Wel eens op autojacht geweest? Jezus mina, wat een ellende is dat zeg!
Pardon my French trouwens...
Voor mij begint het zoeken naar een auto vaak eerst met de verkoop van de oude, zo ook deze keer. Dat was ook geen picknic trouwens. Na diverse mediterane tongvallen aan de lijn gehad te hebben viel de keuze uiteindelijk op een Nederlander, nuchtere vent met een goed bod, dat leek prima niet waar?
Totdat ie in persoon verscheen.
Heuptas, ontblote navel door iets te krap smoezelig T-shirt, een 5-o-clock shadow waar Ruud Lubbers jaloers van wordt en een joggingbroek op half-7.
Dat werk!
Had ik dat? Afijn, geld is geld dus na de proefrit en het afkraken van onze transporter was het tijd voor onderhandelen. Alles kwam voorbij, van 'de koppeling moet ik vervangen' tot 'gun mij geluk mevrouw, gun mij toch geluk', ik meende zelfs even een traan te zien, wat een comediant zeg? Erwin Rommel had het toch wat rigoreuzer moeten aanpakken daar in '43, of mag ik dat niet zeggen?
Blow me!
Afijn, uiteindelijk werden we het eens en moest er gestort worden, worden we tijdens het parkeren bij het postkantoor toch aangereden zeg? Door een gast die zij auto net had verkocht aan lieden met dezelfde bloedgroep. Dat geloof je toch niet?
In welke B-film zit ik man!
Anyway, na het bijna escaleren waren de gemoederen weer bedaard en gingen we huiswaarts, mazzel dat die gasten dezelfde taal spraken. Toen kwam het zoeken naar een vervanger. Dat valt nog niet mee zeg, wat een kaf zit er onder het koren... Hadden we op een gegeven moment eentje te pakken, helemaal goed, goeie prijs, goeie KM's, mooi ding, leuke opties maar helaas, na een paar alarmsignalen en een maitlje naar de dealer in die Germany bleek dat het een schadebak was waar voor meer dan 10.000 euro aan verspijkerd was.
DAMN!!
Gelukkig konden we de deal afblazen na juridisch advies te hebben ingewonnen. Uiteindelijk hebben we er eentje gevonden, op ons geliefde Texel wel te verstaan. Een echt leren bankstel met een topradio en de gekste opties die je maar kan verzinnen, tot aan het electrisch verwarmen van mijn r**t aan toe, is dat ff luxe?
woensdag 13 oktober 2010
vrijdag 20 augustus 2010
Harm...
Nog nooit ben ik met zoveel tegenzin teruggereden naar huis na een vakantie. Na een blamage met erg slecht weer en tegenslag in zuid-Duitsland besloten we verleden dinsdag door te rijden en nog een paar dagen uit te blazen in zuid-Limburg, mijn voormalige achtertuin. Alles ging cresendo en na een welvediende nachtrust werden we dinsdagmorgen vroeg gebeld door mijn zus met het in en in trieste bericht dat mijn zwager tijdens een eenzijdig ongeval verongelukt is.
Ongeloof...
51 jaren oud en zo vól energie, doorzettingsvermogen, loyaliteit, trouw en zelfopoffering. Wat een vent! Mag ik het gewoon in mijn taal zeggen? Waarom wordt de grootste kl**tzak 100 en mijn Harm overkomt dit.
Ja, MIJN Harm! Ik ken hem nu 30 jaar en heb heel wat met hem meegemaakt. Zo had ik mijn eerste baantje aan hem te danken. Magazijnmedewerker bij installatiebedrijf Keun in Norg. Begrippen als loods-10, PVC buizen, knelkoppelingen en dakdoorvoeren, werden mij in sneltreinvaart bijgebracht. Niet lullen maar poetsen, dat was zijn devies.
Ook mijn eerste brommertje, een yamaha FS1 kreeg ik van hem, hij stond werkeloos in een schuurtje bij zijn pa dus "Neem hom moar met mienjong, moarrrr, nait te haad op riedn!" Ik moet erbij vertellen dat Harm toen net op de politieschool in Den Haag zat en mij natuurlijk niet hielp met opvoeren, dat zou onethisch zijn...
Wel fluisterde hij me in wát ik zou kunnen aanpassen (en waar ik dat moest kopen) ;-)
Wat mij ook altijd bij blijft is de 'vetrekprocedure'. Even uitleggen; Harm had dus verkering met zusterlief en als hij afscheid van haar nam s'avonds achterthuis, lag ik al lang plat natuurlijk. Toch probeerde ik wakker te blijven, nee, niet op hun gesmoezel aan te horen, maar om de machtige GS1000 te horen waar hij steevast mee kwam, een tot wegracer omgebouwde 'suzi'. De vertrekprocedure was het opstarten, steevast gepaard met 1 keer half gas geven (de planten stonden dan al te beven in de vensterbank) waarna de man rustig de straat uitreed. Op de esweg hoorde je dat het gas kalmpjes aan open werd gedraaid en het geluid stierf al vrij snel weg. In mijn hoofd telde ik dan mee waar hij was. Na een dikke minuut zou hij nu toch wel zó'n beetje op de 'bokkestreek' zitten?
Nog niets...
Wacht eens? Ja hoor, de toeren kwamen er in en het gebrul zwol aan, MACHTIG vond ik dat! Mijn besluit stond vast, ik zou ook gaan rijden later. Waarvan acte!
Het is natuurlijk onzin om te zeggen dat ik het altijd met hem eens was, ik heb hem ook wel eens een 'aignwieze' gevonden, maar vaak kwam ik er door schade en schande achter dat hij toch wel irritant vaak gelijk had.
Harm, het was een voorrecht je gekend te hebben, zet de gasschuif maar vol open op je laatste reis! Je hebt het verdiend! Ik hoor de echo nog altijd.
GERT
Ongeloof...
51 jaren oud en zo vól energie, doorzettingsvermogen, loyaliteit, trouw en zelfopoffering. Wat een vent! Mag ik het gewoon in mijn taal zeggen? Waarom wordt de grootste kl**tzak 100 en mijn Harm overkomt dit.
Ja, MIJN Harm! Ik ken hem nu 30 jaar en heb heel wat met hem meegemaakt. Zo had ik mijn eerste baantje aan hem te danken. Magazijnmedewerker bij installatiebedrijf Keun in Norg. Begrippen als loods-10, PVC buizen, knelkoppelingen en dakdoorvoeren, werden mij in sneltreinvaart bijgebracht. Niet lullen maar poetsen, dat was zijn devies.
Ook mijn eerste brommertje, een yamaha FS1 kreeg ik van hem, hij stond werkeloos in een schuurtje bij zijn pa dus "Neem hom moar met mienjong, moarrrr, nait te haad op riedn!" Ik moet erbij vertellen dat Harm toen net op de politieschool in Den Haag zat en mij natuurlijk niet hielp met opvoeren, dat zou onethisch zijn...
Wel fluisterde hij me in wát ik zou kunnen aanpassen (en waar ik dat moest kopen) ;-)
Wat mij ook altijd bij blijft is de 'vetrekprocedure'. Even uitleggen; Harm had dus verkering met zusterlief en als hij afscheid van haar nam s'avonds achterthuis, lag ik al lang plat natuurlijk. Toch probeerde ik wakker te blijven, nee, niet op hun gesmoezel aan te horen, maar om de machtige GS1000 te horen waar hij steevast mee kwam, een tot wegracer omgebouwde 'suzi'. De vertrekprocedure was het opstarten, steevast gepaard met 1 keer half gas geven (de planten stonden dan al te beven in de vensterbank) waarna de man rustig de straat uitreed. Op de esweg hoorde je dat het gas kalmpjes aan open werd gedraaid en het geluid stierf al vrij snel weg. In mijn hoofd telde ik dan mee waar hij was. Na een dikke minuut zou hij nu toch wel zó'n beetje op de 'bokkestreek' zitten?
Nog niets...
Wacht eens? Ja hoor, de toeren kwamen er in en het gebrul zwol aan, MACHTIG vond ik dat! Mijn besluit stond vast, ik zou ook gaan rijden later. Waarvan acte!
Het is natuurlijk onzin om te zeggen dat ik het altijd met hem eens was, ik heb hem ook wel eens een 'aignwieze' gevonden, maar vaak kwam ik er door schade en schande achter dat hij toch wel irritant vaak gelijk had.
Harm, het was een voorrecht je gekend te hebben, zet de gasschuif maar vol open op je laatste reis! Je hebt het verdiend! Ik hoor de echo nog altijd.
GERT
zondag 1 augustus 2010
NEUSHAAR
Als je aan mij 4 jaren geleden zou hebben gevraagd of ik van kamperen hou dan zou ik ontkennend hebben geantwoord. Tenslotte heb ik 14 maanden onvrijwillig bij de landmacht moeten kamperen, toegegeven, de omstandigheden waren wat anders dan tegenwoordig, maar de afkeer van kou is dáár o.a. van afkomstig. ook lig je in een klein tentje niet echt top natuurlijk, om van een lekkende tentnaad maar niet te spreken.
Ik had tussentijds nog wel eens geroken aan het kamperen met de motorfiets, op zich ook vrij minimalistisch, je neemt op een bike immers niet al teveel mee nietwaar? Het puptentjesgevoel kwam daar weer helemaal terug, het enige wat ontbrak was een blaffende ongeduldige sergeant.
Jarenlang ging ik feitelijk niet met vakantie, wel eens een dagje hier of daar maar nooit echt een week of langer weg, totdat ik Ingrid leerde kennen. Ik kwam in aanraking met de in Topgear® zo verafschuwde caravan, en ik moet toegeven dat ook ik er in het begin wat gereserveerd tegenover stond. "Kom je ook langs op Witterzomer?" vroeg Ingrid. Door de toenmalig geldende omstandigheden was ook zij gedwongen om in Nederland te blijven.
En ik dacht dat ik natte zomers mee had gemaakt...
Afijn, onwennig stond ik onder de luifel, zaken als de potenslinger, het chemisch toilet en een voortent trokken in een rap tempo over mijn netvlies voorbij. Ikzelf had ooit het idee dat, mocht ht ooit gebeuren dat ik een vriendin zou treffen, mijn vakanties zich vliegend zouden voltrekken. Dit was even andere koek. Tot overmaat van ramp kreeg Ingrid ook nog een natte tennisbal in haar oog en was zodoende een paar dagen uitgeschakeld, haar 3 zoons waren er echter nog wel dus ik werd als het ware in het diepe gegooid.
Afijn, inmiddels mag ik stellen dat ik enige ervaring op kampeergebied heb, sterker nog, ik vind het wel leuk eigenlijk. Wij hebben het spul intussen ook aardig voor elkaar, we kochten een paar jaar geleden zelfs een nieuwe Fendt caravan. Bus er voor en laden maar, werkelijk alles slepen we mee, van stofzuiger tot centrifuge (voor een tienstje op de rommelmarkt op Texel gekocht) je moet een beetje luxe hebben nietwaar, dat boven een bergbeekje hangen en je scheren in de spiegeling van het water laat ik graag aan anderen over, oom Gert prefereert warm water, al dan niet door eigen boiler verwarmd.
