'avonds achterthuis, lag ik al lang plat natuurlijk. Toch probeerde ik wakker te blijven, nee, niet op hun gesmoezel aan te horen, maar om de machtige GS1000 te horen waar hij steevast mee kwam, een tot wegracer omgebouwde 'suzi'. De vertrekprocedure was het opstarten, steevast gepaard met 1 keer half gas geven (de planten stonden dan al te beven in de vensterbank) waarna de man rustig de straat uitreed. Op de esweg hoorde je dat het gas kalmpjes aan open werd gedraaid en het geluid stierf al vrij snel weg. In mijn hoofd telde ik dan mee waar hij was. Na een dikke minuut zou hij nu toch wel zó'n beetje op de 'bokkestreek' zitten?
Nog niets...
Wacht eens? Ja hoor, de toeren kwamen er in en het gebrul zwol aan, MACHTIG vond ik dat! Mijn besluit stond vast, ik zou ook gaan rijden later. Waarvan acte!
Het is natuurlijk onzin om te zeggen dat ik het altijd met hem eens was, ik heb hem ook wel eens een 'aignwieze' gevonden, maar vaak kwam ik er door schade en schande achter dat hij toch wel irritant vaak gelijk had.
Harm, het was een voorrecht je gekend te hebben, zet de gasschuif maar vol open op je laatste reis! Je hebt het verdiend! Ik hoor de echo nog altijd.
GERT
zondag 1 augustus 2010
NEUSHAAR
Als je aan mij 4 jaren geleden zou hebben gevraagd of ik van kamperen hou dan zou ik ontkennend hebben geantwoord. Tenslotte heb ik 14 maanden onvrijwillig bij de landmacht moeten kamperen, toegegeven, de omstandigheden waren wat anders dan tegenwoordig, maar de afkeer van kou is dáár o.a. van afkomstig. ook lig je in een klein tentje niet echt top natuurlijk, om van een lekkende tentnaad maar niet te spreken.
Ik had tussentijds nog wel eens geroken aan het kamperen met de motorfiets, op zich ook vrij minimalistisch, je neemt op een bike immers niet al teveel mee nietwaar? Het puptentjesgevoel kwam daar weer helemaal terug, het enige wat ontbrak was een blaffende ongeduldige sergeant.
Jarenlang ging ik feitelijk niet met vakantie, wel eens een dagje hier of daar maar nooit echt een week of langer weg, totdat ik Ingrid leerde kennen. Ik kwam in aanraking met de in Topgear® zo verafschuwde caravan, en ik moet toegeven dat ook ik er in het begin wat gereserveerd tegenover stond. "Kom je ook langs op Witterzomer?" vroeg Ingrid. Door de toenmalig geldende omstandigheden was ook zij gedwongen om in Nederland te blijven.
En ik dacht dat ik natte zomers mee had gemaakt...
Afijn, onwennig stond ik onder de luifel, zaken als de potenslinger, het chemisch toilet en een voortent trokken in een rap tempo over mijn netvlies voorbij. Ikzelf had ooit het idee dat, mocht ht ooit gebeuren dat ik een vriendin zou treffen, mijn vakanties zich vliegend zouden voltrekken. Dit was even andere koek. Tot overmaat van ramp kreeg Ingrid ook nog een natte tennisbal in haar oog en was zodoende een paar dagen uitgeschakeld, haar 3 zoons waren er echter nog wel dus ik werd als het ware in het diepe gegooid.
Afijn, inmiddels mag ik stellen dat ik enige ervaring op kampeergebied heb, sterker nog, ik vind het wel leuk eigenlijk. Wij hebben het spul intussen ook aardig voor elkaar, we kochten een paar jaar geleden zelfs een nieuwe Fendt caravan. Bus er voor en laden maar, werkelijk alles slepen we mee, van stofzuiger tot centrifuge (voor een tienstje op de rommelmarkt op Texel gekocht) je moet een beetje luxe hebben nietwaar, dat boven een bergbeekje hangen en je scheren in de spiegeling van het water laat ik graag aan anderen over, oom Gert prefereert warm water, al dan niet door eigen boiler verwarmd.
Het spreekt mij ook aan dat de modernere campings meegaan in de hogere eisen van de bezoeker, tegenwoordig hoef je de deuren van het douchegebouw niet meer aanraken en zelfs het toilet spoelt automatisch door. Nee, dan gaat dat op de boerencamping even anders.
Met maar liefst 4 ampere stroom kun je je neushaarepilator niet eens fatsoenlijk opladen...
Ik had tussentijds nog wel eens geroken aan het kamperen met de motorfiets, op zich ook vrij minimalistisch, je neemt op een bike immers niet al teveel mee nietwaar? Het puptentjesgevoel kwam daar weer helemaal terug, het enige wat ontbrak was een blaffende ongeduldige sergeant.
