CHILI

Het leek wel of ik jarig was vandaag. Ingrid vroeg me vanmiddag of ik wist wat we gingen eten, ik zeg; “patat met pindasaus”. Oké, wellicht geen michelin ster voor zo’n combi maar wel lekker, dat vind ik dan hè? “Blieft meneer daar ook een zelfgemaakte saté bij?” Als ik kon kwispelen deed ik dat, hoewel, nu ik daar zo aan denk, ik zou natuurlijk… sorry, vóór het plat wordt.

Mijn culinaire historie is lang. Ik ging in ’91 uit huis en moest vanaf toen voor mezelf zorgen, de meeste schoolvakanties, of vakanties waarbij pa en ma weg waren en ik thuis, had ik gered met eten bij tante Jannie (ook bloglezer hier) en het moet gezegd worden, die kon er ook wat van, sjeeez. Ik was standaard een kilo of twee zwaarder als mijn ouder weer thuis kwamen, hulde voor tante Jannie!!

Zoals gezegd, ik moest mezelf zien te redden toen ik ‘op kamers ging’ ten tijde van mijn opleiding op Schiphol. Ik resideerde een blauwe maandag in wereldstad Nieuw-Vennep maar al vrij snel nam ik mijn intrek in de bovenverdieping van tante Lien, een campinghoudster in Noordwijkerhout. De eerste avond moest ze me gelijk verbinden omdat ik me in mijn vinger knipte met een wildschaar, ik probeerde een pakje hamburgers te openen, ik dacht, laat ik gezond beginnen met de schijf van vijf. Kwartiertje later hing de pan uit het dakraam met twee verkoolde burgertjes in de hoek, vergeten tijdens het TV kijken.

Na Noordwijkerhout ging ik naar Lelystad, Beek, Zandvoort Paterswolde en Eelde, geloof me dat ik in al die plaatsen de weg feilloos weet te vinden naar:

- Afhaalchinees
- Patattent
- Pizzeria
- Thai
- Groenteboer (met kant en klaarmeuk
- Griek
- Appie Heijn – Jan Linders – Super de Boer – C1000 en EDAH

Als je goed meegeteld hebt dan ben je precies de week rond. Gezond? Nee dat niet, maar goed, ik leef nog steeds en ik kwam elke 2 jaar door de medische vliegkeuring, beetje commentaar op het gewicht maar verder oké. Ik denk dat de bezoekjes aan pa en ma me erdoor trokken. “Kind, eet je wel genoeg fruit?” en voor ik het wist stond er weer een enorm glas vers geperst spul voor me. En centrum pillen, mijn redders ;-)

Mijn culinaire brouwsels werden steeds prachtiger, hier een topper:



Chili con Carne, als je dit pakketje meeneemt in een kist dan denken ze dat je een halve kilo semtex bij je hebt, zit je zo in de bak, daar haal je een jumbo mee uit de lucht nietwaar?

Nee, Ingrid is onnavolgbaar, als er nog eens een museum komt voor gerechten (is dat er überhaupt?) dan staan er een x-aantal vitrine’s vol met haar creaties.

BENZ

Ken je dat? Je loopt ergens en je moet ineens… Nee, niet niezen, ik bedoel een grote, een bah doen, doo-doo, #100, drukken, poepen!

Dat komt vaak op een ongelukkig moment, ik bedoel, thuis op je eigen troon zit je het beste natuurlijk, vraag maar aan Al Bundy. Die had een 12 rollen houder en een shotgun, ‘the man has a right to defend his own toilet’, Aldus Al.

Maar goed, terug naar het verhaal. Wij liepen in de woonboulevard op zoek naar een paar andere eetkamerstoelen en ongemerkt kwamen we van de OTAK-VALHALL sferen in een wat luxer gedeelte van de enorme zaak. Ik zag de prijskaartjes kleiner worden en dat is vaak geen goed teken. De meubels kregen langzaam maar zeker een exclusievere vorm en je zag al op afstand dat de materialen stukken beter waren dan de loop-a-like crap van beneden. Rolf Benz bankie, dik 7000 eurootjes, of je de spreekwoordelijke emmer leeggooit. Ik mag daar toch wel graag naar kijken moet ik zeggen, echt prachtige meubelstukken zie je daar staan. Deze clubseats, model 310, ook van oom Rolf:


€2422,- per stuk dan hè?

Oh, u vind ze duur? Wees gerust, ik ook hoor. Als ik geld had... Ja, ik weet het, moet me schamen dat ik me beklaag. Als we zin en tijd hebben kunnen we immers zo een clubkist pakken en naar een zonnig eiland vliegen voor bakkie? Verwent nest.

Zullen ze bij Rolf Benz trouwens de geselecteerde koeien ook achter glad draad houden i.p.v. prikkeldraad, net als bij BMW? Prikkeldraad beschadigd het potentiële leer immers? Afijn, ik dwaal weer af. We liepen dus happy de pappy rond tot Ingrid mij ineens toebeet;

“We moeten hier weg, NU!”

Ik denk, wat is er loosch, heeft ze een belastinginspecteur gezien, of een kennis wellicht die niet erg hoog op de favolijst staat, neen niets van dat. “Ik zag dat ze ging zitten”. Nu viel me pas op dat ze Pipo droeg in plaats van dat ie zelf liep. Ik ben ook zo naïef op dat gebied, als er ooit een kernoorlog ontstaat ben ik waarschijnlijk de laatste die dat door heeft. Ik vroeg wat er aan de hand was maar Ingrid bleef straf doorlopen, ik holde er bijna achteraan. “Kijk dan wat er tussen de staart hangt”…

Oh my god!

Ik keek nog een keer goed. Ja hoor, een verse bolus hing half uit de exit van 'the dogman'. “Pak een zakje” siste Ingrid, ik deed mijn best dat kl#teding af te scheuren maar dat viel me nog niet mee terwijl ik ook nog sukkeldravend mee moest zien te komen, Ingrid hield het tempo er goed in. Buitengekomen het beest in een goot geparkeerd en ja hoor, daar kwam de bruine unit al naar buiten, wat een ding... safed by the freaking bell.


Bijna de Rolf Benz bank ondergetuned...

NAAKT

Ik zat in een bar met een hoegaarden in de hand toen een leuke jonge meid op de kruk naast mij plaats nam. Ze vroeg me, “ben jij een echte vlieger?” Ik antwoordde, “Tja, ik zit al 25 jaar in de luchtvaart en vlieg nu 12 jaar op sportkisten, heb een paar honderd vlieguren ervaring en heb al wat gekke dingen meegemaakt in de lucht, ik durf wel te stellen dat ik een echte vlieger ben.



Ze zei, “Ik ben een lesbienne, ik denk de hele dag aan naakte vrouwen. Zodra ik wakker word begint het al. Als ik douche denk ik aan naakte vrouwen, als ik TV kijk denk ik aan ze, en als ik kook zie ik ook naakte vrouwen in mijn gedachten. Eigenlijk denk ik de hele dag aan naakte vrouwen.

Terwijl ik aan de bar zat met mijn tweede witbiertje, streek er weer een vrouw naast me neer, deze aan de andere kant van me.
“Ben jij een echte vlieger?” vroeg ze.

Ik zeg, “Ik dacht altijd dat dat zo was, maar ik heb net ontdekt dat ik een lesbienne ben...”

NEKSCHOT?

Ik kreeg een mailtje van een oud-collega met een filmpje van een gast die grap uithaalt met een bus. Het is een fake-filmpje (de making staat er onder, knap in elkaar gezet trouwes) Maar goed, deze gekke lui bestaan ook in het echt:



The making of:



Ik vroeg mij af, wat moet je nou in het echt met zo'n kerel, àls je hem al pakt. Wat voor straf moet je daar voor geven. Ik bedoel, je zult toch een keer een voorbeeld moeten stellen lijkt me, zijn we dan gek aan het worden met elkaar? Is het dan afwijkend dat ik aan een nekschot denk? Kijk, deze is wel echt:



DIE gast moet je onmiddelijk opknopen!

Oké, ik weet het, ik was in mijn tijd ook geen lievertje, mijn ouders kregen regelmatig buurmannen op bezoek omdat hun nazaat bijvoorbeeld zo lief was geweest oude kranten in hun tuin te kiepen (ik werd moe en wilde de doos kwijt).

Beloning: Een trap voor mijn reet en opruimen die troep!

Of met een steen de kofferbak van de Ford 17M van opa ‘wassen’(ik was toen 3 jaar) let wel, de wagen was twee weken oud... Of zand tegen wasgoed van oma Koops gooien, het is echt een godswonder dat ik de kans gekregen heb om ouder te worden denk ik nu wel eens. Maar dit soort geintjes uit die filmpjes, nee, ik kan er echt niet bij. Je hebt ook van die gasten die machinisten de stuipen op het lijf jagen door nog nèt over te steken, nog even zwaaien en dan een stap opzij. Ongelooflijk, knoop ze vast op een stuk rail en laat de aanstormende trein net ervoor door een wissel gaan, kijken wie er dàn bagger schijt!

Een dan de gast die met een laserlamoje op AWACS kisten richtte en de vliegers in de ogen scheen, vrijgesproken want de rechter achtte niet bewezen dat hij kwaad in de zin had.

WTF!

Wat ben je nou aan het doen man! Waarom... die vraag zal wel nooit beantwoord worden. Vaak zijn die sukkels net in staat hun kont af te vegen maar nadenken, ho maar. Hier nog zo’n aparte:



Kijk, dat die gast zichzelf naar de haaien jaagt en het leven kennelijk niet waardeert moet ie zelf weten, maar denk ook eens aan de mensen die hem bij elkaar moeten vegen als het misgaat. Onbegrijpelijk.