Het spreekt mij ook aan dat de modernere campings meegaan in de hogere eisen van de bezoeker, tegenwoordig hoef je de deuren van het douchegebouw niet meer aanraken en zelfs het toilet spoelt automatisch door. Nee, dan gaat dat op de boerencamping even anders.
Met maar liefst 4 ampere stroom kun je je neushaarepilator niet eens fatsoenlijk opladen...
Ik had tussentijds nog wel eens geroken aan het kamperen met de motorfiets, op zich ook vrij minimalistisch, je neemt op een bike immers niet al teveel mee nietwaar? Het puptentjesgevoel kwam daar weer helemaal terug, het enige wat ontbrak was een blaffende ongeduldige sergeant.
Jarenlang ging ik feitelijk niet met vakantie, wel eens een dagje hier of daar maar nooit echt een week of langer weg, totdat ik Ingrid leerde kennen. Ik kwam in aanraking met de in Topgear® zo verafschuwde caravan, en ik moet toegeven dat ook ik er in het begin wat gereserveerd tegenover stond. "Kom je ook langs op Witterzomer?" vroeg Ingrid. Door de toenmalig geldende omstandigheden was ook zij gedwongen om in Nederland te blijven.
En ik dacht dat ik natte zomers mee had gemaakt...
Afijn, onwennig stond ik onder de luifel, zaken als de potenslinger, het chemisch toilet en een voortent trokken in een rap tempo over mijn netvlies voorbij. Ikzelf had ooit het idee dat, mocht ht ooit gebeuren dat ik een vriendin zou treffen, mijn vakanties zich vliegend zouden voltrekken. Dit was even andere koek. Tot overmaat van ramp kreeg Ingrid ook nog een natte tennisbal in haar oog en was zodoende een paar dagen uitgeschakeld, haar 3 zoons waren er echter nog wel dus ik werd als het ware in het diepe gegooid.
Afijn, inmiddels mag ik stellen dat ik enige ervaring op kampeergebied heb, sterker nog, ik vind het wel leuk eigenlijk. Wij hebben het spul intussen ook aardig voor elkaar, we kochten een paar jaar geleden zelfs een nieuwe Fendt caravan. Bus er voor en laden maar, werkelijk alles slepen we mee, van stofzuiger tot centrifuge (voor een tienstje op de rommelmarkt op Texel gekocht) je moet een beetje luxe hebben nietwaar, dat boven een bergbeekje hangen en je scheren in de spiegeling van het water laat ik graag aan anderen over, oom Gert prefereert warm water, al dan niet door eigen boiler verwarmd.
Het spreekt mij ook aan dat de modernere campings meegaan in de hogere eisen van de bezoeker, tegenwoordig hoef je de deuren van het douchegebouw niet meer aanraken en zelfs het toilet spoelt automatisch door. Nee, dan gaat dat op de boerencamping even anders.
Met maar liefst 4 ampere stroom kun je je neushaarepilator niet eens fatsoenlijk opladen...
vrijdag 23 juli 2010
VLOEKEN
Ik heb een aatal jaren gewerkt in het vliegtuigonderhoud en ik moet zeggen dat ik dit altijd met veel plezier gedaan heb. Van origine ben ik opgeleid als automonteur maar dat had ik snel bekeken, om een collega vliegtuigmonteur op Beek te citeren: 'auto's zijn vies want die rijden door de poep'. Auto-onderhoud heb ik eigenlijk ook altijd laten uitvoeren door een techneut met ervaring op dat gebied, of gewoon bij een (goeie) garage, op een kleine incidentele reparatie na, ik besteed niet alles uit natuurlijk.
Zo aan de vooravond van onze vakantie is het zaak om ons vervoermiddel te pamperen, mijn credo is simpel: Als je goed bent voor de techniek dan is de techniek goed voor jou. De bus was nog niet aan een beurt toe dus dan maar een simpele zomercheck uit laten voeren, die mannen zetten hem dan even op de brug en voeren een visuele inspectie uit, uiteindelijk komt er dan een lijstje met punten uit, of niet...
Ik bracht de wagen om 8 uur, twee uur later lag het verdict al op papier vast, nieuwe schijven en remblokken achter en mijn klacht over het feit dat de lengte/breedteverlichtng van de caravan en/of boottrailer niet werkt kwam ook aan het licht (om een metafoor te gebruiken) de stekkerdoos, een jaar of twee geleden gemonteerd, bleek in en in verrot te zijn, 5 van de 13 polen bleken letterlijk op afknappen te staan, groen en bruin, alle kleuren van de regenboog zaten er in de doos. Bij de garage hadden ze amper tijd vóór ons vetrek volgende week dus ik moest inventief zijn.
Goeie kennis van me gebeld en gevraagd of hij de schijven/blokken aan kon pakken, het antwoord was ja (topper ben je Aye-Jay!!) dus dat kon geregeld worden. Ik zorgde voor de onderdelen (mazzel dat ze op voorraad waren) en op naar de techneut. Na een uurtje of anderhalf zat de remmerij eronder, nu de stekkerdoos nog. Bleek dat die pipo's van de VW mij eentje zonder schakelaar mee hadden gegeven, sinds een paar jaar is een mistlamp op carvans en zware aanhangwagens immers verplicht? Die schakelaar zorgt er voor dat zodra je de stekker insteekt, de verbinding naar demistlamp op de auto wordt uitgeschakeld en de aanhangerlamp (indien vereist) bekrachtigd kan worden.
Damn!!!
Zou niet de laatste keer zijn dat ik hardgrondig zou vloeken deze dagen maar (gelukkig) wist ik toen nog niet wat me allemaal nog te wachten stond. Ik kwam er niet onderuit, oom Gert moest de stekkerdoos zelf gaan doen, K*T ;-) De nacht voorafgaande aan de reparatie was kl*ten kan ik u zeggen, allerlei spookbeelden gingen door mijn hoofd, aan de andere kant, hoe moeilijk kon het zijn, gewoon de 11 draadjes overzetten, piece of cake. Toch weet ik uit ervaring dat je tegen een paar vervelende dingen aan kunt lopen, denk aan te korte bedrading, inwatering, roest en allerlei andere sh*t.
De volgende dag dook ik op tijd onder de bus en trok de oude doos van zijn plaats. Het zag er niet best uit kan ik u zeggen, twee kabels zaten niet meer vast en de kleuren weken hier en daar ook af. Gewoon consequent blijven en de handel overzetten, eerst doen wat kan. Uiteindelijk hield ik er twee over. Inbouwhandleiding en adviezen van internet spraken elkaar tegen dus dat werd proberen geblazen. Uiteindelijk zat het in elkaar en kon ik de handel uit gaan proberen. Naar de loods en de caravanstekker erin.
F*CK!!
Geen verlichting op rechts, de oude klacht was er dus nog steeds, wel remlichten/achteruitrijverlichtng/mistlamp en richtingaanwijzers. Dat was niet allemaal slecht dus. Het spul weer uit elkaar en de kleurcodes er weer bij, twee draden omgewisseld en opnieuw proberen, wat denk je? Kreeg ik toch nooit een keer de stekker er weer in? Het is een zg. jeager stekker, die plug je erin en draai je een kwartslag, maar hij paste niet eens meer! WTF!!!
Ik heb wel een aantal keren hardop gebeden kan ik u verzekeren!
Uiteindelijk ontdekte ik dat de binnenbus van de stekker kan draaien, dat bleek ook het euvel te zijn, ein-de-lijk paste ie weer. En alles werkte!!
Jean Claude van Damn, I'm good! :-D
Opgelucht alle gereedschap opgeruimd en naar huis, lekker chinees gegeten en genoten van een vrije avond en het euforisch gevoel dat ik deze takkeklus zelf geklaard had.
Tot vanmorgen kwart voor 6...
Vroege dienst dus in de auto gestapt, de sleutel omgedraaid en niets... Dat was nog nooit gebeurd! Tja, zo geen oorzaak te vinden dus dan maar met het polootje van Ingrid op pad. Op weg naar het werk me suf gepiekerd wat het nou kon zijn. Had ik dan toch een verkeerde aansluiting gemaakt en liep er een lekstroompje? Op het werk om 8 uur de garage gebeld met de vraag of ze konden gaan kijken, zo gezegd zo gedaan, wat denk je? Bleek er sluiting in één van de cellen van de accu te zitten... Oké, na twee en een halve ton mag het een keer natuurlijk maar wel apart dat het net nu moet gebeuren. Aan de andere kant...
Liever hier dan in Slovenië ;-)
Zo aan de vooravond van onze vakantie is het zaak om ons vervoermiddel te pamperen, mijn credo is simpel: Als je goed bent voor de techniek dan is de techniek goed voor jou. De bus was nog niet aan een beurt toe dus dan maar een simpele zomercheck uit laten voeren, die mannen zetten hem dan even op de brug en voeren een visuele inspectie uit, uiteindelijk komt er dan een lijstje met punten uit, of niet...
Ik bracht de wagen om 8 uur, twee uur later lag het verdict al op papier vast, nieuwe schijven en remblokken achter en mijn klacht over het feit dat de lengte/breedteverlichtng van de caravan en/of boottrailer niet werkt kwam ook aan het licht (om een metafoor te gebruiken) de stekkerdoos, een jaar of twee geleden gemonteerd, bleek in en in verrot te zijn, 5 van de 13 polen bleken letterlijk op afknappen te staan, groen en bruin, alle kleuren van de regenboog zaten er in de doos. Bij de garage hadden ze amper tijd vóór ons vetrek volgende week dus ik moest inventief zijn.
Goeie kennis van me gebeld en gevraagd of hij de schijven/blokken aan kon pakken, het antwoord was ja (topper ben je Aye-Jay!!) dus dat kon geregeld worden. Ik zorgde voor de onderdelen (mazzel dat ze op voorraad waren) en op naar de techneut. Na een uurtje of anderhalf zat de remmerij eronder, nu de stekkerdoos nog. Bleek dat die pipo's van de VW mij eentje zonder schakelaar mee hadden gegeven, sinds een paar jaar is een mistlamp op carvans en zware aanhangwagens immers verplicht? Die schakelaar zorgt er voor dat zodra je de stekker insteekt, de verbinding naar demistlamp op de auto wordt uitgeschakeld en de aanhangerlamp (indien vereist) bekrachtigd kan worden.
Damn!!!
Zou niet de laatste keer zijn dat ik hardgrondig zou vloeken deze dagen maar (gelukkig) wist ik toen nog niet wat me allemaal nog te wachten stond. Ik kwam er niet onderuit, oom Gert moest de stekkerdoos zelf gaan doen, K*T ;-) De nacht voorafgaande aan de reparatie was kl*ten kan ik u zeggen, allerlei spookbeelden gingen door mijn hoofd, aan de andere kant, hoe moeilijk kon het zijn, gewoon de 11 draadjes overzetten, piece of cake. Toch weet ik uit ervaring dat je tegen een paar vervelende dingen aan kunt lopen, denk aan te korte bedrading, inwatering, roest en allerlei andere sh*t.