Jarenlang ging ik feitelijk niet met vakantie, wel eens een dagje hier of daar maar nooit echt een week of langer weg, totdat ik Ingrid leerde kennen. Ik kwam in aanraking met de in Topgear® zo verafschuwde caravan, en ik moet toegeven dat ook ik er in het begin wat gereserveerd tegenover stond. "Kom je ook langs op Witterzomer?" vroeg Ingrid. Door de toenmalig geldende omstandigheden was ook zij gedwongen om in Nederland te blijven.
En ik dacht dat ik natte zomers mee had gemaakt...
Afijn, onwennig stond ik onder de luifel, zaken als de potenslinger, het chemisch toilet en een voortent trokken in een rap tempo over mijn netvlies voorbij. Ikzelf had ooit het idee dat, mocht ht ooit gebeuren dat ik een vriendin zou treffen, mijn vakanties zich vliegend zouden voltrekken. Dit was even andere koek. Tot overmaat van ramp kreeg Ingrid ook nog een natte tennisbal in haar oog en was zodoende een paar dagen uitgeschakeld, haar 3 zoons waren er echter nog wel dus ik werd als het ware in het diepe gegooid.
Afijn, inmiddels mag ik stellen dat ik enige ervaring op kampeergebied heb, sterker nog, ik vind het wel leuk eigenlijk. Wij hebben het spul intussen ook aardig voor elkaar, we kochten een paar jaar geleden zelfs een nieuwe Fendt caravan. Bus er voor en laden maar, werkelijk alles slepen we mee, van stofzuiger tot centrifuge (voor een tienstje op de rommelmarkt op Texel gekocht) je moet een beetje luxe hebben nietwaar, dat boven een bergbeekje hangen en je scheren in de spiegeling van het water laat ik graag aan anderen over, oom Gert prefereert warm water, al dan niet door eigen boiler verwarmd.
Het spreekt mij ook aan dat de modernere campings meegaan in de hogere eisen van de bezoeker, tegenwoordig hoef je de deuren van het douchegebouw niet meer aanraken en zelfs het toilet spoelt automatisch door. Nee, dan gaat dat op de boerencamping even anders.
Met maar liefst 4 ampere stroom kun je je neushaarepilator niet eens fatsoenlijk opladen...
vrijdag 23 juli 2010
VLOEKEN
Ik heb een aatal jaren gewerkt in het vliegtuigonderhoud en ik moet zeggen dat ik dit altijd met veel plezier gedaan heb. Van origine ben ik opgeleid als automonteur maar dat had ik snel bekeken, om een collega vliegtuigmonteur op Beek te citeren: 'auto's zijn vies want die rijden door de poep'. Auto-onderhoud heb ik eigenlijk ook altijd laten uitvoeren door een techneut met ervaring op dat gebied, of gewoon bij een (goeie) garage, op een kleine incidentele reparatie na, ik besteed niet alles uit natuurlijk.
Zo aan de vooravond van onze vakantie is het zaak om ons vervoermiddel te pamperen, mijn credo is simpel: Als je goed bent voor de techniek dan is de techniek goed voor jou. De bus was nog niet aan een beurt toe dus dan maar een simpele zomercheck uit laten voeren, die mannen zetten hem dan even op de brug en voeren een visuele inspectie uit, uiteindelijk komt er dan een lijstje met punten uit, of niet...
Ik bracht de wagen om 8 uur, twee uur later lag het verdict al op papier vast, nieuwe schijven en remblokken achter en mijn klacht over het feit dat de lengte/breedteverlichtng van de caravan en/of boottrailer niet werkt kwam ook aan het licht (om een metafoor te gebruiken) de stekkerdoos, een jaar of twee geleden gemonteerd, bleek in en in verrot te zijn, 5 van de 13 polen bleken letterlijk op afknappen te staan, groen en bruin, alle kleuren van de regenboog zaten er in de doos. Bij de garage hadden ze amper tijd vóór ons vetrek volgende week dus ik moest inventief zijn.
Goeie kennis van me gebeld en gevraagd of hij de schijven/blokken aan kon pakken, het antwoord was ja (topper ben je Aye-Jay!!) dus dat kon geregeld worden. Ik zorgde voor de onderdelen (mazzel dat ze op voorraad waren) en op naar de techneut. Na een uurtje of anderhalf zat de remmerij eronder, nu de stekkerdoos nog. Bleek dat die pipo's van de VW mij eentje zonder schakelaar mee hadden gegeven, sinds een paar jaar is een mistlamp op carvans en zware aanhangwagens immers verplicht? Die schakelaar zorgt er voor dat zodra je de stekker insteekt, de verbinding naar demistlamp op de auto wordt uitgeschakeld en de aanhangerlamp (indien vereist) bekrachtigd kan worden.