Of ben ik de enige die het niet snapt...

DOOR ROOD!

Mensen die mij een beetje kennen weten dat sport net zo bij mij hoort als een flux-valve bij Bonnie st. Clair, ja, die vergelijking durf ik rustig te stellen. Als u niet weet wat een flux-valve is, check dat dan even op google.

Sport... oké, wellicht niet helemaal mijn ding, maar ik heb er wel een mening over. U voelt wel aan waar ik naar toe ga denk ik zo?

Ik denk, ik duik vóór de laatste 10 KM mijn bed in, ik had al de hele avond een vleugje koppijn en vandaag weer een vroege dienst (wekkertje 05:15) dus ik kijk de golden ten wel vanuit mijn nest. Ik denk dat er wat mij betreft maar één woord bij die wedstrijd past.

Ongeloof...

U heeft het gezien neem ik aan? Zo niet, ga dan even kijken op het web wil je? De verklaring van Gerard Kemkers: "Ik ben druk bezig om iets op te schrijven, op dat bordje, ik kijk weer terug en ik zie Sven helemaal aan de buitenkant zitten, dus ik krijg hem naar me toe en denk: hij moet naar de binnenbaan."
"Hij blijft erg lang daar, dus ik kijk nog een keer naar Skobrev, die achter hem zit, ik zie hem in de binnenbocht. Ik dacht: Skobrev gaat naar de buitenbaan, dan moet Sven naar de binnenbaan en dat schreeuw ik tegen hem."
"Dat gebeurt in een split second. Meer kan ik er niet van maken. Het mag gewoon niet gebeuren en die verantwoordelijkheid ligt bij mij."

Tja, FUBAR! Dat is het. Wat een major f#ck-up! Deze gaat in het rijtje onvoorstelbare flaters, net als van de Duim die over een vogelpoepje uitgleed of nog een ronde moest en het niet door had, maar goed, dat lag dan nog aan hem zelf. Hier kan een topsporter en klasbak, die Kramer is naar mijn mening, niets aan doen, hij is gewoon opgekloot. Klasse en diep r-e-s-p-e-c-t voor zijn reactie in de catacomben, ik had de hele tent verbouwd denk ik. Sjeez man, wat een afloop. Ik denk dat je als coach dan toch iets anders moet gaan doen, als je zo de fout in gaat. Ik denk dat dit te vergelijken is als een machinist die door rood gaat.



Of een verkeersleider die twee kisten op elkaar af stuurt… Oké, ik weet het, ik kan dat allemaal makkelijk roepen van achter mijn laptopje, ben ik met u eens, maar die man wordt wel betaald om op te letten. Wat een pipo...

Over pipo’s gesproken, die drie musketiers van studio sport na afloop, dat heeft me ook wel geërgerd moet ik zeggen, ik heb het over Veldkamp, Visser en Smeets, waarom daar trouwens 3 van die gasten moeten zitten is mij ook een raadsel maar swah. Waarom moet je constant doorl#llen over niets, het ging op een gegeven moment (om er nog even een modieuze uitdrukking tussendoor te gooien) helemaal nergens meer over. Raakten ze nog bijna slaags met elkaar daar boven in dat terrarium zeg?

Maar goed, ik ben benieuwd wat er verder met ‘onze’ Gerard gaat gebeuren. Ja, onze. Ik kom immers uit hetzelfde dorp als hij? Sterker nog, we zaten op dezelfde school, net niet in dezelfde klas. Ik heb wel met de man te doen.

Misschien nog meer dan met Sven...

SCRAPPER

Ik heb er wel eens vaker over geschreven, het einde van een vliegtuigleven. Naar mijn smaak gaan ze te vaak naar de scrapper, maar ja, helaas kun je ze niet allemaal redden nietwaar? Simpelweg door ruimtegebrek. Oké, hier staan ze prima, plenty ruimte en een droog klimaat:


Davis Monthan desert boneyard

Metaal is in zo’n warme omgeving prima te conserveren, in het bovenstaande geval is het wenselijk dat ze dáár blijven staan en nooit meer worden gebruikt, de B52 bombers en een paar starlifters, allemaal moordmachines natuurlijk..

Ruimte heb je, zoals ik al zei, wel nodig. Denk nog maar eens aan 11 september 2001, u kunt zich vast nog herinneren waar u toen was. Alle civiele kisten werden toen gedwongen te landen daar waar maar ruimte was. Honderden machines moesten een landingsplaats zien te vinden, de paniek vierde immers hoogtij? Ik heb het zelf ook wel eens meegemaakt dat we onverwachts bezoek kregen van uitwijkers, je moet dan denken aan bv. weersomstandigheden, de machines moeten dan ergens heen waar het zicht en de bewolking goed is, de voorraad brandstof slinkt immers per minuut, er is zo’n gezegde dat de start vrijwillig is maar een landing is immers altijd verplicht ;-)

Goed, terugkomend op het vernietigen van vliegtuigen, dit is, net als autowrakken, een must. Maar spaar dan tenminste de neuzen, die zijn zo mooi… Kijk dan toch:


Afgezaagde ex TWA DC9 (N929L)

Deze werd niet uit elkaar geknipt maar netjes gespoten en staat nu als winkeltje op Schiphol:



Mooi hè? Onzin om dat te vernietigen, de andere kant strak in het KLM-blauw:



Leek mij ook wel wat als tuinhuisje, jammer dat we een te kleine tuine hebben. “Gelukkig maar”, zegt Ingrid. Klokkenwinkel nog compleet, wel jammer dat daar straks grijpgrage handjes aan zitten te kl#ten, zal wel gauw ter ziele zijn:



Tja, dat is een heel ander lot dan de PH-BTC David Livingstone die op Barcelona aan haar eind kwam door een harde landing, podstrike (motor aan de grond) en door het landingsgestel heen, einde oefening. Die bak heeft er een hele tijd geparkeerd gestaan:



Vlak voor de sloop zag men steeds een vogel rond de staart vliegen, was dit een hevig verliefde soortgenoot of had het een andere reden;



Jawel! Een nest in de staart van de kist. Toch maar even de eitjes eruit gehaald. Tja, en dan komt de hedendaagse dinosauriër om haar te euthanaseren:



Tenslotte is het niet meer dan een x-aantal vrachtauto’s schroot, eigenlijk een schande vind u ook niet? Ik wel:



Een roemloos einde naar mijn bescheiden mening. Kijk, deze machine werd (voorlopig dan) ook gered van de hoogovens:



Mooi hè? Zo’n 200 serie met die lange pijpen, veel mooier dan die moderne sh#t, het lijkt altijd net of ze glijden als een slee. Deze ex-Aerolineas Argentinas.737 wordt tegenwoordig als trainer gebruikt om grondwerktuigkundigen mee op te leiden, kunnen ze mooi aan sleutelen. Doet me denken aan de Amerikaanse battle damage repair group, die schieten op een stuk vliegtuig en repareren het daarna, dit alles als voorbereiding om aan het front noodreparaties aan gevechtsvliegtuigen uit te kunnen voeren.

Op Teuge airport bij Apeldoorn staat tegenwoordig deze IL18 als hotel, €350,- per nacht voor 2 personen:



Kijk, dat is dan toch ook weer een mooie oplossing om een kist te redden. Oké, heel veel gemeentes zullen er niet om zitten te springen om een vergunning af te geven maar op een luchthaven zijn ze natuurlijk wel vliegtuigen gewend. Deze 707 wacht ook de slopershamer, ze slijt haar laatste dagen in Wetteren (B) op een parkeerterrein, de huidige eigenaar had ook ooit een droom om er een hotel of bar van te maken, letterlijk en figuurlijk nooit van de grond gekomen. Dit is een voormalig regeringsvliegtuig van Benin-Afrika. Het schijnt dat de deurknoppen aan de binnenzijde met bladgoud waren afgewerkt en er centimeters dik tapijt in lag. Vergane glorie, hier nog op Oostende, geplaat door ondergetekende toen ze nog in redelijke staat was:



Ik ken iemand die de mike uit dat ding heeft ‘geleend’… (nee, ik ben het niet)

ELECTRISCH

Bent u ook zo klaar (ja ik weet het, ook zo’n mode uitdrukking maar goed)) met de sneeuw en de kou? Ik wel en velen met mij, ik heb het nu echt wel gezien en ben nu wel in de terrassen mood. Ik hoor ook veel collega’s klagen, eerst vonden ze het sneeuwruimen nog wel geinig maar na een x-aantal maanden wordt het nu irritant. Ook de startbaan heeft er zwaar onder te lijden en laat de toplaag hier en daar los, bijzonder vervelend als die delen door een straalmotor worden opgezogen, mat name door machines met een laaggeplaatste aanzuigopening zoals de kisten van Transavia. Kijk de foto, zelfs de onderzijde van de gondel is als het ware afgeplat anders zou ie nog lager hangen:


Nilfisk

Het is wat aan de heiige kant vandaag, gistermorgen was het nog best even aardig toen ik op het platform liep, maar de lekkere momenten zijn nog erg sporadisch te noemen, kennelijk moeten we met elkaar nog even wat geduld oefenen. Als ik zo naar die witte laag zit te kijken en denk aan gisteren dan komen er ook weer wat werkherinneringen bij me naar boven. De bijzonderheden blijven altijd bij me. Ook die keer dat we een trainer kwijtraakten, het begon allemaal met slecht zicht en een sputterende radio, daarna viel de transponder uit en vervolgens viel het label van de radar af. Alles weg...

Slik!