De volgende dag dook ik op tijd onder de bus en trok de oude doos van zijn plaats. Het zag er niet best uit kan ik u zeggen, twee kabels zaten niet meer vast en de kleuren weken hier en daar ook af. Gewoon consequent blijven en de handel overzetten, eerst doen wat kan. Uiteindelijk hield ik er twee over. Inbouwhandleiding en adviezen van internet spraken elkaar tegen dus dat werd proberen geblazen. Uiteindelijk zat het in elkaar en kon ik de handel uit gaan proberen. Naar de loods en de caravanstekker erin.
F*CK!!
Geen verlichting op rechts, de oude klacht was er dus nog steeds, wel remlichten/achteruitrijverlichtng/mistlamp en richtingaanwijzers. Dat was niet allemaal slecht dus. Het spul weer uit elkaar en de kleurcodes er weer bij, twee draden omgewisseld en opnieuw proberen, wat denk je? Kreeg ik toch nooit een keer de stekker er weer in? Het is een zg. jeager stekker, die plug je erin en draai je een kwartslag, maar hij paste niet eens meer! WTF!!!
Ik heb wel een aantal keren hardop gebeden kan ik u verzekeren!
Uiteindelijk ontdekte ik dat de binnenbus van de stekker kan draaien, dat bleek ook het euvel te zijn, ein-de-lijk paste ie weer. En alles werkte!!
Jean Claude van Damn, I'm good! :-D
Opgelucht alle gereedschap opgeruimd en naar huis, lekker chinees gegeten en genoten van een vrije avond en het euforisch gevoel dat ik deze takkeklus zelf geklaard had.
Tot vanmorgen kwart voor 6...
Vroege dienst dus in de auto gestapt, de sleutel omgedraaid en niets... Dat was nog nooit gebeurd! Tja, zo geen oorzaak te vinden dus dan maar met het polootje van Ingrid op pad. Op weg naar het werk me suf gepiekerd wat het nou kon zijn. Had ik dan toch een verkeerde aansluiting gemaakt en liep er een lekstroompje? Op het werk om 8 uur de garage gebeld met de vraag of ze konden gaan kijken, zo gezegd zo gedaan, wat denk je? Bleek er sluiting in één van de cellen van de accu te zitten... Oké, na twee en een halve ton mag het een keer natuurlijk maar wel apart dat het net nu moet gebeuren. Aan de andere kant...
Liever hier dan in Slovenië ;-)
woensdag 21 juli 2010
SCHAVEN
Ja, ik leef nog... Sorry, maar de prio's liggen momenteel bij andere dingen, van vakanties tot andere huizen, dat werk. U snapt wel dat het tijdens de zomermaanden wat minder verleidelijk is om achter een toetsenbord te kruipen, dan tijdens de dondkere winteravonden niet waar?
Tja, de winter... ik verlang er af en toe bijna naar man, t*ring wat is het drukkend warm zo af en toe. Maar goed, verleden weekend hebben we weer eens gekampeerd op good old Texel, wat is dat toch ook een tof eiland, en dan denk ik voornamelijk aan dingen als het strand, de duinen, de meeuwen, het water en de smulpot.
Wie?
Ja, de smulpot! Recht tegenover de kerk in den Burg, djiezzz, die maken lekkere dingen, wat zou de keuringsarts schelden als ik nu op de weegschaal zou moeten staan ;-) Nee, ik heb nog een paar maanden de tijd om weer 'in shape' te komen, toch maar een beetje piano aan in de Kroaten de komende weken. Niet teveel kuglica's (lees ijsbolletjes) hoewel de appel mijn favo is en blijft.
Om op de smulpot terug te komen, wij zaten er min of meer noodgedwongen omdat we onze bakplaat niet konden gebruiken door het ontbreken van ampere's op de kampong. 4 maar liefst... 4A x 220V = 880W niet genoeg om een bakplaat te laten werken, sterker nog, het gebeurde met de regelmaat van de klok dat de boel tot een grinding stop kwam als er iets teveel gebruikers aan stonden, en dan moet je als vlieger zijnde even terug naar de basis, 'all unnessesary switches off' (in case of an electrical faillure).
Daar hadden we de maag echter niet vol mee...
Dan maar aan het bellen om nog wat te reserveren, het eiland zat immers bomvol? Ingrid kreeg het voor elkaar, een tafeltje was voor ons gereserveerd! Na de (super) sateh kwam geheid de vraag of we nog iets ná wilden. Tja, dat wel, maar de kaart was inmiddels gewijzigd en de apfelstrüdl stond er niet meer op. Dan maar iets anders. Kwam de ober even later weer terug met de mededeling dat ze bladerdeeg, appels, kaneel en rozijnen in huis hadden, "dus we kunnen het maken, echter wel voor twee".
No problemo!
Wat een toppers ook he? Heerlijk gegeten man, echt een aanrader! Jammer genoeg preferen sommigen een andere tent... Whatever!
Krijg ik diezelfde avond een SMS-je van een collega dat ze met een aantal kisten vanaf Beek naar TX zullen vliegen de volgende dag, of we met hun gaan lunchen in paal-28... Top! Hun verwelkomt op het veld, even wat gedronken (bediening was een beetje traag wat een opmerking genereerde in de trant van "zeg, ik heb net na de tweede wereldoorlog een cappuchino en twee ijsthee besteld, komt dat nog denkt u?" ;-)
Beetje grof maar wel grappig.
Afijn, de rest taaide af na de middag maar één paar besloot een hotelletje te boeken, de kist kon voor 5 euri's in de schuur dus dat scheelde nog weer knopen ook. Wij voor de verandering maar weer eens naar de smulpot die avond (de keuken van hun hotelletje sloot om half-8), ook de Zalmfilet was een toppertje, met de chocosurpice als afsluiter. Moe maar voldaan onze gasten naar het hotel gebracht. Was een beetje krap en donker daar en ik moest de bus in het doodlopende steegje een keer steken in een parkeerhaventje, net na de opmerking "goh, doe je dat allemaal op de spiegels?" voel ik een lichte drukker tegen de zijkant, net of iemand er tegen aanduwt. Klopte wel.
Duitse felrode carrera II getoucheerd...
Blast!! Okee, geen paniek, briefje met het nummer onder de wisser. Duurde toch anderhalve dag voordat er gereageerd werd, politie Texel aan de draad, toch maar goed dat we de verzekering al hadden ingelicht. Ik op mijn beste duits met de dame in kwestie de gegevens uitgewisseld, Interpolis mag de rest regelen. Alles klar!
Wees hoffelijk, blijf kalm, word vooral niet boos!
Tja, de winter... ik verlang er af en toe bijna naar man, t*ring wat is het drukkend warm zo af en toe. Maar goed, verleden weekend hebben we weer eens gekampeerd op good old Texel, wat is dat toch ook een tof eiland, en dan denk ik voornamelijk aan dingen als het strand, de duinen, de meeuwen, het water en de smulpot.
Wie?
Ja, de smulpot! Recht tegenover de kerk in den Burg, djiezzz, die maken lekkere dingen, wat zou de keuringsarts schelden als ik nu op de weegschaal zou moeten staan ;-) Nee, ik heb nog een paar maanden de tijd om weer 'in shape' te komen, toch maar een beetje piano aan in de Kroaten de komende weken. Niet teveel kuglica's (lees ijsbolletjes) hoewel de appel mijn favo is en blijft.
Om op de smulpot terug te komen, wij zaten er min of meer noodgedwongen omdat we onze bakplaat niet konden gebruiken door het ontbreken van ampere's op de kampong. 4 maar liefst... 4A x 220V = 880W niet genoeg om een bakplaat te laten werken, sterker nog, het gebeurde met de regelmaat van de klok dat de boel tot een grinding stop kwam als er iets teveel gebruikers aan stonden, en dan moet je als vlieger zijnde even terug naar de basis, 'all unnessesary switches off' (in case of an electrical faillure).
Daar hadden we de maag echter niet vol mee...
Dan maar aan het bellen om nog wat te reserveren, het eiland zat immers bomvol? Ingrid kreeg het voor elkaar, een tafeltje was voor ons gereserveerd! Na de (super) sateh kwam geheid de vraag of we nog iets ná wilden. Tja, dat wel, maar de kaart was inmiddels gewijzigd en de apfelstrüdl stond er niet meer op. Dan maar iets anders. Kwam de ober even later weer terug met de mededeling dat ze bladerdeeg, appels, kaneel en rozijnen in huis hadden, "dus we kunnen het maken, echter wel voor twee".
No problemo!
Wat een toppers ook he? Heerlijk gegeten man, echt een aanrader! Jammer genoeg preferen sommigen een andere tent... Whatever!
Krijg ik diezelfde avond een SMS-je van een collega dat ze met een aantal kisten vanaf Beek naar TX zullen vliegen de volgende dag, of we met hun gaan lunchen in paal-28... Top! Hun verwelkomt op het veld, even wat gedronken (bediening was een beetje traag wat een opmerking genereerde in de trant van "zeg, ik heb net na de tweede wereldoorlog een cappuchino en twee ijsthee besteld, komt dat nog denkt u?" ;-)
Beetje grof maar wel grappig.
Afijn, de rest taaide af na de middag maar één paar besloot een hotelletje te boeken, de kist kon voor 5 euri's in de schuur dus dat scheelde nog weer knopen ook. Wij voor de verandering maar weer eens naar de smulpot die avond (de keuken van hun hotelletje sloot om half-8), ook de Zalmfilet was een toppertje, met de chocosurpice als afsluiter. Moe maar voldaan onze gasten naar het hotel gebracht. Was een beetje krap en donker daar en ik moest de bus in het doodlopende steegje een keer steken in een parkeerhaventje, net na de opmerking "goh, doe je dat allemaal op de spiegels?" voel ik een lichte drukker tegen de zijkant, net of iemand er tegen aanduwt. Klopte wel.
Duitse felrode carrera II getoucheerd...
Blast!! Okee, geen paniek, briefje met het nummer onder de wisser. Duurde toch anderhalve dag voordat er gereageerd werd, politie Texel aan de draad, toch maar goed dat we de verzekering al hadden ingelicht. Ik op mijn beste duits met de dame in kwestie de gegevens uitgewisseld, Interpolis mag de rest regelen. Alles klar!
Wees hoffelijk, blijf kalm, word vooral niet boos!
zondag 13 juni 2010
DRUPPELS
Het zal een jaar of 4 geleden zijn denk ik. Net voor ik Ingrid (weer) leerde kennen (we zaten immers vroeger bij elkaar op de lagere school, bij elkaar in de klas zelfs). 4 jaren... mén! Hoop gebeurd in de tijd kan ik u verzekeren. Wat ik al die tijd niet gedaan heb vraagt u zich af?
Hardlopen...
In mijn topjaren liep ik Carl Lewis eruit man! Nou ja, bijna dan. Ik liep 21.30 op de 5 KM, niet gek he? En dan te bedenken dat ik om een haar na de 24 minten haalde in dienst, letterlijk kokhalzend over de eindstreep om maar aan de herhaling op zondagmorgen (onze enige vrije dag in Seedorf) te ontkomen, wie het niet haalde werd door de sergeant gewekt op zondag om 8 uur.
Iedereen redde het.