Damn!!!
Zou niet de laatste keer zijn dat ik hardgrondig zou vloeken deze dagen maar (gelukkig) wist ik toen nog niet wat me allemaal nog te wachten stond. Ik kwam er niet onderuit, oom Gert moest de stekkerdoos zelf gaan doen, K*T ;-) De nacht voorafgaande aan de reparatie was kl*ten kan ik u zeggen, allerlei spookbeelden gingen door mijn hoofd, aan de andere kant, hoe moeilijk kon het zijn, gewoon de 11 draadjes overzetten, piece of cake. Toch weet ik uit ervaring dat je tegen een paar vervelende dingen aan kunt lopen, denk aan te korte bedrading, inwatering, roest en allerlei andere sh*t.
De volgende dag dook ik op tijd onder de bus en trok de oude doos van zijn plaats. Het zag er niet best uit kan ik u zeggen, twee kabels zaten niet meer vast en de kleuren weken hier en daar ook af. Gewoon consequent blijven en de handel overzetten, eerst doen wat kan. Uiteindelijk hield ik er twee over. Inbouwhandleiding en adviezen van internet spraken elkaar tegen dus dat werd proberen geblazen. Uiteindelijk zat het in elkaar en kon ik de handel uit gaan proberen. Naar de loods en de caravanstekker erin.
F*CK!!
Geen verlichting op rechts, de oude klacht was er dus nog steeds, wel remlichten/achteruitrijverlichtng/mistlamp en richtingaanwijzers. Dat was niet allemaal slecht dus. Het spul weer uit elkaar en de kleurcodes er weer bij, twee draden omgewisseld en opnieuw proberen, wat denk je? Kreeg ik toch nooit een keer de stekker er weer in? Het is een zg. jeager stekker, die plug je erin en draai je een kwartslag, maar hij paste niet eens meer! WTF!!!
Ik heb wel een aantal keren hardop gebeden kan ik u verzekeren!
Uiteindelijk ontdekte ik dat de binnenbus van de stekker kan draaien, dat bleek ook het euvel te zijn, ein-de-lijk paste ie weer. En alles werkte!!
Jean Claude van Damn, I'm good! :-D
Opgelucht alle gereedschap opgeruimd en naar huis, lekker chinees gegeten en genoten van een vrije avond en het euforisch gevoel dat ik deze takkeklus zelf geklaard had.
Tot vanmorgen kwart voor 6...
Vroege dienst dus in de auto gestapt, de sleutel omgedraaid en niets... Dat was nog nooit gebeurd! Tja, zo geen oorzaak te vinden dus dan maar met het polootje van Ingrid op pad. Op weg naar het werk me suf gepiekerd wat het nou kon zijn. Had ik dan toch een verkeerde aansluiting gemaakt en liep er een lekstroompje? Op het werk om 8 uur de garage gebeld met de vraag of ze konden gaan kijken, zo gezegd zo gedaan, wat denk je? Bleek er sluiting in één van de cellen van de accu te zitten... Oké, na twee en een halve ton mag het een keer natuurlijk maar wel apart dat het net nu moet gebeuren. Aan de andere kant...
Liever hier dan in Slovenië ;-)
Zo aan de vooravond van onze vakantie is het zaak om ons vervoermiddel te pamperen, mijn credo is simpel: Als je goed bent voor de techniek dan is de techniek goed voor jou. De bus was nog niet aan een beurt toe dus dan maar een simpele zomercheck uit laten voeren, die mannen zetten hem dan even op de brug en voeren een visuele inspectie uit, uiteindelijk komt er dan een lijstje met punten uit, of niet...
Ik bracht de wagen om 8 uur, twee uur later lag het verdict al op papier vast, nieuwe schijven en remblokken achter en mijn klacht over het feit dat de lengte/breedteverlichtng van de caravan en/of boottrailer niet werkt kwam ook aan het licht (om een metafoor te gebruiken) de stekkerdoos, een jaar of twee geleden gemonteerd, bleek in en in verrot te zijn, 5 van de 13 polen bleken letterlijk op afknappen te staan, groen en bruin, alle kleuren van de regenboog zaten er in de doos. Bij de garage hadden ze amper tijd vóór ons vetrek volgende week dus ik moest inventief zijn.