Tja, dan zit je toch even raar te kijken kan ik u verzekeren, hij zat op 6 mijl voor de baan in de nadering, vanished from the friggin planet. Het was toen ook mistig en we konden hem letterlijk en figuurlijk niet zien. We hoopten hem elk moment te zien opdoemen en te landen maar het bleef stil. Een aantal minuten na de verwachte landingstijd moeten we dan aannemen dat de kist, zoals wij dat zeggen, ‘op straat is’.

Alle kanalen worden dan aangeboord om te traceren waar zo iemand naar toe is verdwenen, zelfs de traumaheli (die in de buurt vloog) hielp mee met zoeken. Staat het apparaat ergens in een weiland mischen? Vliegplangegevens worden er bij gepakt. Wat is het alternate (de uitwijkluchthaven) maar ook is de common sense een onmisbaar iets. In dit geval vroegen we ook aan de Nederlandse militairen of die iets gehoord dan wel gezien hadden. Zij vertelden dat ze een primaire blib hadden zien afbuigen naar het zuid-oosten, ter hoogte van het baken EEL wat zo’n 4 mijl voor onze baankop staat.

Het vliegtuig werd geopereerd door een vliegschool wat o.a. op Teuge zetelt en na een drie kwartier zoeken (en dus niets vinden) kwam er iemand op het idee naar Teuge te bellen. Terwijl ik de dienstdoende havenmeester aan de lijn had en hem uitlegde waarom ik belde zei hij dat de bewuste kist daar op dat moment net in de landing was. De man bleek een Total electrical faillure te hebben gehad en raakte alles wat electrisch was aan zijn vliegtuig, kwijt. Alleen het molentje aan de voorkant bleef draaien, een groot voordeel van die eenvoudige techniek, het is wat dat betreft net een bromfiets, zolang je lucht en benzine aanvoert houden de magneten de vonk in stand en blijft de handel gewoon draaien. Niets aan de hand dus en altijd weer een opluchting dat iedereen heel gebleven is.

Ik heb ook al meerder keren meegemaakt dat de supervisor ACC op Schiphol belt met de vraag os een bepaalde kist bij ons op het veld staat omdat de man (of vrouw) zoek is. De hele wereld afgebeld waar dat ding gebleven is, blijkt uiteindelijk dat ie ergens in een schuur staat en de vlieger aan een bar hangt, even vergeten om zich af te melden terwijl hele volkstammen met zaklantaarns en zoeklichten de planeet afzoeken waar die gast uithangt. Vroeger kreeg je dan een reprimande of een trap voor je reet, tegenwoordig worden de gemaakte kosten op je verhaald, en geloof me dat een uurtje vliegen met een SAR heli erin hakt. Dat red je niet met 1 maandsalaris.

Nee, zelfs ik niet ;-)

JUSRANDJE

Gisteren waren er twee ‘oud’ plaatsgenoten bij ons op visite. Ik ken ze beiden uit de buurt waar ik opgegroeid ben en het duurde dan ook niet lang of de verhalen uit het verleden werden uit het geheugen gevist. Conclusie was dat het allemaal wel heel hard gaat.

Qua tijd dan...

Toch hoorde ik dat mijn opa en oma destijds ook al zeggen dus er is echt niets nieuws onder de zon. Er is wel heel wat veranderd in de tijd dat zij in hun pensioengerechtigde leeftijd terecht kwamen, ik bedoel, die zaten met zijn tweeën al vóór hun 65ste in het bejaardentehuis, iets wat ik mijn pa en moe niet snel zal zien doen en pa is intussen al weer 10 jaar verder dan zij. Opa en oma hadden het zelfstandig wonen wel gezien en vonden het wel zo makkelijk dat er dagelijks voor ze gekookt werd, ik heb er als klein ventje ook wel eens meegegeten, kreeg je zo’n soort metalen dienblad met allemaal vakjes erin, in het ene zat een gehaktballetje, de andere de soep, weer een andere de aardappelen en eentje met vla, ik vond dat machtig interessant.


kwestie van separeren

Niet eens zo slecht eten, hoewel je wel zelf het zout moest toevoegen, standaard was het zo flauw als wat. Nee, dat was bij ons thuis heel anders, als je daar de aardappelen met jus niet goed op had gegeten dan had je gewoon zo’n jusrandje naast je vla.

Ga ik volgende week ook weer eens doen, heerlijk ;-)

Jaaaren later, opa was al vele jaren vertrokken, was ik eens bij oma op visite. Ze zat op de ‘overloop’ in een stoel naar buiten te kijken, de rest van de zaal was leeg, hoewel, helemaal achter in de hoek zat een oude man te suffen. Ik nam plaats in een van de vele stoelen en praatte wat met oma, ze was nog prima bij de tijd. Op een gegeven moment begon de oude man in de hoek te roepen: “Hallo meneer!” “Hallo!!!” Ik draaide me om en keek hem vragend aan. “Dat is de stoel van vrouw Hendriks”, zei hij. “Oké”, zei ik en draaide me weer om. Je dacht toch niet dat de krasse knar dáár genoegen mee nam? Ik was niet zo goed of ik moest uit die stoel gaan, DIE was gereserveerd, dat ik DAT niet snapte… Ik zeg “Maar ze is er toch niet?” Had die old-timer niets mee te maken, ik moest uit die stoel gaan. Ik verzekerde hem er van dat ik er uit zou gaan zodra vrouw Hendriks ten tonele zou verschijnen en draaide me om. Ik hoorde nog een tijdje gemor en een verontwaardigd getrommel om de stoelleuning, die gasten hebben ook veel teveel tijd, maak je ergens anders druk om man of ga achter de wijven aan, je leeft maar één keer, en ik zou ook maar een beetje haast maken als ik hem was, als ik die lege stoelen zo zag staan...

Het bejaardentehuis, man, dat gebeurde altijd wel wat. Als kwajongen ging ik er wel eens met een vriendje naar toe, beetje kloten met de lift. Prachtding was dat. Zo’n langwerpig raampje zat er in de deur. En als je erin stond kon je hem overrulen. Ik bedoel daarmee dat als iemand op de eerste verdieping op het knopje had gedrukt en wij beneden net ingestapt waren, de lift natuurlijk naar de eerste zou gaan. Drukte je echter beneden in de lift op 3 dan ging ie doodleuk de eerste voorbij, als je dan goed door het raampje keek dan zag je die stomverbaasde koppen dat de lift naar boven doorschoof met twee grijnzende gezichten achter het draadglas, wat een lamzakken waren we ook...

Of in de fietsenkelder één van de eerste scootmobiles ‘hotwiren’ en er mee rondtoeren, niet dat er TT snelheden mee konden worden gehaald maar het was wel machtig mooi, niets stond er op slot! Gaaf!! Nooit wat vernield trouwens, dat was een ongeschreven wet. Waarschijnlijk was de potentiële klap voor je hersens van pa al voldoende om die wet niet te breken laat staan een keer uit te proberen, en anders was die van opa er altijd nog, ook niet eentje om zonder handschoenen aan te pakken. Die gaf je in zijn gloriejaren, als er tijdens het eten gepraat werd, een lel met de pollepel op je jatten als ik mijn pa moet geloven, een vent naar mijn hart ;-)

Jammer dat ik hem niet beter heb leren kennen...

RATTEN

Het was al een tijdje geleden dat ik wat spullen op marktplaats had staan. Gisteren sinds langere tijd weer wat erop gezet. Geloof me als ik zeg dat ik al heel wat meegemaakt heb in de jaren dat ik daar zaken verkocht, hele positieve maar ook negatieve ervaringen, van himmeljautzend tot scheldpartijen per mail of het gewoon volledig zwijgen van mensen die je hele normale grote-mensen dingen vraagt. Ik heb nog nooit een baksteen ontvangen, altijd zijn de zaken die ik kocht, bij mij de deur binnengekomen, wat dat betreft ben ik een gelukkig mens. Vragen die eruit springen qua ervaring zijn:

Wilt u uw Landrover misschien ruilen tegen mijn Russische legertruck?
Mag ik ook in 10 termijnen betalen? (100 euro…)
Hoe lang geeft u garantie?
Kunt u die (3-bladige) propeller ook opsturen?
Ik geef 2000 euro, want dacht u daar van? (BMW motorfiets van €5500,- en dan zat ik laag)

Gisteren was het dus zover, ik heb een batterygrip op MP gezet, voor de leken, dat is een batterijhouder die je onder de camera kunt schroeven waardoor je als fotograaf lekker lang door kunt schieten. Kijk, dit is een D90 met grip:


Op zich een mooi ding (sprak de verkoper) maar mij bevalt het niet, de camera wordt er erg fors van naar mijn smaak en zulke enorme kolenschoppen heb ik niet. Maar goed, mocht u iemand kennen die zo’n apparaat zoekt (of u kunt hem zelf gebruiken) voor 95 eurootjes ie ie van u, nieuw, één keer gepast, met boekje, originele verpakking en 6 penlitehouder.

Het duurde niet lang of de eerste hapte. Hallo, ik ben Rutger en heb interesse, het is echter een probeersel voor me dus ik heb er 65 euro voor over. Dat geloof ik graag ;-) Nee Ruttie, moest maar eem verder zoekn’ mienjong.