Viel me echt mee hoe het ging moet ik zeggen. Ik had het idee dat mijn conditie dat van een postpaard zou zijn, maar nee, ik liep hem uit, oké, ik heb het met interval gedaan 2 minuten hard, minuutje scheurverrekende pas zoals ze dat in dienst noemden.
Zelfs de traumaheli kon thuis blijven!
PS. Excuses voor het weinige posten, beetje druk momenteel. Waarmee? Dat hoor je nog wel een keer.
Hardlopen...
In mijn topjaren liep ik Carl Lewis eruit man! Nou ja, bijna dan. Ik liep 21.30 op de 5 KM, niet gek he? En dan te bedenken dat ik om een haar na de 24 minten haalde in dienst, letterlijk kokhalzend over de eindstreep om maar aan de herhaling op zondagmorgen (onze enige vrije dag in Seedorf) te ontkomen, wie het niet haalde werd door de sergeant gewekt op zondag om 8 uur.
Iedereen redde het.
Viel me echt mee hoe het ging moet ik zeggen. Ik had het idee dat mijn conditie dat van een postpaard zou zijn, maar nee, ik liep hem uit, oké, ik heb het met interval gedaan 2 minuten hard, minuutje scheurverrekende pas zoals ze dat in dienst noemden.
Zelfs de traumaheli kon thuis blijven!
PS. Excuses voor het weinige posten, beetje druk momenteel. Waarmee? Dat hoor je nog wel een keer.
donderdag 27 mei 2010
Cribs
Vooroordelen, iedereen heeft ze niet waar, U ook? Ik weet nog goed dat destijds die vraag aan me gesteld werd door de psycholoog tijdens de selectie bij de... politie.
Jawel.
Ja, ook ik dacht eens tot de sterke arm te moeten behoren. Helaas (ben er nu blij mee om div. redenen maar dat is een ander verhaal) haalde ik de selectie niet, ik was kennelijk nog niet sterk genoeg qua persoonlijkheid. Zo vroeg men mij of ik last van vooroordelen had, ik antwoordde hier ontkennend op. Dat was een pré, aldus de psycholoog. Na een aantal andere zaken legde hij me een praktijkgeval voor, "stel u loopt in de strat en er word een steen vn achteren naar gegooid en u draait zich om, u ziet een punker, een man in een net pak en een arbeider, wie heeft die steen dan gegooid denkt u?" Ik antwoorde dat ik dat niet kon zeggen, ik had immers niet gezien WIE de steen gooie? (ik vond het zelf een briljant antwoord). De psycholoog lachtte minzaam en ging verder. Zonder overdrijven blééf de man 10 minuten doorvragen. Oké, als ie me dat nu weer zou flikken zou ik hem duidelijk maken dat ie mijn antwoord had en dat het daarmee klaar was, toen was ik wat minder sterk. Uiteindelijk ging ik voor de bijl toen hij vreg wie er volgens mij het meest toe in staat was.
U begrijpt het wel niet waar?
Waar ik met dat hele verhaal naar toe wil? Tja, laat ik het zo zeggen, wij knappen ons plaatsje achter wat op en daardoor had ik een advertentie op marktplaats gezet met; GRATIS AF TE HALEN, GEWASSEN GRINDTEGELS EN STOEPTEGELS, ZELF ERUIT HALEN EN ALLES MEENEMEN. Als vliegen op de stroop zal ik je zeggen, en 10 van de 10 allochtonen, zeg maar de mediterane types. De eerste zou maandagavond 7 uur komen. Kwart voor 8 niets, toch maar even bellen, "ja, eh, iek eb al ander stene gevond en iek kom dan niet..." Oké, respect dat je de taal probeert te spreken, daar kunnen de germanen nog een voorbeeld aan nemen nietwaar? Maar bel dan even af wil je? Pikkebaas!
De tweede zou dinsdag komen, Ingrid had het nummer voor de zekerheid al even genoteerd vóór de eerste kwam, slim natuurlijk! "Main man kom om 10 uur". Check! Half 11 telefoon "Main man gaat nu deur uit, aanhang halen". Top! Kwart over 11 niks, ik zeg; "Ingrid, ik ga even zand halen, ik heb niet het gevoel dat ze nog komen. Kwartier later telefoon, of ik even naar huis wilde komen want het was een mix van gouden kettingen voorzien van grote dollartekens, oorringen, gouden tanden en ook een 'lord of the rings' was erbij... Ik kom eraan schat, even een kuub zand laden.
Op de terugweg ging mijn fantasie op de loop, wat zou ik in de godensnaam aantreffen. Ik kreeg visioenen van 'MTV cribs', dat programma over hele rijke rappers in veel te grote huizen, teveel auto's (kan dat?) en te grote masterbedrooms. Thuis gekomen bleek dat ze al weg waren, dat was snel? Volgens Ingrid hadden ze 3 tegels in de kofferbak gelegd (ze waren zonder aanhanger) en waren er vandoor gegaan met een snelheid als het duitse leger die zich terugtrekt uit Rusland.
Tja, en dan komen de vooroordelen he? 'Ze' willen niet werken, 'ze' zijn lui, dat werk. Ingrids omschrijving deed er ook alles aan dat te bevestigen. Ze waren veelal in het wit gekleed, op slippers wel te verstaan, niet echt veilig schoeisel als je met tegels van 20 kg per stuk aan de wandel gaat...
Ik stelde voor het zand te lossen en de oude stenen dan maar naar de stort te brengen, ik had nu immers een grote aanhanger bij me? Ze moesten eruit om plaats te maken dus dan zelf maar aan de bak nietwaar? We hadden de eerste lading stukken en brokken op de aanhanger liggen toen er een witte huandai excel om de bocht kwam, luid bonkend dr. Dré over de speakers met...
een aanhanger!
"Daar komen ze weer!" schreeuwde Ingrid boven de dr Dré uit. Dag vooroordelen! De mannen koppelden het bakje af en reden het voor de deur en begonnen te laden. Ik hakkelde (toen de chief op de aanhanger van mij naar de stenen keek) "die brokken hebben jullie toch niet nodig nietwaar?" Hij grijnsde (het schitterde als de zonsondergang op het wad) en ging door met laden.
Zo zie je maar weer, niets is zoals het lijkt!
Jawel.
Ja, ook ik dacht eens tot de sterke arm te moeten behoren. Helaas (ben er nu blij mee om div. redenen maar dat is een ander verhaal) haalde ik de selectie niet, ik was kennelijk nog niet sterk genoeg qua persoonlijkheid. Zo vroeg men mij of ik last van vooroordelen had, ik antwoordde hier ontkennend op. Dat was een pré, aldus de psycholoog. Na een aantal andere zaken legde hij me een praktijkgeval voor, "stel u loopt in de strat en er word een steen vn achteren naar gegooid en u draait zich om, u ziet een punker, een man in een net pak en een arbeider, wie heeft die steen dan gegooid denkt u?" Ik antwoorde dat ik dat niet kon zeggen, ik had immers niet gezien WIE de steen gooie? (ik vond het zelf een briljant antwoord). De psycholoog lachtte minzaam en ging verder. Zonder overdrijven blééf de man 10 minuten doorvragen. Oké, als ie me dat nu weer zou flikken zou ik hem duidelijk maken dat ie mijn antwoord had en dat het daarmee klaar was, toen was ik wat minder sterk. Uiteindelijk ging ik voor de bijl toen hij vreg wie er volgens mij het meest toe in staat was.
U begrijpt het wel niet waar?
Waar ik met dat hele verhaal naar toe wil? Tja, laat ik het zo zeggen, wij knappen ons plaatsje achter wat op en daardoor had ik een advertentie op marktplaats gezet met; GRATIS AF TE HALEN, GEWASSEN GRINDTEGELS EN STOEPTEGELS, ZELF ERUIT HALEN EN ALLES MEENEMEN. Als vliegen op de stroop zal ik je zeggen, en 10 van de 10 allochtonen, zeg maar de mediterane types. De eerste zou maandagavond 7 uur komen. Kwart voor 8 niets, toch maar even bellen, "ja, eh, iek eb al ander stene gevond en iek kom dan niet..." Oké, respect dat je de taal probeert te spreken, daar kunnen de germanen nog een voorbeeld aan nemen nietwaar? Maar bel dan even af wil je? Pikkebaas!
De tweede zou dinsdag komen, Ingrid had het nummer voor de zekerheid al even genoteerd vóór de eerste kwam, slim natuurlijk! "Main man kom om 10 uur". Check! Half 11 telefoon "Main man gaat nu deur uit, aanhang halen". Top! Kwart over 11 niks, ik zeg; "Ingrid, ik ga even zand halen, ik heb niet het gevoel dat ze nog komen. Kwartier later telefoon, of ik even naar huis wilde komen want het was een mix van gouden kettingen voorzien van grote dollartekens, oorringen, gouden tanden en ook een 'lord of the rings' was erbij... Ik kom eraan schat, even een kuub zand laden.
Op de terugweg ging mijn fantasie op de loop, wat zou ik in de godensnaam aantreffen. Ik kreeg visioenen van 'MTV cribs', dat programma over hele rijke rappers in veel te grote huizen, teveel auto's (kan dat?) en te grote masterbedrooms. Thuis gekomen bleek dat ze al weg waren, dat was snel? Volgens Ingrid hadden ze 3 tegels in de kofferbak gelegd (ze waren zonder aanhanger) en waren er vandoor gegaan met een snelheid als het duitse leger die zich terugtrekt uit Rusland.
Tja, en dan komen de vooroordelen he? 'Ze' willen niet werken, 'ze' zijn lui, dat werk. Ingrids omschrijving deed er ook alles aan dat te bevestigen. Ze waren veelal in het wit gekleed, op slippers wel te verstaan, niet echt veilig schoeisel als je met tegels van 20 kg per stuk aan de wandel gaat...
Ik stelde voor het zand te lossen en de oude stenen dan maar naar de stort te brengen, ik had nu immers een grote aanhanger bij me? Ze moesten eruit om plaats te maken dus dan zelf maar aan de bak nietwaar? We hadden de eerste lading stukken en brokken op de aanhanger liggen toen er een witte huandai excel om de bocht kwam, luid bonkend dr. Dré over de speakers met...
een aanhanger!
"Daar komen ze weer!" schreeuwde Ingrid boven de dr Dré uit. Dag vooroordelen! De mannen koppelden het bakje af en reden het voor de deur en begonnen te laden. Ik hakkelde (toen de chief op de aanhanger van mij naar de stenen keek) "die brokken hebben jullie toch niet nodig nietwaar?" Hij grijnsde (het schitterde als de zonsondergang op het wad) en ging door met laden.
Zo zie je maar weer, niets is zoals het lijkt!
zondag 16 mei 2010
KNETTERPLASTIC
Zo, het is gebeurd! Wij hadden nog een miniveldje aan gras (wat zwaar werd misbruikt door die zwart/witte) dus een maand of twee geleden symbolisch de grasmaaier naar de loods gebracht, die hebben we even niet meer nodig. Aangezien we in blijde afwachting van straters zijn, werd het tijd om de zaak af te graven, er moet immers geelzand onder de nieuwe stenen? Komt nog verbazend veel zwarte grond uit zo'n klein gaatje kan ik u verzekeren.