Goeie kennis van me gebeld en gevraagd of hij de schijven/blokken aan kon pakken, het antwoord was ja (topper ben je Aye-Jay!!) dus dat kon geregeld worden. Ik zorgde voor de onderdelen (mazzel dat ze op voorraad waren) en op naar de techneut. Na een uurtje of anderhalf zat de remmerij eronder, nu de stekkerdoos nog. Bleek dat die pipo's van de VW mij eentje zonder schakelaar mee hadden gegeven, sinds een paar jaar is een mistlamp op carvans en zware aanhangwagens immers verplicht? Die schakelaar zorgt er voor dat zodra je de stekker insteekt, de verbinding naar demistlamp op de auto wordt uitgeschakeld en de aanhangerlamp (indien vereist) bekrachtigd kan worden.
Damn!!!
Zou niet de laatste keer zijn dat ik hardgrondig zou vloeken deze dagen maar (gelukkig) wist ik toen nog niet wat me allemaal nog te wachten stond. Ik kwam er niet onderuit, oom Gert moest de stekkerdoos zelf gaan doen, K*T ;-) De nacht voorafgaande aan de reparatie was kl*ten kan ik u zeggen, allerlei spookbeelden gingen door mijn hoofd, aan de andere kant, hoe moeilijk kon het zijn, gewoon de 11 draadjes overzetten, piece of cake. Toch weet ik uit ervaring dat je tegen een paar vervelende dingen aan kunt lopen, denk aan te korte bedrading, inwatering, roest en allerlei andere sh*t.
De volgende dag dook ik op tijd onder de bus en trok de oude doos van zijn plaats. Het zag er niet best uit kan ik u zeggen, twee kabels zaten niet meer vast en de kleuren weken hier en daar ook af. Gewoon consequent blijven en de handel overzetten, eerst doen wat kan. Uiteindelijk hield ik er twee over. Inbouwhandleiding en adviezen van internet spraken elkaar tegen dus dat werd proberen geblazen. Uiteindelijk zat het in elkaar en kon ik de handel uit gaan proberen. Naar de loods en de caravanstekker erin.
F*CK!!
Geen verlichting op rechts, de oude klacht was er dus nog steeds, wel remlichten/achteruitrijverlichtng/mistlamp en richtingaanwijzers. Dat was niet allemaal slecht dus. Het spul weer uit elkaar en de kleurcodes er weer bij, twee draden omgewisseld en opnieuw proberen, wat denk je? Kreeg ik toch nooit een keer de stekker er weer in? Het is een zg. jeager stekker, die plug je erin en draai je een kwartslag, maar hij paste niet eens meer! WTF!!!
Ik heb wel een aantal keren hardop gebeden kan ik u verzekeren!
Uiteindelijk ontdekte ik dat de binnenbus van de stekker kan draaien, dat bleek ook het euvel te zijn, ein-de-lijk paste ie weer. En alles werkte!!
Jean Claude van Damn, I'm good! :-D
Opgelucht alle gereedschap opgeruimd en naar huis, lekker chinees gegeten en genoten van een vrije avond en het euforisch gevoel dat ik deze takkeklus zelf geklaard had.
Tot vanmorgen kwart voor 6...
Vroege dienst dus in de auto gestapt, de sleutel omgedraaid en niets... Dat was nog nooit gebeurd! Tja, zo geen oorzaak te vinden dus dan maar met het polootje van Ingrid op pad. Op weg naar het werk me suf gepiekerd wat het nou kon zijn. Had ik dan toch een verkeerde aansluiting gemaakt en liep er een lekstroompje? Op het werk om 8 uur de garage gebeld met de vraag of ze konden gaan kijken, zo gezegd zo gedaan, wat denk je? Bleek er sluiting in één van de cellen van de accu te zitten... Oké, na twee en een halve ton mag het een keer natuurlijk maar wel apart dat het net nu moet gebeuren. Aan de andere kant...
Liever hier dan in Slovenië ;-)
woensdag 21 juli 2010
SCHAVEN
Ja, ik leef nog... Sorry, maar de prio's liggen momenteel bij andere dingen, van vakanties tot andere huizen, dat werk. U snapt wel dat het tijdens de zomermaanden wat minder verleidelijk is om achter een toetsenbord te kruipen, dan tijdens de dondkere winteravonden niet waar?
Tja, de winter... ik verlang er af en toe bijna naar man, t*ring wat is het drukkend warm zo af en toe. Maar goed, verleden weekend hebben we weer eens gekampeerd op good old Texel, wat is dat toch ook een tof eiland, en dan denk ik voornamelijk aan dingen als het strand, de duinen, de meeuwen, het water en de smulpot.
Wie?
Ja, de smulpot! Recht tegenover de kerk in den Burg, djiezzz, die maken lekkere dingen, wat zou de keuringsarts schelden als ik nu op de weegschaal zou moeten staan ;-) Nee, ik heb nog een paar maanden de tijd om weer 'in shape' te komen, toch maar een beetje piano aan in de Kroaten de komende weken. Niet teveel kuglica's (lees ijsbolletjes) hoewel de appel mijn favo is en blijft.