Vanmorgen vond ik deze text in mijn mailbox, een klassieker:

Hello seller,
My name is Elisabeth Mieh from Belgium (French side), I would like to buy it for my son that is studying over there in Africa and let me know the cost of this Item and i will give 40 euro more for the shipping via post office,kindly get back to me with your bank details Or your PayPal details
Holder name
Account number
Bank Name :
This will help to transfer the money via Bank into your account as soon as possible because i want this deal to be completed on time,please am not too good in Dutch and i want this deal to be completed in English,here is my son's shipping address,
Name.......Fakola Saheed
Address..66 Ibadan Road
City.....ile ife
State....osun state
Country.....Nigeria,
Best Regards

U kent mij zo langzamerhand goed genoeg wat ik voor deze gasten in gedachten heb denk ik zo? Ik zou met iets anders schieten dan een Nikon zeg maar… Dit soort misdadigers, een ander woord heb ik er niet voor, is uit op je bankgegevens in de hoop de zaak te kunnen kraken, jammer dat ze zo kleinschalig opereren en ze heel moeilijk te traceren zijn anders wist ik het wel. Laat het ook een waarschuwing voor u zijn, als u dit soort mailtjes ontvangt wees dan alert en antwoord even niet. Rapporteer het ook even bij marktplaats.

Ratten...

BEZEM

Sinds jaren heb ik zo nu en dan last van de rug. Dat begon al toen ik nog vakantiewerk bij mijn oom deed, ik was toen glazenwasser. Ik heb meer dan eens plat op de grond gelegen omdat ik gewoon geen adem meer kon halen van de pijn. Geen pretje, iemand die dat herkent weet wat ik bedoel dan wel voel. Toen ik eind jaren 90 op Beek zat, had ik ook weer eens last van zo’n aanval, op het werk nota bene. Een collega raadde me aan eens naar een chiropractor te gaan. Ik had daar nog nooit van gehoord maar hij was wildenthousiast “Gert, je gaat er krom in en loopt er op eigen kracht weer naar buiten” Het klonk bijna te mooi om waar te zijn.

Ik belde en maakte een afspraak. Ik verzekerde de dame dat het urgent was, ik kon er een uur later terecht. Ik wurmde me in mijn BMW coupe (geen sinecure, het apparaat lag bijna op straat ) en ik begaf me naar Maastricht. Peter Keil, zo heet de man, verrichte inderdaad wonderen. Ik kon, nog wel wat stijfjes, weer redelijk normaal huiswaarts.


Gecompliceerde toestanden
Toen ik in 2003 op Eelde begon bij de verkeersleiding moest ik de herhalingsbehandelingen ontberen. Ik accepteerde dat ik af en toe weer eens last had, tot een maand of 2 terug. De maat was vol! Ik belde met chiropractie hier in de buurt en maakte een afspraak. Wat me gelijk opviel was het feit dat één van de assistentes nogal bazig overkwam. Flink wat haar op de kiezen, deze dame. Het is moeilijk om haar toon op papier uit te drukken maar ik zal een paar uitspraken opschrijven met mijn gedachte erachter. Daar gaan we:

“Eh, de telefoon MAG hier altijd wel UIT hoor?” (Moah, is de PC hier zo gevoelig?)
“Wilt U de map meenemen uit het rek, dat moet u altijd doen hoor?” (Hallo, wie werkt hier?)
“U MAG wel bij de andere kassa afrekenen!” (Zo zo, wat aardig, ik mag betalen...)
“Nee, het PIN apparaat hebben we verplaatst, dat kunt u zien hè? (wijzend op een post-itje)
“Oh, u heeft geen handdoek bij u? DAT IS HIER ANDERS WEL DE REGEL!” (sorry for living)

Om het samen te vatten, haar vervoermiddel is een bezem!

Wat een heksebiele zoals ze dat hier in Fryslân zeggen. Niet echt een prettige en hartverwarmende persoonlijkheid. Mènnn!! Ach, ik ben dan ook wel weer zo’n e*kel dat ik er van geniet om de regel te overtreden door mijn mapje steevast te vergeten zodat ze me die na komt dragen. Ze kijkt er wel steeds bozer bij.

Ze heeft me door...

ZWITSERLEVEN

Okay, we zijn binnen!! Ik ga mijn baan opzeggen en we verkopen de hele teringzooi, we gaan er vandoor. Nee, niet de staatsloterij, de Zitserse loterij deze keer! We werden vanmorgen gebeld vanuit Zurich met de mededeling dat we bij de eerste 100 prijswinnaars zitten. Jawel!! De man begon als een machinegeweer zijn text op te dreunen. “Kunt u nog een keer duidelijk uw naam zeggen?” klonk het in de hoorn. Dat is klaar dacht ik en gelijk ging mijn fantasie op de loop en mijn ideale vervoermiddel kwam in mijn gedachten…


Leuk ding hè? Een DHC2 Beaver op floats, met zo’n fijne ster ervoor. Later, als de machine aan zijn uren zou zijn, zou ik kiezen voor een PT6 turbine, derated naar 850PK, zat genoeg voor zo’n klein opdondertje niet waar?

WAKE UP AND SMELL THE THORNS!!

Ingrid probeerde de man te onderbreken, hij wist echter van geen ophouden. “Hallo meneer, mag ik even wat vragen?” terwijl die gast gewoon doordreunde. Er zou toch niets met onze telefoon aan de hand zijn? NEEEE, Niet op DIT moment!!! Net nu we op het punt stonden de slag van ons leven te slaan. Hij begon een aantal prijzen op te noemen: “Nee mensen, het gaat hier niet om een balpen, het gaat om huizen, een BMW Z4, laptops, onroerend goed, een mercedes!!”

DAT had ie nou niet moeten zeggen.

Nu wist ik 100% zeker dat de man mij niet kent. Als ik mercedes wil rijden dan bel ik wel een taxi niet waar? Kappen maar Ingrid, het is weer oplichters werk. Daar was ze zelf ook al achter, die heeft een gezonde dosis achterdocht aan boord, en de nodige intuïtie. Na het douchen even internet opgedoken en ja hoor, Zwitserleven spant een zaak aan tegen deze club die hun naam gebruikt en alles schijnt te tapen, zodra je je naam gezegd hebt (en duidelijk herhaald) schijnt het bandje door te gaan met allerlei vragen en besluit met de vraag of je even je giro/banknummer wilt geven en toestaan dat je €29,- overmaakt dan kan je prijs naar je toe gezonden worden.

Yeah right!

Ik zeg, zend een peloton in feldgrau gestoken mannen naar die gasten die daar achter zitten en argeloze mensen bedonderen, ik kan er zo een stel aanwijzen die er met boter en suiker in zouden gaan als ze op deze manier aangesproken zouden worden, de lamzakken!! Nee, als je op die manier aan de kost moet komen dan heb hier recht op:


hollow point man stopper
Zo’n fijne hollow point, die vervormd prachtig zodra die het doel raakt en ploegt dan ongecontroleerd rond om zoveel mogelijk schade te veroorzaken. Ik klink hard vind u? Denk eens aan al die naïevelingen die de Sjaak zijn omdat ze toestemming gaven en nu met de financiele brokken zitten.

.308 is een prachtkaliber!

VUL-KAAN

Dit las ik vanmorgen in SpitsNieuws:

Man valt in vulkaan.

Een bergbeklimmer is gistermiddag (plaatselijke tijd) in de krater van de vulkaan Mount Saint Helens gevallen. De man kon gisteravond niet meer gered worden, vanwege de invallende nacht. De 50-jarige klimmer had de berg al zestig keer beklommen. Hij poseerde voor een foto op een stuk ijs, anderhalve meter van de rand van de krater. Het stuk ijs zakte onder hem weg en de man viel 500 meter diep in de krater. Het is niet bekend hoe het met de klimmer gaat. Hij zou zijn blijven steken op een schuine helling van de wand.

Er zijn verschillende redenen waarom zo’n bericht mijn aandacht trekt. Ik vraag me af waarom iemand 60 x een berg beklimt. Dezelfde! Dan heb je elke steen toch wel gezien lijkt mij. En dan na de 60e keer gewoon weer poseren voor een foto, zal een leuk divers fotoalbum zijn wat de man thuis heeft liggen. Net als de eerste dochter van een familielid, die werd jaaaaren geleden ook geplaat. Als ik mijn moeder moet geloven van het nichtje op de schommel, nichtje vóór de schommel, nichtje achter de schommel, nichtje naast de schommel, nichtje onder de schommel, nichtje schuin achter de schommel, nichtje zittend op de schommel, nichtje staand voor de schommel, nichtje zittend achter de schommel, nichtje staand op één been naast de schommel…. Afijn, u snapt de strekking wel denk ik.

Aan de andere kant... als dàt is wat de man wil, dat klimmen, dan moet ie dat lekker doen natuurlijk. Jammer dat hem dit overkwam, het was zijn tijd kennelijk. En dan de reacties van lezers, sommigen zijn best grappig. Een selectie:

- Maar drinkt hij ook lava, net als Jerom?
- Echt koud zal het toch niet zijn, in die krater?
- Verklap het einde van de film niet, wil je?
- * mompelt iets over eieren bakken *
- vulkanen hebben de eigenschap dat ze nogal eens wat uitspugen dus dat komt wel goed...
- Misschien redt Scuzzlebut hem wel.
- Leeft ie nou nog of niet?
- Hopelijk heef hij zijn hawai-blouse bij zich. En owja, after sun.
- Maar heeft hij nou wel of niet die foto kunnen nemen?
- Ik wou dat ik een vulkaan was; heul de dag op m'n rug liggen roken en dat anderen dan zeggen:'kijk, hij werkt.'
- als die foto maar gelukt is...

Bergbeklimmen, ik moet er niet aan denken. Diep respect voor die gasten die dat wel doen. Hier bij Groningen heb je een klimtoren, daar krijg ik al de shivers van als ik er alleen al naar kijk:
© all rights reserved KAPturer

HOOI

Nou, het is me gelukt, ik heb hem aan, het nieuwe broekkie. En strak!!! Nee, niet dat het strak staat, het zit strak, sjezus. Afijn, herinnert me er alleen maar aan de knop om moet blijven. Vorig jaar was ik 20 kg afgevallen en ik kan u melden dat het fantastisch voelde. In de vakantie ging het regime wat in de soepele modus, het was immer vakantie? Ach Gert, een ijsje, moet kunnen. Pizaatje, lekker hoor. Na de vakantie had ik echter één probleem.