12 kruiwagens...
Tja, ik stond er zelf ook van te kijken. Kijk zo ligt het er nu bij, de vorige eigenaar had een heel bijzondere opvatting over bestrating:
Nee, maak u geen zorgen, ook onze witte 'louncheset' van japans knetterplastic gaan we vervangen ;-)
12 kruiwagens...
Tja, ik stond er zelf ook van te kijken. Kijk zo ligt het er nu bij, de vorige eigenaar had een heel bijzondere opvatting over bestrating:
Nee, maak u geen zorgen, ook onze witte 'louncheset' van japans knetterplastic gaan we vervangen ;-)
zaterdag 15 mei 2010
GEHARD
Ken je die klassieke beelden van Lucky Luke die op een x-aantal meters van de bad guy staat op het punt om hem neer te schieten? Zo stond ik gisteravond ook tegenover mijn grote aartsrivaal.
Onze megaconifeer...
Ik heb wel eens het gevoel dat dat kreng geraakt is door de fall out van Chernobyl want het formaat is echt belachelijk groot te noemen. Die lamzak MOEST dus een kopje kleiner. Eerst maar eens met de zijkanten aan de slag, prima te doen met een electrische heggenschaar maar waarom daar toch altijd zo'n kort snoertje aanzit... Nee, deze keer niet door de kabel gehakt, valt niet tegen he? Afijn, toen moest de bovenkant. Ik heb die bastard al een keer aangepakt maar het moest nu toch wel wat rigoreuzer.
Eerst maar eens een fatsoenlijke keukentrap geregeld bij de buurman want dat microdingetje van ons steekt net boven een plint uit. Naïef en een tuinwonder dat ik ben zette ik de heggenschaar horizontaal in de bovenzijde, het tevreden snorrende geluid veranderde abrupt in een soort gesteun, alsof je iemand een betonblok op zijn rug legt, dat werk. Om te voorkomen dat de zekering eruit zou klappen die actie maar gestaakt en zwaardere wapens ingezet:
Dat zal hem leren... Ik moet zeggen dat ie zich niet snel gewonnen gaf, er zaten behoorlijke takken tussen, het leek wel een duitser, nooit een keer opgeven natuurlijk. Uiteindelijk moest ie toch toegeven, tegen die geharde zaagtanden redde ook hij het niet. Mooi kaal kupke he? Net als de baas zelf:
Nu nog de strater in actie zien te krijgen...
Onze megaconifeer...
Ik heb wel eens het gevoel dat dat kreng geraakt is door de fall out van Chernobyl want het formaat is echt belachelijk groot te noemen. Die lamzak MOEST dus een kopje kleiner. Eerst maar eens met de zijkanten aan de slag, prima te doen met een electrische heggenschaar maar waarom daar toch altijd zo'n kort snoertje aanzit... Nee, deze keer niet door de kabel gehakt, valt niet tegen he? Afijn, toen moest de bovenkant. Ik heb die bastard al een keer aangepakt maar het moest nu toch wel wat rigoreuzer.
Eerst maar eens een fatsoenlijke keukentrap geregeld bij de buurman want dat microdingetje van ons steekt net boven een plint uit. Naïef en een tuinwonder dat ik ben zette ik de heggenschaar horizontaal in de bovenzijde, het tevreden snorrende geluid veranderde abrupt in een soort gesteun, alsof je iemand een betonblok op zijn rug legt, dat werk. Om te voorkomen dat de zekering eruit zou klappen die actie maar gestaakt en zwaardere wapens ingezet:
Dat zal hem leren... Ik moet zeggen dat ie zich niet snel gewonnen gaf, er zaten behoorlijke takken tussen, het leek wel een duitser, nooit een keer opgeven natuurlijk. Uiteindelijk moest ie toch toegeven, tegen die geharde zaagtanden redde ook hij het niet. Mooi kaal kupke he? Net als de baas zelf:
Nu nog de strater in actie zien te krijgen...
vrijdag 14 mei 2010
RUBEN
Het is mirakuleus te noemen dat je het als enige redt in een vliegtuigcrash, de vraag is vervolgens of je de media kunt overleven. Als ik dan hoor dat de televaag via het mobiele nummer van de arts het betrokken slachtoffer probeert te bereiken, dan heb je toch niet veel ruggegraat meer als interviewer. Laat dat kind met rust man!
hIJ wist nog niet eens dat zijn ouders gestorven waren...
Ach ja, die persratten. Je moet er erg voor oppassen. Ik heb het zelf aan den lijve ondervonden toen hier de ONUR air onderuit was gegaan. Normaliter hebben wij op het werk een afdeling corp/com die het woord doet, ik was echter vrij en stond op het punt om naar Ameland te vliegen om iemand op te halen, die wisten echter wat er geberurd was en hadden mijn nummer aan de Leeuwarder courant doorgegeven. Die belden mij vervolgens weer op en vroegen me het hemd van het lijf. Op zich geen probleem, maar de manier waarop!
Dus u zag het vliegtuig brandend neerstorten?
Nee, ik zag alleen rook.
Waar rook is...
Tja, het kan ook stof zijn niet waar?
Tuurlijk, maar eh, u denkt dus wel dat er gewonden zijn?
Sorry, ik kan de kist niet eens zien, het enige wat ik zag was een rookwolk.
Okee, maar goed, toen u de mensen dus gewond uit het vliegtuig zag komen...
Tja, zo kan ik nog wel even doorgaan, ik heb de zaak toen afgekapt en gezegd dat ze alleen mochten schrijven dat ik een rookwolk had gezien, verder niets. Oh ja, en ik heb een gratis krant losgepeuterd, ik blijf wel een hollander natuurlijk ;-)
Als ik zo terugdenk aan die ONUR dan vind ik dat je dit kind tegen zichzelf (en vooral de media) moet beschermen, die arts met zijn mobieltje moet ook een pak op zijn fl.... hebben als je het mij vraagt, wat mankeert die vent man, DENK EENS NA!!
Zak hooi!
hIJ wist nog niet eens dat zijn ouders gestorven waren...
Ach ja, die persratten. Je moet er erg voor oppassen. Ik heb het zelf aan den lijve ondervonden toen hier de ONUR air onderuit was gegaan. Normaliter hebben wij op het werk een afdeling corp/com die het woord doet, ik was echter vrij en stond op het punt om naar Ameland te vliegen om iemand op te halen, die wisten echter wat er geberurd was en hadden mijn nummer aan de Leeuwarder courant doorgegeven. Die belden mij vervolgens weer op en vroegen me het hemd van het lijf. Op zich geen probleem, maar de manier waarop!
Dus u zag het vliegtuig brandend neerstorten?
Nee, ik zag alleen rook.
Waar rook is...
Tja, het kan ook stof zijn niet waar?
Tuurlijk, maar eh, u denkt dus wel dat er gewonden zijn?
Sorry, ik kan de kist niet eens zien, het enige wat ik zag was een rookwolk.
Okee, maar goed, toen u de mensen dus gewond uit het vliegtuig zag komen...
Tja, zo kan ik nog wel even doorgaan, ik heb de zaak toen afgekapt en gezegd dat ze alleen mochten schrijven dat ik een rookwolk had gezien, verder niets. Oh ja, en ik heb een gratis krant losgepeuterd, ik blijf wel een hollander natuurlijk ;-)
Als ik zo terugdenk aan die ONUR dan vind ik dat je dit kind tegen zichzelf (en vooral de media) moet beschermen, die arts met zijn mobieltje moet ook een pak op zijn fl.... hebben als je het mij vraagt, wat mankeert die vent man, DENK EENS NA!!
Zak hooi!
woensdag 12 mei 2010
STRATEN
Volgens mij winnen wij eerder de staatsloterij dan dat we een stratenmaker aan het werk hebben. Die gasten hebben NOOIT tijd of zijn onbereikbaar... Ik dacht al wat gezien te hebben met de tijd maar het kan altijd een tikje erger, zo blijkt. Ik denk dat we nu zo'n twee maanden verder zijn sinds we besloten dat er iets aan het plaatsje achterthuis moet gebeuren, ik denk dat een gemiddeld marktplein in Mogadishu er netter bijligt...
Eerst maar eens kijken wat we wilden aan stenen. We vonden na wat zoeken een mooie uit en wat bleek, dit is een type wat gevoegd moet worden en wat in zg. stab-zand moet worden gelegd. Dit houdt in dat er portland door het zand moet worden gemengd, als dat dan weer vochtig wordt, hard het uit en krijg je dat de stenen als het ware één geheel vormen. Mooi plan maar nu nog een strater vinden die a. tijd heeft, b. een nette prijs geeft en c. ervaring met stabiliseren/voegen heeft.
Ik heb hem nog niet kunnen vinden...
Eerst maar eens kijken wat we wilden aan stenen. We vonden na wat zoeken een mooie uit en wat bleek, dit is een type wat gevoegd moet worden en wat in zg. stab-zand moet worden gelegd. Dit houdt in dat er portland door het zand moet worden gemengd, als dat dan weer vochtig wordt, hard het uit en krijg je dat de stenen als het ware één geheel vormen. Mooi plan maar nu nog een strater vinden die a. tijd heeft, b. een nette prijs geeft en c. ervaring met stabiliseren/voegen heeft.
Ik heb hem nog niet kunnen vinden...
donderdag 6 mei 2010
STANDRECHT
We hebben net lekker langs het strand gelopen bij Buren als we op de terugweg door de duinen twee knaapjes bezig zien met een aansteker om helmgras te laten fikken. Tja, en dan begint toch het brandweerhart harder te slaan. WHAT THE FUCK gaat er in die hoofden om. Dichterbij gekomen zie ik dat het twee gastjes van een jaar of 12 zijn, de ene zit met een pakje van Nelle in de handen, de ander draat een sigaret.
Ja, ik deed dat ook toen ik 12 was...
Ik stak echter geen duingebieden aan, dat dan weer niet. Oké, ik was geen koorknaapje, zeker niet als je oud buren van me zou vragen, maar dit soort onbenulligheden, nee, dat kwam niet in me op. Wij ze er op aanspreken, nee, ze wisten wel dat het gevaarlijk was (...) duh!!
Afijn, we gaan verder en ik moet toch bekennen dat een lichte woede in mij opkomt. Ik aarzel ook niet en bel 0900-8844, geen haast, wel politie....
U bent verbonden met het landelijk telefoonnummer van de politie...
JAHAA!
Spreekt u de plaats waar u zich bevindt duidelijk in.
NES-AMELAND
Herhaalt u de naam nog eenmaal ter controle
NES-AMELAND!
U bevindt zich in west brabant, u wordt nu doorverbonden naar politie brabant.
NEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!
Ik vebreek de verbinding en bel opnieuw. Dit keer gaat het goed en kom ik uit bij meldkamer friesland. Ik vertel wat er loosch is en de man aan de andere kant van de lijn belooft me dat ze gaan kijken. Ingrid weet uiteeraard hoe het werkt en vertelt me dat dit best eens een kwartier kan gaan duren.
Ik leg vast mijn honkbalknuppel klaar.