Om op de smulpot terug te komen, wij zaten er min of meer noodgedwongen omdat we onze bakplaat niet konden gebruiken door het ontbreken van ampere's op de kampong. 4 maar liefst... 4A x 220V = 880W niet genoeg om een bakplaat te laten werken, sterker nog, het gebeurde met de regelmaat van de klok dat de boel tot een grinding stop kwam als er iets teveel gebruikers aan stonden, en dan moet je als vlieger zijnde even terug naar de basis, 'all unnessesary switches off' (in case of an electrical faillure).
Daar hadden we de maag echter niet vol mee...
Dan maar aan het bellen om nog wat te reserveren, het eiland zat immers bomvol? Ingrid kreeg het voor elkaar, een tafeltje was voor ons gereserveerd! Na de (super) sateh kwam geheid de vraag of we nog iets ná wilden. Tja, dat wel, maar de kaart was inmiddels gewijzigd en de apfelstrüdl stond er niet meer op. Dan maar iets anders. Kwam de ober even later weer terug met de mededeling dat ze bladerdeeg, appels, kaneel en rozijnen in huis hadden, "dus we kunnen het maken, echter wel voor twee".
No problemo!
Wat een toppers ook he? Heerlijk gegeten man, echt een aanrader! Jammer genoeg preferen sommigen een andere tent... Whatever!
Krijg ik diezelfde avond een SMS-je van een collega dat ze met een aantal kisten vanaf Beek naar TX zullen vliegen de volgende dag, of we met hun gaan lunchen in paal-28... Top! Hun verwelkomt op het veld, even wat gedronken (bediening was een beetje traag wat een opmerking genereerde in de trant van "zeg, ik heb net na de tweede wereldoorlog een cappuchino en twee ijsthee besteld, komt dat nog denkt u?" ;-)
Beetje grof maar wel grappig.
Afijn, de rest taaide af na de middag maar één paar besloot een hotelletje te boeken, de kist kon voor 5 euri's in de schuur dus dat scheelde nog weer knopen ook. Wij voor de verandering maar weer eens naar de smulpot die avond (de keuken van hun hotelletje sloot om half-8), ook de Zalmfilet was een toppertje, met de chocosurpice als afsluiter. Moe maar voldaan onze gasten naar het hotel gebracht. Was een beetje krap en donker daar en ik moest de bus in het doodlopende steegje een keer steken in een parkeerhaventje, net na de opmerking "goh, doe je dat allemaal op de spiegels?" voel ik een lichte drukker tegen de zijkant, net of iemand er tegen aanduwt. Klopte wel.
Duitse felrode carrera II getoucheerd...
Blast!! Okee, geen paniek, briefje met het nummer onder de wisser. Duurde toch anderhalve dag voordat er gereageerd werd, politie Texel aan de draad, toch maar goed dat we de verzekering al hadden ingelicht. Ik op mijn beste duits met de dame in kwestie de gegevens uitgewisseld, Interpolis mag de rest regelen. Alles klar!
Wees hoffelijk, blijf kalm, word vooral niet boos!
Tja, de winter... ik verlang er af en toe bijna naar man, t*ring wat is het drukkend warm zo af en toe. Maar goed, verleden weekend hebben we weer eens gekampeerd op good old Texel, wat is dat toch ook een tof eiland, en dan denk ik voornamelijk aan dingen als het strand, de duinen, de meeuwen, het water en de smulpot.
Wie?
Ja, de smulpot! Recht tegenover de kerk in den Burg, djiezzz, die maken lekkere dingen, wat zou de keuringsarts schelden als ik nu op de weegschaal zou moeten staan ;-) Nee, ik heb nog een paar maanden de tijd om weer 'in shape' te komen, toch maar een beetje piano aan in de Kroaten de komende weken. Niet teveel kuglica's (lees ijsbolletjes) hoewel de appel mijn favo is en blijft.
Om op de smulpot terug te komen, wij zaten er min of meer noodgedwongen omdat we onze bakplaat niet konden gebruiken door het ontbreken van ampere's op de kampong. 4 maar liefst... 4A x 220V = 880W niet genoeg om een bakplaat te laten werken, sterker nog, het gebeurde met de regelmaat van de klok dat de boel tot een grinding stop kwam als er iets teveel gebruikers aan stonden, en dan moet je als vlieger zijnde even terug naar de basis, 'all unnessesary switches off' (in case of an electrical faillure).
Daar hadden we de maag echter niet vol mee...