Ik bleef hangen in die mindsetting.

Regelmatig even vliegen en dan neem je natuurlijk een cappuccinoootje, wilt u nog iets erbij? Ja lekker!

Mjammie…
Dus dan toch maar even aan de bak en flink water drinken en gewoon wat minder vreten, oké, klinkt wellicht wat grof in uw oren, maar dat is de enige manier voor mij om de knop om te zetten. Kappen met die vreterij. Met mij zit het toch met name in het snoepen, ik mag dat graag doen. Droppie erbij, goed voor het zoutnivo man! Mueslireepie, denk aan de suikerspiegel, voor je het weet is ie te laag Gert! Tja, de schranspartijen…
…voor je het weet kun je minder brandstof meenemen in je vliegtuigje. Voor de leken, een vliegtuig heeft een maximaal startgewicht, de ICAO (wereldorganisatie voor luchtvaart) heeft ooit bedacht dat het standaard gewicht voor een man 75 KG is.

HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!!!!!!

Nou ja, eigenlijk is het om te huilen natuurlijk. Maar goed, zoals ik al zei, een kist heeft een maximaal startgewicht, ook wel logisch natuurlijk, denk maar eens aan die volgevreten duiven die amper loskomen bij de Febo op de grote markt, het is maar goed dat ze daar de ruimte hebben om een aanloop te nemen, afijn, u snapt me wel hè? Iedere kilo die je als persoon meer meeneemt kan er minder aan peut mee, nu snapt u misschien waarom ze daar zo streng op zijn als u naar Canarische weilanden op vakantie gaat. En bedenk dat het enige moment dat je teveel brandstof bij je hebt is, als je in brand staat.

Doet me trouwens weer denken aan dat verhaal van die vrachtkist in India. Die gasten moesten 11 babyolifantjes vervoeren en de beesten waren net gewogen. De loadmaster, (de persoon die verantwoordelijk is voor het berekenen van de gewichten en het beladen van het vliegtuig) rekende uit dat het net kon. De locale dierenverzorger vertelde terloops ook nog even dat er 6 ton aan hooi meemoest. De loadmaster kreeg bijna een stroke en probeerde de verzorger uit te leggen dat dat echt niet mogelijk was omdat het vliegtuig dan uit de lucht zou vallen, als ze überhaupt al airborne zouden komen. “Ah, no problem sir”, antwoordde de indiër;

“They eat it on the way”.

ACHONDROPLASIE

BNN, wat zijn dat toch ook toppers! Ik ben lid vanaf het eerste uur en ik moet zeggen, ze maken toch wel erg toffe programma’s. Zo ook gisteren, JZHMH oftewel je zal het maar hebben. Jasper, een dwerg die lijdt aan achondroplasie. een botgroeistoornis. Het leidt tot een klein postuur (dwerggroei) met korte ledematen. Kinderen met deze stoornis worden als volwassenen over het algemeen niet groter dan 1,20 meter. De naam achondroplasie verwijst naar de groeistoornis van het kraakbeen (chondros is het Griekse woord voor kraakbeen en dysplasia betekent abnormale ontwikkeling).

Jasper, de kleine man die in het programma gevolgd wordt, is echt een toffe gast die heeft leren omgaan met zijn handicap en als een positief mens door het leven gaat, erg gaaf om te zien. Valerio, de presentator, gaat de halve uitzending met hem mee op de knieën om te ervaren hoe het moet zijn om met de afwijking van Jasper te moeten omgaan, r-e-s-p-e-c-t voor deze manier van het ‘je verplaatsen in iemands situatie’.

Aansluitend de loverboys, naar mijn mening een stuk beter te pruimen dan ‘all you need is love’ of die andere crap die ooit werd uitgezonden. Dennis Storm en alweer Valerio werpen zich op als de relatiehelpers voor alle vormen van de liefde, gay, bi of straight, maakt geen reet uit, u roept, wij draaien. Niet alleen om je te helpen een meid of een vent aan de haak te slaan maar ook om er eentje te dumpen, de mannen lopen nergens voor weg, ga er ook eens naar kijken, een aanrader!

Over de liefde gesproken, heeft u nog wat gedaan aan Valentijn? Wat een commerciële ellende is dat hè? Bloemen 3x zo duur, kaartjes ohne ende in de aanbieding met als waarschuwing dat je het niet mag vergeten want dan zwaait er wat, feitelijk is je leven dan voorbij, zp wil men ons doen geloven. Het lijkt ook net of het steeds erger wordt, vind ik. Nee, dan Dijkshoorn die het hele valentijn gebeuren weer mooi verwoorde in een gedicht:


Tot de volgende!
G E R T

VERGETEN

Is er meer tussen hemel en aarde... die vraag is ook u wel eens door de gedachten gegaan denk ik zo. Of de toevalligheden die er zijn, je denkt aan hetzelfde op een bepaald moment, hebben wij ook regelmatig. Kan ook zijn dat, in het geval van mij dan, ik gisteren verhaalde over gereedschap, en ik er vandaag mee geconfronteerd wordt. Ook apart.

Ik loop vanmorgen naar de bus om even naar de olie te kijken, doe ik zo één keer in de maand even, ik maak de motorkap open en trek de pijlstok eruit. 2mm onder de max. dus dat ziet er goed uit. Ik kijk nog even rond in de motorruimte, dat is een gewoonte die ik niet meer af kan leren, een erfenis uit de tijd dat ik sleutelde aan vliegtuigen, toen moest ook altijd de visuele inspectie worden uitgevoerd, goed kijken naar onregelmatigheden, loszittende stekkers of kabels, leidingen, wireshaving (leidingen die over elkaar schuren en elkaar beschadigen, daarom wordt alles opgebonden). Niets van dat. Ik zie tussen de koelslangen wel iets vreemds, even een zaklampje pakken (ook een deel van de erfenis). Wat is dat dan. Hmm, een tak? Eens wat beter kijken, het lijkt wel een soort slang of steel :

What the F...
Hmmm, even voelen, wat trekken en ja hoor. Kijk wat het uiteindelijk was:

Hammertime
‘Vergeten’ door de laatste monteur die een grote beurt uitgevoerd heeft. Kwalijke zaak, als ons zoiets overkomt in de vliegerij mag je je kastje uitruimen en je parkeerkaart inleveren! Ach, er is toch een vluchtstrook Gert, zult u denken, als ie het niet meer doet zet je hem daar toch op? Klopt, maar als diezelfde hamer ergens tussen de stuurstangen belandt is het wel einde oefening.

Ik heb het in de vliegerij een keer meegemaakt. Nee, gelukkig niet ikzelf, dan moet je echt iets anders gaan doen vind ik, je bent als luchtvarende immers verantwoordelijk voor de veiligheid (lees het leven) van een ander? Ik werkte nog bij Quick Airways, een klein chartermaatschappijtje met 3 kisten. We vlogen tussen Rotterdam en Eelde op en neer voor de PTT. Het onderhoud werd door een bedrijf op Rotterdam uitgevoerd en wij deden op Eelde reparaties en storingen. Op een gegeven moment moest er een D-I uitgevoerd worden (Die-Aai), nee niet dat we het vliegtuig moesten aaien, dat staat voor daily-inspection, een visuele rondgang die voor de eerste vlucht van de dag moet worden uitgevoerd. Oliepeil, lekkages, bedrading, klinknagels, scheuren in het aluminium, landingsgestel etc.

Landingsgestel! Dat was het. Ik keek in de wielbak (de ruimte waar de poot en wiel in verdwijnen als het spul ingetrokken wordt) en liet de zaklamp door de ruimte spelen. Geen bijzonderheden, alles droog en geen gekke dingen. Wacht, wat glom daar helemaal bovenin? Dat was me nog nooit opgevallen. Ik keek wat beter en kreeg een rilling. Een levensgrote dop met ratel zat er op een moer van de neuspoot, kennelijk vergeten door een monteur op Rotterdam. Nu moet u weten dat het gereedschap in de vliegerij allemaal genummerd is. Maar Gert, dat is toch altijd zo? In mijn gereedschapkist staat ook 15 op sleutel 15. Klopt! Maar deze sleutels, doppen en schroevendraaiers zijn allemaal gegraveerd op gereedschapnummer zodat de verantwoordelijke monteur makkelijk zijn gereedschap bij elkaar kan houden. In dit geval dus ook makkelijk te traceren wie er een f*ck-up gemaakt heeft.

Als je dan denkt aan wat er had kunnen gebeuren dan krijg je toch wel de shivers niet dan? Stel dat ding springt eraf bij het intrekken van de gear en hij schiet tussen de steunpoten of de plunjer dan is het feest. Hopelijk heeft de bewuste mecano een flinke uitbrander gehad. Oké, het is en blijft mensenwerk maar je telt toch je gereedschap voordat een kist de schuur weer verlat? Dat moest ik wel altijd in ieder geval.

In dit geval wet ik nog niet zeker of ik het bij de garage ga melden, ik weet nl. niet waar het gebeurd is, een aantal maanden geleden is er een paar keer bij de VW dealer gesleuteld maar niet lang daarna bij een andere garage dus god weet alleen van wie die hamer is.

Nu is ie van mij in ieder geval.