We rijden Buren uit en komen een 4x4 van de politie tegen, ik knipperen en zwaaien, verdomd, hij stopt en zet hem in de achteruit. We praten met de diestdoende agent die de foto vraagt, Ik laat hem zien en de 2 gastjes staan er luid en duidelijk op. Ik zeg, mocht u de foto nodig hebben, we zitten op het vliegveld. Prima, de man gaat erheen.
Half uur later, na een ijsje in Hollum, rijden we terug en zeggen tegen elkaar, de politie zal toch zo bij het torentje staan zeg, en met dat we het zeggen schreeuwt Erik, KIJK, DAAR RIJDT DE POLITIEWAGEN OP HET VLIEGVELD!!
Verdomd!
Wij gas maar de man rijdt al de rotonde op en gaat richting Nes, ik op het gas en knipperen, ja hoor remlichten en de wagen duikt de berm in. Blijkt dat ie de binkies toch nog te pakken heeft gekregen, ze afgeleverd heeft op de camping bij pa en ma en dat ze doorgezonden zullen worden naar buro HALT!
Standrecht zeg ik!
Ja, ik deed dat ook toen ik 12 was...
Ik stak echter geen duingebieden aan, dat dan weer niet. Oké, ik was geen koorknaapje, zeker niet als je oud buren van me zou vragen, maar dit soort onbenulligheden, nee, dat kwam niet in me op. Wij ze er op aanspreken, nee, ze wisten wel dat het gevaarlijk was (...) duh!!
Afijn, we gaan verder en ik moet toch bekennen dat een lichte woede in mij opkomt. Ik aarzel ook niet en bel 0900-8844, geen haast, wel politie....
U bent verbonden met het landelijk telefoonnummer van de politie...
JAHAA!
Spreekt u de plaats waar u zich bevindt duidelijk in.
NES-AMELAND
Herhaalt u de naam nog eenmaal ter controle
NES-AMELAND!
U bevindt zich in west brabant, u wordt nu doorverbonden naar politie brabant.
NEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!
Ik vebreek de verbinding en bel opnieuw. Dit keer gaat het goed en kom ik uit bij meldkamer friesland. Ik vertel wat er loosch is en de man aan de andere kant van de lijn belooft me dat ze gaan kijken. Ingrid weet uiteeraard hoe het werkt en vertelt me dat dit best eens een kwartier kan gaan duren.
Ik leg vast mijn honkbalknuppel klaar.
We rijden Buren uit en komen een 4x4 van de politie tegen, ik knipperen en zwaaien, verdomd, hij stopt en zet hem in de achteruit. We praten met de diestdoende agent die de foto vraagt, Ik laat hem zien en de 2 gastjes staan er luid en duidelijk op. Ik zeg, mocht u de foto nodig hebben, we zitten op het vliegveld. Prima, de man gaat erheen.
Half uur later, na een ijsje in Hollum, rijden we terug en zeggen tegen elkaar, de politie zal toch zo bij het torentje staan zeg, en met dat we het zeggen schreeuwt Erik, KIJK, DAAR RIJDT DE POLITIEWAGEN OP HET VLIEGVELD!!
Verdomd!
Wij gas maar de man rijdt al de rotonde op en gaat richting Nes, ik op het gas en knipperen, ja hoor remlichten en de wagen duikt de berm in. Blijkt dat ie de binkies toch nog te pakken heeft gekregen, ze afgeleverd heeft op de camping bij pa en ma en dat ze doorgezonden zullen worden naar buro HALT!
Standrecht zeg ik!
woensdag 5 mei 2010
TOM
Als ik in een vreemd bed lig moet ik altijd wennen en dat duurt een paar dagen, Vandaar dat ondergetekende nu naar de opgaande zon zit te kijken. Het is 1 minuut over 6 en het uitzicht op het torentje van Ameland is altijd weer anders. Ik zit hier nu voor het 4de jaar en ik moet zeggen, het is altijd weer leuk. Okee, ik kan wel een paar negatieve punten opnoemen maar die zijn meer organisatorisch waar ik hier niet over wil uitwijden, het levert meer lol op dan ergernis en daar gaat het om nietwaar?, zodra die balans naar de andere kant doorslaat ben ik weg, zo is het! We zitten hier in een pool met 17 vrijwilligers die de tent open houden. Dan zit die er twee weken, dan die 3, ik 1 week. Het is tenslotte onbetaald, sterker nog, het kost me een x-aantal vakantiedagen en die zijn iets te kostbaar om hier drie weken op het torentjebussekruidwathangteruit door te brengen niet waar?
Als ik hier zit krijg ik altijd een rëuniegevoel. Vroeger (ja, zo'n ouwe lul ben ik) hadden we een FIO op Eelde, Beek en Rotterdam, das war einmahl. Op de FIO (Flight Infrormation Office) kon je een vliegplan filen en je notams halen maar vooral koffie drinken en ouwenelen. Door de politiek is in al haar wijsheid destijds besloten dat de rijksbijdrage van 10 miljoen per jaar aan de gecontroleerde burgervelden in twee jaar tijd afgebouwd moest worden naar 0... Tja, en dat kan geen enkel bedrijf rechttrekken natuurlijk. Jammer, want dat contact met de vliegers mis ik. Gelukkig is datzelfde gevoel hier op Ameland nog steeds te vinden, iets wat je moet koesteren naar mijn smaak.
De mooieste verhalen hoor je hier, en van alles komt er boven (je moet als vlieger fysiek naar boven om af te rekenen) zo zag ik al eens een teletubby (een gast die ging trouwen en met een kist ontvoert was) maar ook politie, KMAR, douane, brandweer en de nodige vliegers. Gaaf! Wij hebben hier als assistent havenmeester ook een brandweertaak, daar heb ik al eens over verteld volgens mij. Zo kwam er eens een vrouwtje bij het hek staan (wij zaten buiten op het terras aan de koffie, handsetje en telefoon op tafel, een van de charmes hier) die overdreven veel interesse in het brandweervoertuig had. Na wat aarzeling kwam ze dichterbij en begon te praten. Eerst nog wat afwachted maar het duurde niet lang of ze vertelde dat ze brandweervrouw is. Tja, ik ben een ruimdenkend mensch dus van mij mag ze, het was wel grappig om te zien hoe doorzichtig ze was en MOEST vertellen dat ze deed wat ze deed.
Of wat dacht je van de fly-in hier een paar jaren geleden, het veld bestond toen 50 jaar en ze hadden een soort airshowtje opgezet, ondergetekende kwam ook om op het torentje te assisteren, ik zou de voertuigen in het veld coördineren. Van Leeuwarden airbase hadden ze een E-one crashtender geregeld en ik kan u verzekeren dat die op zo'n knolleveld als Ameland erg groot lijkt en is. Op een gegeven moment hoorde ik dat er geklaagd werd over het veel te lange gras op een bepaalde plaats in het terrein, men kon de kisten er amper kwijt. Ik riep de crashtender op en vroeg hem een paar keer heen er weer te rijden, volgens mij ligt datzelfe gras nu nog plat ;-)
Wat ik als assitent havenmeester ook altijd moet regelen is het vlaggenprotocol. We hebben hier 3 vlaggenmasten voor de deur en daar hangen respectievelijk de nationale driekleur, de amelander- en de vliegveldvlag aan te wapperen. Gisteren was zoals u weet een bijzondere dag, het was immers 4 mei? Okee, in Amsterdam wist een gek de ceromonie weer op te kloten, hier verliep alles rustig. Ik las het gebruik van de driekleur voor de zekerheid nog maar even na op internet. Bleek dat ie de hele dag in top moet behalve tussen 1800 en 2005 lokale tijd, dan moet ie halfstok. De buurman, de camping, had voor het gemak zijn eigen campingvlaggen ook maar laten zakken, zo heb ik het niet gedaan ;-)
Afijn, ben benieuwd wie we vandaag weer gaan zien, toch wel leuk als het een beetje vliegt, ik heb hier ook wel eens gezeten als het baggerweer was, ik kan je verzekeren dat je je dan heel snel op een onbewoond eiland eiland waant...
Net als Tom Hanks.
Als ik hier zit krijg ik altijd een rëuniegevoel. Vroeger (ja, zo'n ouwe lul ben ik) hadden we een FIO op Eelde, Beek en Rotterdam, das war einmahl. Op de FIO (Flight Infrormation Office) kon je een vliegplan filen en je notams halen maar vooral koffie drinken en ouwenelen. Door de politiek is in al haar wijsheid destijds besloten dat de rijksbijdrage van 10 miljoen per jaar aan de gecontroleerde burgervelden in twee jaar tijd afgebouwd moest worden naar 0... Tja, en dat kan geen enkel bedrijf rechttrekken natuurlijk. Jammer, want dat contact met de vliegers mis ik. Gelukkig is datzelfde gevoel hier op Ameland nog steeds te vinden, iets wat je moet koesteren naar mijn smaak.
De mooieste verhalen hoor je hier, en van alles komt er boven (je moet als vlieger fysiek naar boven om af te rekenen) zo zag ik al eens een teletubby (een gast die ging trouwen en met een kist ontvoert was) maar ook politie, KMAR, douane, brandweer en de nodige vliegers. Gaaf! Wij hebben hier als assistent havenmeester ook een brandweertaak, daar heb ik al eens over verteld volgens mij. Zo kwam er eens een vrouwtje bij het hek staan (wij zaten buiten op het terras aan de koffie, handsetje en telefoon op tafel, een van de charmes hier) die overdreven veel interesse in het brandweervoertuig had. Na wat aarzeling kwam ze dichterbij en begon te praten. Eerst nog wat afwachted maar het duurde niet lang of ze vertelde dat ze brandweervrouw is. Tja, ik ben een ruimdenkend mensch dus van mij mag ze, het was wel grappig om te zien hoe doorzichtig ze was en MOEST vertellen dat ze deed wat ze deed.
Of wat dacht je van de fly-in hier een paar jaren geleden, het veld bestond toen 50 jaar en ze hadden een soort airshowtje opgezet, ondergetekende kwam ook om op het torentje te assisteren, ik zou de voertuigen in het veld coördineren. Van Leeuwarden airbase hadden ze een E-one crashtender geregeld en ik kan u verzekeren dat die op zo'n knolleveld als Ameland erg groot lijkt en is. Op een gegeven moment hoorde ik dat er geklaagd werd over het veel te lange gras op een bepaalde plaats in het terrein, men kon de kisten er amper kwijt. Ik riep de crashtender op en vroeg hem een paar keer heen er weer te rijden, volgens mij ligt datzelfe gras nu nog plat ;-)
Wat ik als assitent havenmeester ook altijd moet regelen is het vlaggenprotocol. We hebben hier 3 vlaggenmasten voor de deur en daar hangen respectievelijk de nationale driekleur, de amelander- en de vliegveldvlag aan te wapperen. Gisteren was zoals u weet een bijzondere dag, het was immers 4 mei? Okee, in Amsterdam wist een gek de ceromonie weer op te kloten, hier verliep alles rustig. Ik las het gebruik van de driekleur voor de zekerheid nog maar even na op internet. Bleek dat ie de hele dag in top moet behalve tussen 1800 en 2005 lokale tijd, dan moet ie halfstok. De buurman, de camping, had voor het gemak zijn eigen campingvlaggen ook maar laten zakken, zo heb ik het niet gedaan ;-)
Afijn, ben benieuwd wie we vandaag weer gaan zien, toch wel leuk als het een beetje vliegt, ik heb hier ook wel eens gezeten als het baggerweer was, ik kan je verzekeren dat je je dan heel snel op een onbewoond eiland eiland waant...