Dan maar aan het bellen om nog wat te reserveren, het eiland zat immers bomvol? Ingrid kreeg het voor elkaar, een tafeltje was voor ons gereserveerd! Na de (super) sateh kwam geheid de vraag of we nog iets ná wilden. Tja, dat wel, maar de kaart was inmiddels gewijzigd en de apfelstrüdl stond er niet meer op. Dan maar iets anders. Kwam de ober even later weer terug met de mededeling dat ze bladerdeeg, appels, kaneel en rozijnen in huis hadden, "dus we kunnen het maken, echter wel voor twee".
No problemo!
Wat een toppers ook he? Heerlijk gegeten man, echt een aanrader! Jammer genoeg preferen sommigen een andere tent... Whatever!
Krijg ik diezelfde avond een SMS-je van een collega dat ze met een aantal kisten vanaf Beek naar TX zullen vliegen de volgende dag, of we met hun gaan lunchen in paal-28... Top! Hun verwelkomt op het veld, even wat gedronken (bediening was een beetje traag wat een opmerking genereerde in de trant van "zeg, ik heb net na de tweede wereldoorlog een cappuchino en twee ijsthee besteld, komt dat nog denkt u?" ;-)
Beetje grof maar wel grappig.
Afijn, de rest taaide af na de middag maar één paar besloot een hotelletje te boeken, de kist kon voor 5 euri's in de schuur dus dat scheelde nog weer knopen ook. Wij voor de verandering maar weer eens naar de smulpot die avond (de keuken van hun hotelletje sloot om half-8), ook de Zalmfilet was een toppertje, met de chocosurpice als afsluiter. Moe maar voldaan onze gasten naar het hotel gebracht. Was een beetje krap en donker daar en ik moest de bus in het doodlopende steegje een keer steken in een parkeerhaventje, net na de opmerking "goh, doe je dat allemaal op de spiegels?" voel ik een lichte drukker tegen de zijkant, net of iemand er tegen aanduwt. Klopte wel.
Duitse felrode carrera II getoucheerd...
Blast!! Okee, geen paniek, briefje met het nummer onder de wisser. Duurde toch anderhalve dag voordat er gereageerd werd, politie Texel aan de draad, toch maar goed dat we de verzekering al hadden ingelicht. Ik op mijn beste duits met de dame in kwestie de gegevens uitgewisseld, Interpolis mag de rest regelen. Alles klar!
Wees hoffelijk, blijf kalm, word vooral niet boos!
zondag 13 juni 2010
DRUPPELS
Het zal een jaar of 4 geleden zijn denk ik. Net voor ik Ingrid (weer) leerde kennen (we zaten immers vroeger bij elkaar op de lagere school, bij elkaar in de klas zelfs). 4 jaren... mén! Hoop gebeurd in de tijd kan ik u verzekeren. Wat ik al die tijd niet gedaan heb vraagt u zich af?
Hardlopen...
In mijn topjaren liep ik Carl Lewis eruit man! Nou ja, bijna dan. Ik liep 21.30 op de 5 KM, niet gek he? En dan te bedenken dat ik om een haar na de 24 minten haalde in dienst, letterlijk kokhalzend over de eindstreep om maar aan de herhaling op zondagmorgen (onze enige vrije dag in Seedorf) te ontkomen, wie het niet haalde werd door de sergeant gewekt op zondag om 8 uur.
Iedereen redde het.
Viel me echt mee hoe het ging moet ik zeggen. Ik had het idee dat mijn conditie dat van een postpaard zou zijn, maar nee, ik liep hem uit, oké, ik heb het met interval gedaan 2 minuten hard, minuutje scheurverrekende pas zoals ze dat in dienst noemden.
Zelfs de traumaheli kon thuis blijven!
PS. Excuses voor het weinige posten, beetje druk momenteel. Waarmee? Dat hoor je nog wel een keer.
Hardlopen...
In mijn topjaren liep ik Carl Lewis eruit man! Nou ja, bijna dan. Ik liep 21.30 op de 5 KM, niet gek he? En dan te bedenken dat ik om een haar na de 24 minten haalde in dienst, letterlijk kokhalzend over de eindstreep om maar aan de herhaling op zondagmorgen (onze enige vrije dag in Seedorf) te ontkomen, wie het niet haalde werd door de sergeant gewekt op zondag om 8 uur.
Iedereen redde het.
Viel me echt mee hoe het ging moet ik zeggen. Ik had het idee dat mijn conditie dat van een postpaard zou zijn, maar nee, ik liep hem uit, oké, ik heb het met interval gedaan 2 minuten hard, minuutje scheurverrekende pas zoals ze dat in dienst noemden.
Zelfs de traumaheli kon thuis blijven!
PS. Excuses voor het weinige posten, beetje druk momenteel. Waarmee? Dat hoor je nog wel een keer.
donderdag 27 mei 2010
Cribs
Vooroordelen, iedereen heeft ze niet waar, U ook? Ik weet nog goed dat destijds die vraag aan me gesteld werd door de psycholoog tijdens de selectie bij de... politie.