KIP

Wij worstelen al een tijdje met de keuze van een salontafel in de kamer. Een tijdje eentje gehad maar die was het niet, op zich een hele mooie design tafel van Jencikova, gekocht via marktplaatsie, die dingen kosten nieuw echt een fortuin, mooie vinding zo’n webmarkt.

Zoals gezegd, het was een te lastige uitvoering en ook een tikje te hoog, dit exemplaar. Zat een zwaar bekraste glasplaat bij die we hebben vervangen voor een nieuwere iets kleiner gesneden uitvoering. Afijn, we kwamen er niet uit en hadden de hoop al een beetje opgegeven en zoals dat zo vaak gaat, als je niet meer zoekt zie je het ineens, net als vroeger bij het met LEGO spelen. Vanmiddag reden we langs Pronto-wonen en daar stond ie, mooi laag, niet te breed en hoogglans zwart glas met een RVS frame. Straight-forward qua montage, 4 inbus boutjes, 4 ringen en een sleuteltje.

Toch een gebruiksaanwijzing bijvoegen hè?

Sleuteltje viel me 100% mee trouwens, ben van die zelfbouwprojecten minder gewend. Herkent u dit plaatje?

Kauwgom troep...

IKEA, juist! En dan zo’n PBS ding erbij. PBS? Pis Bakken Staal! Drie keer aanzetten en je denkt, sjeez, wat gaat dat makkelijk, het draad zal toch niet doldraaien? Nee hoor, het sleuteltje draait door terwijl de kop blijft staan, gelijk een warme spaghettisliert na 8 minuten koken...

Geen Kruppstahl® dus.

Ik vraag me dan gelijk af of er überhaupt mensen zijn die deze handleiding lezen, ik bedoel, 4 boutjes, 4 ringen en een sleuteltje, it ain’t rocketscience. Toch vast mensen die de verpakking openmaken en denken OMG! Hoe moet ik hier mee aan...

Okee, je wordt niet bedreven van het niets doen, ik heb ook heel wat verkloot voor ik er wat vaardiger in werd (en nog gaat het wel eens mis), geloof me. Op de technische school leerde ik de gereedschappen gebruiken en vooral welke niet. De schroevendraaier, de hoer van de gereedschapkist zoals de leraar motorvoertuigentechniek altijd zei, voor alles te gebruiken zoals; breekijzer, kraspen, beitel, doorslag, buigijzer, wig, deuropener, smeervetlepel en verfroerstok.

...en ik heb er zelfs een vliegtuigmonteur kip mee zien eten!

SNUGFIT

Een bandenprikker is actief in Venlo. Nu heeft de burgervader €1000,- uitgeloofd voor diegene die deze gast in de kuif pikt. Ik zeg: Regel een peloton verkenners, leg ze zwaar gecamoufleerd in en om Venlo heen, en als ze die kerel (of dame, ik kan het me trouwens amper voorstellen maar goed, je weet het niet) spotten en hem of haar met een mes loosch zien gaan op een autoband, ONMIDDELLIJK GERICHT VUREN met die hap!

Dat zal hem leren!

Niet dat halfzachte gelul, mooie waarschuwing voor de rest van het land dat ze met hun jatten van een ander zijn spullen af moet blijven. Klaar! One shot, one kill. Sjeez Gert, wat klink je hardvochtig. Klopt, wat een bullshit man, net als die leipo in ’t Zandt die daar de hele tent platbrandde, als je zo’n vent pakt gelijk standrecht uitvoeren, is die kerel nou helemaal van de pot gerukt? Actie!!

Over actie gesproken, ik moest ook nog even aan de bak vandaag. Wel een beetje schaamrood op de kaken, tja, of ik het nou moet vertellen, ik weet het niet…

Wel?

Nou, vooruit dan. Ik was vandaag van plan om wat plaatjes te schieten in en om Groningen en ging een uurtje eerder richting het oosten, ik moest aansluitend werken en zou dan mooi een eindje op weg zijn. Het was prachtig blauw en ik baalde stiekem dat ik vandaag niet was gaan vliegen, ik had nota bene een kist gereserveerd, dammit! Anyway, ik was bij Westpoort, het nieuwe bedrijventerrein west van de stad Groningen, eigenlijk pal west van Hoogkerk. Aan de noordzijde van het terrein is een prachtige nieuwe dubbele beweegbare brug gebouwd waar ik persoonlijk al een naam voor had bedacht, ‘de tweeling’ vind ik wel toepasselijk:
Indentiek

Mooi hè, zo met die strakblauwe lucht, was het maar zomer man! Nog even gespeeld met de manual focus van de D90:
Takke riet

Afijn, op een gegeven moment ga ik op de hurken om een shot lag bij de grond te maken, ik hoor een onheilspellend gekraak, ik bedenk me in een split-second dat ik NIET op een ijsplaat sta maar voel wel onmiddelijk dat mijn naad koud wordt. Heel koud.

Uit het broekkie gescheurd dus…

K#dt! Zo Raimond, ben je niet meer de enige ;-) Tja, gelijk een sein om de schranspartijen maar weer eens op een laag pitje te zetten, het loopt letterlijk de spuigaten uit met dat gevreet. Afijn, ik de auto in en gelijk crisismanagement. Zo kon ik niet naar het werk natuurlijk. Ik denk, waar haal je snel en goedkoop een broekkie? Jawel, Clemens en August Brenninkmeijer.

C&A dus ;-)

Ik als de weerlicht naar het zuuderdaip, bussie geparkt en met gezwinde spoed naar de Herestraat. De tijd liep al aardig door dus ik moest snel handelen. Ik kijk om me heen, alleen maar kindermeuk en dameskleding. Ik zie een bord naast de roltrap, heren 1ste etage. Met twee treden tegelijk de roltrap op, en scannen, waar ligt de jeans eikel!! Dáár! Ik er heen, ik zie alleen maar van die standaard blauwe (te nieuwe) jeans, hmmm €20,- niet gek… Nee, te gewoon. In het rek liggen de betere uitvoeringen, snel de maat gepakt, 36-36. Pashokje, WAAR IS HIER EEN FREAKING PASHOKJE!! Ik op dringende maar ingehouden toon aan een medewerker gevraagd die verveeld een stapel jassen aan het prijzen is. “Linkerhoek meneer”… Snel erheen, broekkie aan, te klein, BLAST! Terug, tikje groter gepakt (ja, ik weet het) maar lengtemaat 36 is niet te vinden. Hmmm, tijd? 20 voor 12. Dan maar een 34, het is niet anders. Tijd voor de paskamer? Op. Die uit het rek gegrist en afgerekend bij die uit de dood herrezen kassagast. Gáán met die banaan. Ik ren (en bedenk me gelijk dat ze kunnen denken dat ik iets jat) naar de roltrap. DE VERKEERDE, DEZE GAAT NAAR BOVEN L#L!! Om gerend, naar beneden en terug naar de auto, als de bliksem de stad uit en 3 minuten vóór aflos de WC op het werk ingeschoten om de handel te wisselen. Fok, voelt wat koud om de enkeltjes. Niet snugfit dus:

Too short… dammit!
Tja, dan maar angstvallig onder de desk met de beentjes, met een beetje mazzel zien ze het niet, zo lang ik sta zeker niet. Fout... “Nieuwe broek Gert?” zijn de eerste woorden van een grijnzende collega. Hoe weten die gasten dat...

“Kijk eikel, maatstickertje zit nog op de pijp”.

EINDELOOS

De winterspelen komen er aan en wat mij altijd weer verbaast is het feit dat sportliefhebbers ALLE vormen van sport volgen. Of het nou schaatsen, tennis, curling, volleybal, snooker, fietsen, hardlopen, kaatsen, tandenstoken, fierljeppen, poolstok hoogspringen, dammen of voetballen is, alles wordt gevolgd, en dat met een fanatieke belangstelling. Eigenlijk een hele irritante eigenschap, dat fanatisme. Je kunt er bv. geen spelletje mee spelen, al is het pictionairy, er MOET gewonnen worden, punt uit! Ik kan daar persoonlijk alleen maar om glimlachen, die drive. Ik heb dat helemaal niet, wat kan mij het nou een reet bommen of ik verlies met mens erger je niet… lekker belangrijk. Maar voor die gasten is verliezen hetzelfde als doodgaan.

Heeft ook wel een beetje raakvlak met hoe sommige gasten autorijden. Oké, ik heb me ook wel eens misdragen en ik scheld ook regelmatig op andere weggebruikers (mijn stelregel, als je in de auto zit scheld je op de fietsers, als je op de fiets zit dan scheld je op de automobilisten, ik ook!) maar dat opgenaaide gedrag, dat vind ik heel apart. Alfa rijders bv. volgens mij het schoolvoorbeeld van fanatisme, heel voorstelbaar want ze moeten wel als de brandweer gas geven, ze weten immers nooit wanneer het materieel ze weer in de steek laat niet waar?

Toen ik nog een 320 coupé had merkte ik regelmatig dat deze wagen competitie opwekte, met name bij de bovenstaande groep. De wagen had een M-onderstel (35mm lager dan de standaard coupé) en 17inch ACSchnitzer wielen, het ding lag als een strijkijzer op de weg, zolang het maar niet vroor kon ik er alles mee ;-) Vooral veel bekeuringen verzamelen. Ik zou er een kamer kunnen behangen, met de gele briefjes… Maar hij reed als een straaljager.

Later kocht ik een 523i, hele fijne wagen en ook die wilde wel weg, hij liep de teller uit ;-) Menig alfa rijder mee gefrustreerd. Tja, die beemer tijden ligger al weer een tijdje achter me, tegenwoordig verplaats ik me per VW bus.

Jawel.