Net als Tom Hanks.
vrijdag 30 april 2010
donderdag 29 april 2010
PACIFIC
Ik was een tijdje uit de roulatie, mijn rug had het even begeven. Zaterdag hadden we gevaren en zondag was een nog mooiere dag dus vrienden uitgenodigd en het bootje erin in Eernewoude. Echter na het parkeren van de boortrailer ging het mis, ik rekte voorovergebogen om een wielklem te pakken pats, daar ging een rugspier als een pianosnaar zo strak. Het voelde net of ik een trap voor mijn reet kreeg, kan me die van mijn ouweheer nog goed herinneren, het leek er erg op. Afijn, we lagen er net in en het feest moest nog beginnen, niet lullen, varen met die hap. Geen pretje zo'n opgetrokken spier kan ik u verzekeren.
Nog wel een heel gaaf ding gezien, ging ook te water daar, een DUKW, een zg. duck, een 6x6 amphiby, zo eentje waar de yanks mee aan het srand kwamen in '44:
Gaaf ding niet? Dit vond ik ook geinig:
Half uur later kwamen we hem weer tegen en zagen dezelfde hond er nog voorop staan :-D
Gisteren op uitnodiging de Berge Pacific bekeken. Een van de grootste bulkcarriërs ter wereld, als je dan op de brug staat ziet je dit:
Gaaf he? Amy N. een andere bulker werd net voor onze neus afgemeerd:
Ook zo'n huge motherf... djiez wat een fromaat man! 320 meter lang, 60 meter breed, 30 meter hoog (70 tot het topje van de mast) Volgegooid met ijzererts, nou ja, eigenlijk staalballetjes ter grote van een knikker, en dan 260.000 ton... Het lossen gaat 24/7 door en duurt 3 en een halve dag:
Hoe ze de laatste restjes eruit scheppen? Kijk, zo:
30 meter dieper, 10 meter onder de zeespiegel. Net speelgoed he? Alles is groot op dit schip, kijk een zuiger:
84cm in doorsnee, twee 4-cylinder 2 takt dieselmotoren aan boord, elk goed voor 12500PK, ze draaien slechts 45 toeren per minuut... stunning! Wat een boot!
Ik moet er even van uitpuffen...
Nog wel een heel gaaf ding gezien, ging ook te water daar, een DUKW, een zg. duck, een 6x6 amphiby, zo eentje waar de yanks mee aan het srand kwamen in '44:
Gaaf ding niet? Dit vond ik ook geinig:
Half uur later kwamen we hem weer tegen en zagen dezelfde hond er nog voorop staan :-D
Gisteren op uitnodiging de Berge Pacific bekeken. Een van de grootste bulkcarriërs ter wereld, als je dan op de brug staat ziet je dit:
Gaaf he? Amy N. een andere bulker werd net voor onze neus afgemeerd:
Ook zo'n huge motherf... djiez wat een fromaat man! 320 meter lang, 60 meter breed, 30 meter hoog (70 tot het topje van de mast) Volgegooid met ijzererts, nou ja, eigenlijk staalballetjes ter grote van een knikker, en dan 260.000 ton... Het lossen gaat 24/7 door en duurt 3 en een halve dag:
Hoe ze de laatste restjes eruit scheppen? Kijk, zo:
30 meter dieper, 10 meter onder de zeespiegel. Net speelgoed he? Alles is groot op dit schip, kijk een zuiger:
84cm in doorsnee, twee 4-cylinder 2 takt dieselmotoren aan boord, elk goed voor 12500PK, ze draaien slechts 45 toeren per minuut... stunning! Wat een boot!
Ik moet er even van uitpuffen...
maandag 26 april 2010
FULL STOP
Is zelfdoding laf? Is het egoïstisch? Of getuigd het van moed... Allemaal vragen die je jezef kunt stellen. Feit is dat het triest is. Niet alleen voor de nabestaanden, ook voor de persoon die het kennelijk niet meer ziet zitten.
Ik vind dat je hier niet over mag oordelen, tenslotte is het eenieders eigen leven en hij of zei mag er zelf mee doen wat ie wil niet waar? De nabestaanden zullen er mee moeten dealen, niemand kan dit voorkomen.
Jammer dat het zo moet gaan...
Ik vind dat je hier niet over mag oordelen, tenslotte is het eenieders eigen leven en hij of zei mag er zelf mee doen wat ie wil niet waar? De nabestaanden zullen er mee moeten dealen, niemand kan dit voorkomen.
Jammer dat het zo moet gaan...
vrijdag 23 april 2010
ROKJES
Gisteren kwamen als ode aan Martin Bril, de columnist, zo'n dertig vrouwen in korte rokjes, samen in het centrum van Amsterdam. Bril had hier een bepaalde filisofie over. Het viel hem op dat op een gegeven moment in het voorjaar, de vrouwen ineens rokjes dragen, dit als aankondiging van beter weer. Ze spreken dat niet met elkaar af maar het is een vergelijkbare natuurlijke move als de paddentrek of het plotsklaps ontspruiten van de eerste lentebloemen.
De natuur dus!
En wat hou ook in van de natuur mensen. Net als Martin ben ik ook een liefhebber van het voorjaar! Oké, ik ben het met u eens, niet iedereen staat goed in een rokje, er zijn uitzonderingen maar daarover wil ik nu niet uitwijden (om even een beeld in uw hoofd te creëren)
Martin is dood, lang leven Martin!!
De natuur dus!
En wat hou ook in van de natuur mensen. Net als Martin ben ik ook een liefhebber van het voorjaar! Oké, ik ben het met u eens, niet iedereen staat goed in een rokje, er zijn uitzonderingen maar daarover wil ik nu niet uitwijden (om even een beeld in uw hoofd te creëren)
Martin is dood, lang leven Martin!!
woensdag 21 april 2010
STEFAN
Een tijdje geleden kwam er een hoogvlieger, Stefan genaamd, op bezoek op de toren. U kent dat waarschijnlijk wel, de stichting hoogvliegers? Zo niet, check dan www.stichtinghoogvliegers.nl
Stefan op bezoek
Stefan was al een tijd ziek en leed aan A.M.L. een vorm van Leukemie. U merkt dat ik schrijf in de verleden tijd, Stefan is 15 April jl. overleden. Wat toch een vreselijke ziekte is dat. Alle sterkte en respect voor zijn familie en vrienden die deze verschrikking moeten zien te verwerken.
Zet me toch aan het denken. Ik bedoel, ik klaag wel eens hier of daar over maar waar gaat het nou eigenlijk om... Carpe diëm!
R.I.P. Stefan! Topper...
Stefan op bezoek
Stefan was al een tijd ziek en leed aan A.M.L. een vorm van Leukemie. U merkt dat ik schrijf in de verleden tijd, Stefan is 15 April jl. overleden. Wat toch een vreselijke ziekte is dat. Alle sterkte en respect voor zijn familie en vrienden die deze verschrikking moeten zien te verwerken.
Zet me toch aan het denken. Ik bedoel, ik klaag wel eens hier of daar over maar waar gaat het nou eigenlijk om... Carpe diëm!
R.I.P. Stefan! Topper...
dinsdag 20 april 2010
HANGEN
Wat is dat toch met mensen die met een aanhanger rijden... Ik doel op die prutsers met een zelfbouwding, zo'n klein schoenendoosje en daarmee naar de vuilnisbelt op zaterdagmiddag, dat genre. Hoe groter de aanhangers trouwens worden, des te professioneler wordt er mee omgegaan. Die kleintjes zijn dus het ergste...
Brooddtrommel
Vanmiddag ook weer zo'n Flippo, een zelfgefabriceerd kenteken er op (hoe vaak moet er nog gezegd worden dat je dan in overtreding bent) en dan vlak voordat je rechtsaf de inrit van de stort inslaat, nog even naar links want mind you, we rijden wel met een enorme combinatie natuurlijk... Djiezzz.
Nee, dan heb ik respect voor die jongens die met een molenstel kaarsrecht achteruit rijden vervolgens een bocht nemen en het apparaat keurig voor een dock zetten, gisteravond zag ik een chauffeur van Bulstra dit kunstje nog uithalen hier op het industrieterrein. Petje af!
Vriend van me, ook beroepschaffeur, kan dat ook. Grote klasse! Ikzelf heb heel even aan het chauffeurswereldje geroken en mijn C/E rijbewijs gehaald compleet met het CCV-B diploma, ik dacht jaren geleden ook die richting uit te gaan qua werk. Het lot besliste anders, maar het respect voor de truckers heb ik nog altijd.
Toch komt het lessen van destijds nog wel eens van pas, tegenwoordig trekken wij met een caravan van 1600 kilo en ik kan u verzekeren dat die er wel in weegt. Het manouvreren met die dingen is dan een peuleschil vergeleken met die grote jongens. Ik kan me het lessen nog goed herinneren. Ik reed bij Ooosterveld, een begrip in Groningen stad. Luuk, de mede-eigenaar van het bedrijf, bracht mij het één en ander bij op dat gebied. Dat een mens het beste leert van zijn eigen fouten kwam goed over toen ik eens een zware aanhanger uit de vangmuil liet vallen terwijl het pootje al ingedraaid was...
Tsja...
Gelukkig was Luuk toen nog binnen en kon ik (uit alle macht) de aanhanger op het pootje krijgen. Toen hij uiteindelijk met zijn onafscheidelijke koffiebekertje in de hand naast me stond, keek hij me aan en zei op rustige toon; "Hest ut warm jong?"
Volgens mij wist ie het.
Brooddtrommel
Vanmiddag ook weer zo'n Flippo, een zelfgefabriceerd kenteken er op (hoe vaak moet er nog gezegd worden dat je dan in overtreding bent) en dan vlak voordat je rechtsaf de inrit van de stort inslaat, nog even naar links want mind you, we rijden wel met een enorme combinatie natuurlijk... Djiezzz.
Nee, dan heb ik respect voor die jongens die met een molenstel kaarsrecht achteruit rijden vervolgens een bocht nemen en het apparaat keurig voor een dock zetten, gisteravond zag ik een chauffeur van Bulstra dit kunstje nog uithalen hier op het industrieterrein. Petje af!
Vriend van me, ook beroepschaffeur, kan dat ook. Grote klasse! Ikzelf heb heel even aan het chauffeurswereldje geroken en mijn C/E rijbewijs gehaald compleet met het CCV-B diploma, ik dacht jaren geleden ook die richting uit te gaan qua werk. Het lot besliste anders, maar het respect voor de truckers heb ik nog altijd.