Jawel.
Ja, ook ik dacht eens tot de sterke arm te moeten behoren. Helaas (ben er nu blij mee om div. redenen maar dat is een ander verhaal) haalde ik de selectie niet, ik was kennelijk nog niet sterk genoeg qua persoonlijkheid. Zo vroeg men mij of ik last van vooroordelen had, ik antwoordde hier ontkennend op. Dat was een pré, aldus de psycholoog. Na een aantal andere zaken legde hij me een praktijkgeval voor, "stel u loopt in de strat en er word een steen vn achteren naar gegooid en u draait zich om, u ziet een punker, een man in een net pak en een arbeider, wie heeft die steen dan gegooid denkt u?" Ik antwoorde dat ik dat niet kon zeggen, ik had immers niet gezien WIE de steen gooie? (ik vond het zelf een briljant antwoord). De psycholoog lachtte minzaam en ging verder. Zonder overdrijven blééf de man 10 minuten doorvragen. Oké, als ie me dat nu weer zou flikken zou ik hem duidelijk maken dat ie mijn antwoord had en dat het daarmee klaar was, toen was ik wat minder sterk. Uiteindelijk ging ik voor de bijl toen hij vreg wie er volgens mij het meest toe in staat was.
U begrijpt het wel niet waar?
Waar ik met dat hele verhaal naar toe wil? Tja, laat ik het zo zeggen, wij knappen ons plaatsje achter wat op en daardoor had ik een advertentie op marktplaats gezet met; GRATIS AF TE HALEN, GEWASSEN GRINDTEGELS EN STOEPTEGELS, ZELF ERUIT HALEN EN ALLES MEENEMEN. Als vliegen op de stroop zal ik je zeggen, en 10 van de 10 allochtonen, zeg maar de mediterane types. De eerste zou maandagavond 7 uur komen. Kwart voor 8 niets, toch maar even bellen, "ja, eh, iek eb al ander stene gevond en iek kom dan niet..." Oké, respect dat je de taal probeert te spreken, daar kunnen de germanen nog een voorbeeld aan nemen nietwaar? Maar bel dan even af wil je? Pikkebaas!
De tweede zou dinsdag komen, Ingrid had het nummer voor de zekerheid al even genoteerd vóór de eerste kwam, slim natuurlijk! "Main man kom om 10 uur". Check! Half 11 telefoon "Main man gaat nu deur uit, aanhang halen". Top! Kwart over 11 niks, ik zeg; "Ingrid, ik ga even zand halen, ik heb niet het gevoel dat ze nog komen. Kwartier later telefoon, of ik even naar huis wilde komen want het was een mix van gouden kettingen voorzien van grote dollartekens, oorringen, gouden tanden en ook een 'lord of the rings' was erbij... Ik kom eraan schat, even een kuub zand laden.
Op de terugweg ging mijn fantasie op de loop, wat zou ik in de godensnaam aantreffen. Ik kreeg visioenen van 'MTV cribs', dat programma over hele rijke rappers in veel te grote huizen, teveel auto's (kan dat?) en te grote masterbedrooms. Thuis gekomen bleek dat ze al weg waren, dat was snel? Volgens Ingrid hadden ze 3 tegels in de kofferbak gelegd (ze waren zonder aanhanger) en waren er vandoor gegaan met een snelheid als het duitse leger die zich terugtrekt uit Rusland.
Tja, en dan komen de vooroordelen he? 'Ze' willen niet werken, 'ze' zijn lui, dat werk. Ingrids omschrijving deed er ook alles aan dat te bevestigen. Ze waren veelal in het wit gekleed, op slippers wel te verstaan, niet echt veilig schoeisel als je met tegels van 20 kg per stuk aan de wandel gaat...
Ik stelde voor het zand te lossen en de oude stenen dan maar naar de stort te brengen, ik had nu immers een grote aanhanger bij me? Ze moesten eruit om plaats te maken dus dan zelf maar aan de bak nietwaar? We hadden de eerste lading stukken en brokken op de aanhanger liggen toen er een witte huandai excel om de bocht kwam, luid bonkend dr. Dré over de speakers met...
een aanhanger!
"Daar komen ze weer!" schreeuwde Ingrid boven de dr Dré uit. Dag vooroordelen! De mannen koppelden het bakje af en reden het voor de deur en begonnen te laden. Ik hakkelde (toen de chief op de aanhanger van mij naar de stenen keek) "die brokken hebben jullie toch niet nodig nietwaar?" Hij grijnsde (het schitterde als de zonsondergang op het wad) en ging door met laden.