Okee, niet sexy, ik weet het, wel makkelijk als één van die gasten weer een lekke band heeft of er iets verhuist moet worden, of al onze shit wat meegaat met de vakantie, je wilt het niet weten wat we meeslepen naar de balkan. Anyway, de bus is natuurlijk geen circuitracer, toch kan ik het af en toe niet laten even mee te trekken met een alfa. De bus heeft een 5 cylinder 2.5 turbodiesel aan boord en met name de eerste meters zijn vaak verrassend voor de argelozen, leuk om bv. in de twee op te trekken, daar valt in het begin niet tegen te schakelen voor de frusties ;-) Die koppen zijn onbetaalbaar, die zou ik eigenlijk ook moeten kunnen vastleggen, mooi fotosetje in de verzameling.

No offence Sandy ;-)

Oh ja, nog even terug naar de sport. Heeft u de marathon op natuurijs op het zuidlaardermeer gekeken gisteren? R-E-S-P-E-C-T voor deze mannen (en dames ook natuurlijk) maar met name de race van de mannen heb ik gevolgd. Wat mij met name opviel was het commentaar van de heren verslaggevers. Het spreekwoord ‘de beste stuurlui staan aan wal’ was weer volledig van toepassing wat mij betreft. Man man man, wat een load of crap slaan die gasten eruit. En werkelijk aan één stuk doorlullen, ongelooflijk dat iemand dat kan! Ohne ende ging het door. Een fractie uit het commentaar:

Jamensenhetiseenslijtageslagkijkdantochhetisechtheelerglogischdatjeevenjebenemoetstrekkenendatjekrampkrijgtmartijnkromkampjanwillemhuthellingdevriesgaatjevoorjanwillemhuthijkanhetgaatjeweldichtrijdenhetisechtonegelovelijkhoehiergeredenworddouwedevriesdieziterbijhetisfantastischhahahahajamensendatweditzomogenbelevenenjaadangaatereentjeonderuitnatuurlijkwantmetdieverzuringindebenenziejedescheureninhetijsnatuurlijknietmeeraltescherpenmetdiesneeuwjachtindeogenishetslechtziendamesenherengeertjanvanderwalchapeaugeweldighoediejongenrijdtalszesamensmeltendanziejenietmeerdatereentjeweggeredeniswierijdhetgatdichtishetariebekkerniemandweethetneeniemandweethethetisechtongelovelijkzekomenbijelkaarzekomenabsoluutbijelkaardiemoetgaandemarerenermoetiemandgaandemarerendouwedevriesrijdhetgatnietdichtwegaanintussennaardelaatsterondeikvindhemnieteenergsterkeindrukmakenmaarwatdouwedoetisechtgeweldigwateenbeervaneenventopgeblazenmotorergaateentjeafhetgaatgewoonnietmeerkijkditiseendemaragevandouwedevriesmartijnkromkampziethetookwelhetisechtniettegelovenzospannendwijzittenophetpuntjevanonzestoelmensenhetisechtniettegelovenneemensenhierstaatdeoermensopindeschaatsenrijdernog500meterendangaatdebelvandelaatsterondehetlijktallemaalzomakkelijkmaardatishethelemaalnietjemoetgelijdelijkaanhetgatdichtrijdendouwedevrieskijktevenonderzijnschouderdoorenzekeralsjemettweemanbentdanisdeslaggeslagenjorritbergsmaendouwedevriesbijtenbijtenbijtenbijtenbijtenbijtenbijtenbijtenbijtenbijdouwedevrieszagjenogacceleratiemaarbijdezejongenskomterniemanmeerbijmaarwegaanonsnufocussenopdetweekoplopersnogeenhalverondemensenendanzullenwehetwetenjorritbergsmadouwedevriesjorritbergsmadouwedevriesjorritbergsmadouwedevriesjorritbergsmadouwedevriesjorritbergsmadouwedevriesjorritbergsmadouwedevriesjorritbergsmadouwedevriesjorritbergsmadouwedevriesjorritbergsmadouwedevriesjorritbergsmadouwedevriesjorritbergsmadouwedevriesjorritbergsmadouwedevriesjorritbergsmadouwedevrieselkmomentkanereentjegaandemarerenofzegaansamende100meterinkijkkijkkijkkijkkijkkijkkijkdouwewatisdemaninvormdouwedevriesdouwedevriesdouwedevriesdouwedevriesdouwedevriesdouwedevriesdouwedevriesdouwedevriesjajajajajajajajamenseneenslijtageslagjorritbergsmadouwedevriesalseentijgeralseenluipaardwieishetsnelstewieishetsnelstejorritbergsmagaatvooropdouwedevrieskomternietoverheendouwedevrieskomternietoverheendouwedevrieskomternietoverheendouwedevrieskomternietoverheendouwedevrieskomternietoverheendouwedevrieskomternietoverheenenjorritbergsmagaatdehelvanzuidlarenwinnedamesenherenjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritjorritbergsma!!!!!!!!!!!!!!!!!!!uitoldeboorndemaniseengrootskampioenalsergeen11stedentochtisdanisditdehelvanzuidlareneenprachtigkampioenschaphebbenwegezieneenprachtigkampioenschaphebbenwegezieneenprachtigkampioenschaphebbenwegezieneenprachtigkampioenschaphebbenwegezien…

Ik ben kapot...

AIRBORNE!

Gisteren eindelijk weer gevlogen, elke winter weer een crime om doorheen te komen. U moet weten dat er elke 3 maanden minimaal een uur gevlogen moet worden, doe je dat niet dan ben je aan de beurt. Je moet dan met een instructeur omhoog om te laten zien dat je het nog in de vingers hebt, op zich geen probleem maar het kost geld. Veel geld.

€2.50 per minuut.

Dus… Maar goed, zoals gezegd, daar ontkwam ik aan want het weer was redelijk, wel wat blauw maar ik zag hier en daar een sprankje door de wolken heen en besloot mijn pa te bellen, de man is altijd wel in voor een ritje. Dik half uur later stond ik op het veld, weertje gehaald, notams (dat zijn waarschuwingen over bijzonderheden op vlieggebied zoals actieve schietgebieden, navigatiehulpmiddelen die onverhoopt uitgevallen zijn en of er toevallig een kraan voor de baan neergezet is, dat soort zaken) uit de machine grtrokken, snel een rekensommetje gemaakt aangaande de gewichten van de kist (mass & balance) en toen naar de vliegclub.

Ik had geluk, de kist stond achteraan. Damn!! Dus 4 kisten eruit getrokken en de walk around gedaan (dat is een visuele inspectie of aan onverlaat die nacht stiekem de propeller heeft verwijderd, ik noem maar een zijstraat). De oude Piper opgestart en naar de pomp, men was natuurlijk ‘vergeten’ te tanken, the story of my life (clubregel, de vlieger zorgt bij het stallen van het vliegtuig dat er voldoende brandstof in zit).

Eindelijk klaar voor vertrek. Collega Danny op de toren dus gaan met die banaan. Holding intersection (kruising van de beide banen) 05 en airborne! Voelt gelijk weer als het liggen in een heet ligbad. Kijk, het potjewolder meer is nog niet helemaal te beschaatsen, tenzij je hele hoge noren hebt:


Eelderwolde ‘waterwijk’ (achter Siesling), lanzaam maar zeker krijgt het vorm:


Martiniziekenhuis, wat een allejezus lange nieuwbouw is dat:



De apenrots, het geweldige gebouw (vind ik dan) van de gasunie:



De suikerunie Groningen verdwijnt gestaag, over een paar maanden is het verleden tijd. Mijn opa, die hier hoofdkassier was 40 jaar lang, hoeft dit trieste beeld niet te zien gelukkig. Allemaal te danken aan Europa en de evt. concurrentievervalsing, en top werkende fabriek met tig man personeel ter ziele. Triest:



Hoofdstation Grunnen, het wordt al een echte stad als je die hoogbouw zo ziet:


De westerhaven met o.a. de mediamarkt, onvoorstelbaar dt dit vroeger allemaal water was.Gigantisch dak op het winkelcentrum, je zou er vanaf kunnen skiën:


Groningen Rijksuniversiteitscomplex noord van de stad. Futuristische bouwstijl, ook maar een keertje bekijken vanaf de grond:


Nog even een takje naar het westen, Zoutkamp, Heiploeg transportbedrijf, hier verwerken ze de garnalen:


En nog een verlaten boerderij in de Groninger steppe:


De Walfridusbrug over het van Starkenborgkanaal:


Zo, dat was het eerst even weer. Hopelijk is er volgende keer wat meer zonlicht en een heldere hemel maar goed, you can’t have it all. Tot de volgende!

DRANGHEK

Heb het al eens vaker aangehaald, ik krijg veel van die doorstuur mailtjes, u zult dat vast herkennen. Oké, een hoop crap maar af en toe ook leuke dan wel opmerkelijke stukjes werk, powerpoint presentaties die door mensen in elkaar gezet worden, dit alles over uiteenlopende onderwerpen, van het panama kanaal tot de virtuele jukebox. Voorbeelden van de afdeling sh*t zijn natuurlijk die bullshit dingen die je moet doorsturen, want anders krijg je een hoop rampspoed over je heen, of al je vriendschappen worden verbroken, dat werk. Oh ja, en die van die nieuwe flitspalen die her en der geplaatst worden, let u wel op mensen? Ze zijn echt onzichtbaar hoor, kijk maar bij de Punt, hectometerpaal 103.4 Onzichtbaar… klopt.

Ze staan er namelijk niet!