Zo zie je maar weer, niets is zoals het lijkt!
Jawel.
Ja, ook ik dacht eens tot de sterke arm te moeten behoren. Helaas (ben er nu blij mee om div. redenen maar dat is een ander verhaal) haalde ik de selectie niet, ik was kennelijk nog niet sterk genoeg qua persoonlijkheid. Zo vroeg men mij of ik last van vooroordelen had, ik antwoordde hier ontkennend op. Dat was een pré, aldus de psycholoog. Na een aantal andere zaken legde hij me een praktijkgeval voor, "stel u loopt in de strat en er word een steen vn achteren naar gegooid en u draait zich om, u ziet een punker, een man in een net pak en een arbeider, wie heeft die steen dan gegooid denkt u?" Ik antwoorde dat ik dat niet kon zeggen, ik had immers niet gezien WIE de steen gooie? (ik vond het zelf een briljant antwoord). De psycholoog lachtte minzaam en ging verder. Zonder overdrijven blééf de man 10 minuten doorvragen. Oké, als ie me dat nu weer zou flikken zou ik hem duidelijk maken dat ie mijn antwoord had en dat het daarmee klaar was, toen was ik wat minder sterk. Uiteindelijk ging ik voor de bijl toen hij vreg wie er volgens mij het meest toe in staat was.
U begrijpt het wel niet waar?
Waar ik met dat hele verhaal naar toe wil? Tja, laat ik het zo zeggen, wij knappen ons plaatsje achter wat op en daardoor had ik een advertentie op marktplaats gezet met; GRATIS AF TE HALEN, GEWASSEN GRINDTEGELS EN STOEPTEGELS, ZELF ERUIT HALEN EN ALLES MEENEMEN. Als vliegen op de stroop zal ik je zeggen, en 10 van de 10 allochtonen, zeg maar de mediterane types. De eerste zou maandagavond 7 uur komen. Kwart voor 8 niets, toch maar even bellen, "ja, eh, iek eb al ander stene gevond en iek kom dan niet..." Oké, respect dat je de taal probeert te spreken, daar kunnen de germanen nog een voorbeeld aan nemen nietwaar? Maar bel dan even af wil je? Pikkebaas!
De tweede zou dinsdag komen, Ingrid had het nummer voor de zekerheid al even genoteerd vóór de eerste kwam, slim natuurlijk! "Main man kom om 10 uur". Check! Half 11 telefoon "Main man gaat nu deur uit, aanhang halen". Top! Kwart over 11 niks, ik zeg; "Ingrid, ik ga even zand halen, ik heb niet het gevoel dat ze nog komen. Kwartier later telefoon, of ik even naar huis wilde komen want het was een mix van gouden kettingen voorzien van grote dollartekens, oorringen, gouden tanden en ook een 'lord of the rings' was erbij... Ik kom eraan schat, even een kuub zand laden.
Op de terugweg ging mijn fantasie op de loop, wat zou ik in de godensnaam aantreffen. Ik kreeg visioenen van 'MTV cribs', dat programma over hele rijke rappers in veel te grote huizen, teveel auto's (kan dat?) en te grote masterbedrooms. Thuis gekomen bleek dat ze al weg waren, dat was snel? Volgens Ingrid hadden ze 3 tegels in de kofferbak gelegd (ze waren zonder aanhanger) en waren er vandoor gegaan met een snelheid als het duitse leger die zich terugtrekt uit Rusland.
Tja, en dan komen de vooroordelen he? 'Ze' willen niet werken, 'ze' zijn lui, dat werk. Ingrids omschrijving deed er ook alles aan dat te bevestigen. Ze waren veelal in het wit gekleed, op slippers wel te verstaan, niet echt veilig schoeisel als je met tegels van 20 kg per stuk aan de wandel gaat...
Ik stelde voor het zand te lossen en de oude stenen dan maar naar de stort te brengen, ik had nu immers een grote aanhanger bij me? Ze moesten eruit om plaats te maken dus dan zelf maar aan de bak nietwaar? We hadden de eerste lading stukken en brokken op de aanhanger liggen toen er een witte huandai excel om de bocht kwam, luid bonkend dr. Dré over de speakers met...
een aanhanger!
"Daar komen ze weer!" schreeuwde Ingrid boven de dr Dré uit. Dag vooroordelen! De mannen koppelden het bakje af en reden het voor de deur en begonnen te laden. Ik hakkelde (toen de chief op de aanhanger van mij naar de stenen keek) "die brokken hebben jullie toch niet nodig nietwaar?" Hij grijnsde (het schitterde als de zonsondergang op het wad) en ging door met laden.
Zo zie je maar weer, niets is zoals het lijkt!
Abonneren op:
Posts (Atom)