Welke lamzak heeft dat soort opruiende sh*t in elkaar gezet. Dat kreng zwerft al jaaaaren rond in de cyberwereld en er zijn nog steeds mensen die het braaf en gedwee doorsturen. Postcard from Hallmark, ook zo’n irri ding. Ik ken trouwens een onwetende die de link wel opende en katsjinggggg een jodelend virus op de PC. Maar goed, dat was toen even hot, als je dat NU nog niet weet dan zeg ik:

Onder welke steen heb jij de laatste tien jaar gelegen?

Nu kreeg ik er eentje die toch wel alles sloeg. Een epistel over goede doelen en de instellingen die daarmee te maken hebben, de jaarsalarissen van de bestuurders erachter. Dat is toch niet te geloven. Nee, ik doel niet op die salarissen, ik bedoel diegene die dat ding in elkaar gezet heeft. Oké, het is wellicht een schande dat het zo is als het is (die gasten verdienen wellicht teveel, of moet ik zeggen krijgen teveel) maar ik vind het toch wel erg ver gaan om de verdiensten van mensen maar gewoon rond te gaan sturen, hebben dat soort gasten (die zo’n PPS in elkaar zetten) nog nooit gehoord van de uitspraak dat het hun niks slechter gaat als het een ander beter gaat? Ik vind dat raar. Ga dat dan ook doen! Nee, daar hoor je ze niet over, lekker overal tegenaan trappen maar jezelf eens ontwikkelen ho maar! Lekker PPS-jes in elkaar blijven zetten sukkels, ik druk wel op het witte kruisje!

Ik kan me persoonlijk meer opwinden over het feit dat hier in Drachten een weg blauw werd geschilderd voor een krappe €40.000,- terwijl (bij wijze van spreken) aan diezelfde weg de voedselbank resideert. Kijk, DAT vind ik schandalig!

Smurf die weg even!

Water is leven

Nee, dan kun je beter straatmuzikant worden, beetje tjoengelen op een gitaar of een versleten harmonica en de eurootjes lekker belastingvrij binnenharken, die pet past mij wel. Hier bij de C1000 staat ook zo’n ventje, of liever gezegd, zit. Ik groet hem en denk ‘verrek, die vent KEN ik…weet zo even niet meer waarvan. Ik vertel het aan Ingrid die me voor gek verklaard, “oké, ik ga het hem straks vragen als we weer naar buiten komen”. Inderdaad zeg, bleek dat die gast ook bij de Appie in Paterswolde zit, op donderdag en vrijdag, daar rijdt ie dan in zijn 7-serie naar toe natuurlijk.

De lamzak ;-)

Afijn, over de Appie gesproken, de voetbalplaatjes maffia is weer begonnen maar hier aan het Kiryat Onoplein hebben ze er wat op gevonden. Daar staan de kleine dictators op gepaste afstand van de ingang achter een hekkie:

Zover zijn we dus...
Hoewel, persoonlijk vind ik dat een sublieme vondst. Je werd gewoon gek van dat bedelende tuig die je om die pleurisplaatjes vroegen, nu moet je een takje de koers naar links verleggen en je bent home-free!

Nu nog even een manier verzinnen om die daklozenkrantgast ook achter dat hek te prakken…

VADER

“Ik kan het niet zeggen, ik vind het TE moeilijk... nou, okee..., Sienneke”. Zelden zo’n slecht programma gezien als het nationale songfestival. En dan rijst de vraag natuurlijk of vader dat ook echt meende. Was het spel, ik hoop het echt van ganser harte. Zo niet dan zegt dat, ben ik bang, wel iets over het vakmanschap van de man denkt u niet?

Oké, hij drijft op de eeuwige roem van dat takkecafé en die kleine blauwe terroristen, maar gisteren is wat mij betreft toch echt gebleken dat die roem niet eeuwig is. Ik durf te beweren dat als Henk-Jan Smits of Gordon er gezeten had, de commentaren toch wat anders waren geweest. Want wie zat er ook? Met behulp van de patholoog Anatoom weer tot leven gewekt:

Johnny Logan.

Wie? Jazeker, die man leeft nog!Ik had zelf sterk de indruk dat ie opgezet was en er een bandje werd gedraaid zodra hij het commentaar gaf, eigenlijk een soort Achmed the dead terrorist. “Wonderfull, good act, well done”. Aldus deze man.

Overdue...
Begrijp me goed, ik ben geen muzikant maar zelfs ik kon horen dat men er menigmaal naast zat. Uiteindelijk werd in een zinderende finale (althans, dat probeerde Yolanthe ons te doen geloven) door vader zelf de eindkeuze bepaald.

Wat een slechte acteur is dat zeg...

“Ik kan het niet, ik KAN het gewoon niet, ik vind het TE moeilijk”. Yolanthe wist het niet meer, “dan moeten we maar terug naar de jury, dan moeten die het maar zeggen”. Uiteindelijk werd het dus Sienneke. Op zich blij toe want die dame uit Assen, Marlous geloof ik, was echt niet om aan te horen.

Tikje vals
Afijn, het is allemaal weer achter de rug en we kunnen lachend naar Oslo! Zeg nou zelf, we gaan al die andere landen toch omver blazen met ‘ons’ nummer? Wat me met name trof was de muzikale begeleiding van Sienneke’s uitvoering van Sjalalie... De draaiorgels.

Hadden we nu maar alles op de smurfen gezet...

FRIENDSHIP

Gisteren had ik een vroege dienst en de Meteo (dirty Harry zelf) belde met de mededeling dat het mistig was. Nu had ik dat al ontdekt toen ik door het Fyske Heitelân reed, dus dat was geen nieuws voor me. Wat wel nieuw was zag ik toen het licht werd. De laatste aanwinst van de brandweer, een heus vliegtuig en niet een zelfgefabriekt pyremagochel wat een luchtvaartuig moet voorstellen, die gasten knutselen wat in elkaar kan ik u verzekeren. Nee, the mighty Fokker Friendship itself en u raad het al, er ging weer een klepje in mijn geheugen open. Wonderlijk toch, het menselijke brein, jaaaaaaren denk je ergens niet aan en een trigger en hop, het komt weer terug.

Ik zal een jaar of 10 geweest zijn en men regelde een ritje Eelde-Amsterdam-Eelde voor mij, mijn eerste vlucht met een (in mijn ogen) grote kist. Ik was natuurlijk nog een klein kereltje dus dan is de wereld groot nietwaar? Ik kan me het geluid van de cityhoppers nog heel goed herinneren, dat snerpende geluid tijdens het taxiën en de veranderende sound als men de propeller bladspoed veranderde, geweldig! Terwijl klasgenoten zich druk maakten om knikkers, luisterde en keek ik in stille aanbidding naar de hemel, DAT was the place to be!

Fokker... zucht. Wat toch ook een schande dat die fabriek verdwenen is. Echt prachtige spullen maakten die mannen en vrouwen in Amsterdam, en kwaliteit ook! Verkwanseld aan de germanen met hun DASA, ik hoor Jürgen Schrempp, de directeur, nog zeggen in ‘allo-allo’ Engels; “Fokkèr is my lovebaby” Jaartje later was de fabriek kapot. Okee, zoals ze de laatste jaren bij Fokker bezig waren KON natuurlijk ook niet langer, ze hielden alle ingenieurs in dienst terwijl de machines al ontwikkeld waren, sterker nog, ze stonden al op de bouwlijn. Het kind met het waterhoofd noemden ze dat, veel te veel mensen op kantoor, voor elke monteur zaten er 3 boven, tja, dat kan niet goed blijven gaan natuurlijk.

Maar goed, dat doet niets af aan het feit dat ze mooi materiaal leverden, Fokker machines zijn wat mij betreft onlosmakelijk met mijn luchtvaarthistorie verbonden en hebben een speciale plek bij mij. Sterker nog, het enige vliegtuigonderdeel wat hier in de kamer staat is dowty-rotol propellerblad van een Friendship, special thanks to Sjakie die zo dom was het te ruilen tegen een Hartzell tri-blade ;-)

Kijk, dit is de bewuste Friendship die 18 Februari 1964 voor het eerst vloog als PH-FFL, hier nog op een defensietrailer rechtstreeks uit Oudehaske FRL waar het diende als een simulator voor vliegtuigbranden en evacuaties:



Toch een roemloos einde voor zo’n Queen of the skies, afijn, na wat klauterwerk was ik binnen, tot mijn verbazing is de machine nog redelijk in tact. De instrumenten zijn eruit gehaald maar de panels zitten er nog in, linker stuurtje en de tiller (het stuurwiel voor de neuswielbesturing) is er door een onverlaat al uitgejat, dammit!



De captains seat komt zo te zien uit een streekbus, beetje jammer...



Overheadpanel in het plafond in nog vrijwel compleet. Zelfs de radio’s zitten er nog in:


Naar achteren kijkend zie je links de zekeringen in de wand zitten, alles is nog aangesloten op de fusebox:



De jumpseat bij de vrachtdeur, welke leuke stewardessen zullen hier in al die jaren op hebben gezeten:



Achterin de cabine naar voren kijkend zie je dit, het oranje licht wordt veroorzaakt door een dekzeil wat over het gat in het dak ligt, daar moet de centresection van de vleugel weer op worden gemonteerd:



De bewuste centresectie:



De ruddercables zitten er nog in, die groene zut is Shell alu compound om het metaal te beschermen tegen oxydatie:



Mickey Mouse propellers ;-)



Kijk, de machine in betere tijden, ergens in de tachtiger jaren, ook op Eelde:



Toen wisten ze nog niet dat ze jaaaaren later een roemloos einde in de verstikkende rook zou sterven. Tja, ze zijn helaas niet allemaal te redden natuurlijk, dat weet ik ook wel.Toch maken ze me altijd een beetje mistroostig, net als auto’s op een autokerkhof.

Snif...