Toch komt het lessen van destijds nog wel eens van pas, tegenwoordig trekken wij met een caravan van 1600 kilo en ik kan u verzekeren dat die er wel in weegt. Het manouvreren met die dingen is dan een peuleschil vergeleken met die grote jongens. Ik kan me het lessen nog goed herinneren. Ik reed bij Ooosterveld, een begrip in Groningen stad. Luuk, de mede-eigenaar van het bedrijf, bracht mij het één en ander bij op dat gebied. Dat een mens het beste leert van zijn eigen fouten kwam goed over toen ik eens een zware aanhanger uit de vangmuil liet vallen terwijl het pootje al ingedraaid was...
Tsja...
Gelukkig was Luuk toen nog binnen en kon ik (uit alle macht) de aanhanger op het pootje krijgen. Toen hij uiteindelijk met zijn onafscheidelijke koffiebekertje in de hand naast me stond, keek hij me aan en zei op rustige toon; "Hest ut warm jong?"
Volgens mij wist ie het.
vrijdag 16 april 2010
AS
Ik zeg, dat mag vaker gebeuren, zo'n vulkaanuitbarsting. Vanavond even geen dienst em morgen op stand-by, dat zijn twee dagen in de knip! Kijk, zo ziet de lucht eruit als er veel vervuiling in zit:
Practig nietwaar? Dat idee krijgt de bemanning van KLM867 in 1989 vast niet bij het zien van die lucht, laat staan bij het ruiken er van. Weet u het nog? Deze machine, de Foxtrot-Charley, kwam boven Alaska in een aswolk van Mount Redoubt terecht. De Nederlandse bemanning zal de signalen van o.a. sulfurreuk herkent hebben omdat dit nu in de instructies wordt vermeld. Ze wilden dus met vol vermogen uit de wolk klimmen. Echter vielen binnen een minuut na deze beslissing alle vier de motoren uit.
Ze verloren twee mijl en kwamen uit binnen 6000 voet van de Talkeetna Mountais. Uiteindelijk liet de as weer los door de koude lucht en de herhaalde herstart pogingen, waardoor alle motoren weer gingen draaien. Het vliegtuig moest zonder zicht landen omdat de ruiten gestraalt waren waren door het as. De schade aan het toen nog gloednieuwe toestel bedroeg $80 miljoen dollar. O.a. alle motoren, electrische systemen en andere vluchtsystemen moesten vervangen worden.
Zo zie je maar weer dat wij als mensen weinig te vertellen hebben. Nature rocks!
Practig nietwaar? Dat idee krijgt de bemanning van KLM867 in 1989 vast niet bij het zien van die lucht, laat staan bij het ruiken er van. Weet u het nog? Deze machine, de Foxtrot-Charley, kwam boven Alaska in een aswolk van Mount Redoubt terecht. De Nederlandse bemanning zal de signalen van o.a. sulfurreuk herkent hebben omdat dit nu in de instructies wordt vermeld. Ze wilden dus met vol vermogen uit de wolk klimmen. Echter vielen binnen een minuut na deze beslissing alle vier de motoren uit.
Ze verloren twee mijl en kwamen uit binnen 6000 voet van de Talkeetna Mountais. Uiteindelijk liet de as weer los door de koude lucht en de herhaalde herstart pogingen, waardoor alle motoren weer gingen draaien. Het vliegtuig moest zonder zicht landen omdat de ruiten gestraalt waren waren door het as. De schade aan het toen nog gloednieuwe toestel bedroeg $80 miljoen dollar. O.a. alle motoren, electrische systemen en andere vluchtsystemen moesten vervangen worden.
Zo zie je maar weer dat wij als mensen weinig te vertellen hebben. Nature rocks!
donderdag 15 april 2010
KLEVEN
Volgens het KLPD is bumperkleven de grootste ergenis van de weggebruikers, dat blijkt uit de top-10 van ergernissen die ze elke 2 jaar maken. Ik kan er elke dag wel eentje maken...
Ik moet wel toegeven, bumperklevers zijn inderdaad irritant, ik heb ze ook wel eens voor me... Misschien is dit een idee?
Oké, ik weet het, verdraagzaamheid, hou je rustig in het verkeer Gert, het is geen spelletje, allemal waar, maar zodra ik op de weg zit zijn er toch weer die irritaties die steeds terug komen. Ik heb ook een lijstje, niet in volgorde van belangrijkheid, ik vind ze allemaal 'zum kotzen':
Inhalen als het niet kan maar toch ertuussen persen (eergisteren nog)
Zitten te maffen als je voor een stoplicht staat (en ik ben de 2de)
Geen richtingaanwijzers gebruiken (geldt ook voor fietsers, lamzakken)
Pipo's die doorrijden over zebra's
Onnodig links rijden (waarom...)
Rijden in lelijke auto's (dáár zouden ze eens een wet voor moeten maken!)
Mocht u dus weer een melding van een spookrijder krijgen, geen nood, ik ben het maar op de rechterbaan. Kun je lekker doorrijden tenminste ;-)
Ik moet wel toegeven, bumperklevers zijn inderdaad irritant, ik heb ze ook wel eens voor me... Misschien is dit een idee?
Oké, ik weet het, verdraagzaamheid, hou je rustig in het verkeer Gert, het is geen spelletje, allemal waar, maar zodra ik op de weg zit zijn er toch weer die irritaties die steeds terug komen. Ik heb ook een lijstje, niet in volgorde van belangrijkheid, ik vind ze allemaal 'zum kotzen':
Inhalen als het niet kan maar toch ertuussen persen (eergisteren nog)
Zitten te maffen als je voor een stoplicht staat (en ik ben de 2de)
Geen richtingaanwijzers gebruiken (geldt ook voor fietsers, lamzakken)
Pipo's die doorrijden over zebra's
Onnodig links rijden (waarom...)
Rijden in lelijke auto's (dáár zouden ze eens een wet voor moeten maken!)
Mocht u dus weer een melding van een spookrijder krijgen, geen nood, ik ben het maar op de rechterbaan. Kun je lekker doorrijden tenminste ;-)
maandag 12 april 2010
VEER
Zo, het brandweerweekend is weer achter de rug, we hebben het eiland weer verlaten. Ingrid had een appartementje gehuurd zodat we mooi samen konden zijn, vrijdagmiddag heen, ik zaterdag naar het veld en zondagavond weer retour huis. Vrijdag heel lekker weer, wel een beetje nippy maar uit de wind heel goed te doen, kennelijk riep het op tot slaap want op de boot begon het al, kijk:
Maar ook op het eiland was niet iedereen scherp:
Altijd lekker, met een vleugje perzik maar oh zo slecht voor de lijn:
Ach, die bakkers moeten ook leven dus what the heck. Zaterdag dus actief op het veld geweest maar dat heeft u gisteren kunnen lezen niet waar? Zondag was het zwaarbewolkt en waaide het hard. En dan heb je het als vliegeraar zwaar, helemaal als je tegen de wind in doet. Hier NOT the kiterunner:
Oh ja, zou ik bijna vergeten, de matrassen in het appartement... U en ik weten dat je versgoed kunt herkennen aan een houdbaarheidsdatum, of liever gezegd, een uiterste verkoopdatum, dit alles om het simpele feit dat dingen met de tijd slechter worden niet waar? Kan dat ook niet met matrassen geregeld worden? Ik moet daar toch eens mee naar 'het beste idee van nederland', laten we eerlijk zijn, het is toch niet best gesteld met een gemiddeld hotelbed... Er staken nog net geen schroefveren in mijn r##t maar verder was het nait best.
Oplossing: De softside (wie dat ook uitgevonden heeft moeten ze onmiddelijk tegen een muur zetten) er onderuit getrokken, matrassen op de grond en ons eigen opdekmatrassie eroverheen. Beetje jammer dat ik weer eigenwijs was en niet niet nodig vond om ons eigen dekbed mee te nemen, volgende keer zal ik beter naar je luisteren schat.
Gevolg: nacht-1 twee uur slaap...
Maar ook op het eiland was niet iedereen scherp:
Altijd lekker, met een vleugje perzik maar oh zo slecht voor de lijn:
Ach, die bakkers moeten ook leven dus what the heck. Zaterdag dus actief op het veld geweest maar dat heeft u gisteren kunnen lezen niet waar? Zondag was het zwaarbewolkt en waaide het hard. En dan heb je het als vliegeraar zwaar, helemaal als je tegen de wind in doet. Hier NOT the kiterunner:
Oh ja, zou ik bijna vergeten, de matrassen in het appartement... U en ik weten dat je versgoed kunt herkennen aan een houdbaarheidsdatum, of liever gezegd, een uiterste verkoopdatum, dit alles om het simpele feit dat dingen met de tijd slechter worden niet waar? Kan dat ook niet met matrassen geregeld worden? Ik moet daar toch eens mee naar 'het beste idee van nederland', laten we eerlijk zijn, het is toch niet best gesteld met een gemiddeld hotelbed... Er staken nog net geen schroefveren in mijn r##t maar verder was het nait best.
Oplossing: De softside (wie dat ook uitgevonden heeft moeten ze onmiddelijk tegen een muur zetten) er onderuit getrokken, matrassen op de grond en ons eigen opdekmatrassie eroverheen. Beetje jammer dat ik weer eigenwijs was en niet niet nodig vond om ons eigen dekbed mee te nemen, volgende keer zal ik beter naar je luisteren schat.
Gevolg: nacht-1 twee uur slaap...
zondag 11 april 2010
BLAUW
Jajaja, ik ben er nog, rustig maar. Was ff druk de afgelopen dagen, ik zit momenteel weer op Amaland voor de jaarlijkse brandweeroefeningen en er kwam dit jaar een dimensie bij, of eigenlijk 3. We moeten als zittende assistent havenmeesters:
1. BHV (incl. AED traing)
2. ASO brevetverlenging
3. Omgaan met het nieuwe blusvoertuig
Genoeg te leren dus. Die BHV ellende hadden we natuurlijk al gedaan een paar weken geleden, dus dat was klaar. Op het programma stonden nog de ASO (Aeronautical Station Operator) brevetverlenging en de training inzet en omgang nieuwe blusvoertuig. Kijk dit is hem:
Ik had eerst wat bedenkingen over het apparaat maar ik moet zeggen, nu ik hem wat beter ken is het toch wel een topper, een straal AFFF komt eruit, geweldig! De worplengte is stukken beter dan die van de landcruiser en dat is immers waar het om gaat?
Oké, er moeten nog wat verbeterpunten worden uitgevoerd (lekke uitlaat en geloof me, dat hakt erin met het V8 benzineblok wat erin ligt, sirene heb je niet nodig) en hier en daar wat rubbers, o.a. in het bluspistool en de vulopening. Maar voor de rest, niets dan respect voor deze bejaarde rover:
Your's truly at the pipe:
En na afloop nog even vullen en flushen, alle AFFF schuim moet uit de leidingen na inzet voertuig, die spul is schadelijk als het te lang in de leidingen blijft zitten:
Oh ja, over blauwe zwaailichten gesproken, deze zag ik bij de paraclub:
Afijn, wij gaan zo even ontbijten in de zon en dan hebben we de hele zondag nog op dit geweldige eiland! Tot de volgende!
1. BHV (incl. AED traing)
2. ASO brevetverlenging
3. Omgaan met het nieuwe blusvoertuig
Genoeg te leren dus. Die BHV ellende hadden we natuurlijk al gedaan een paar weken geleden, dus dat was klaar. Op het programma stonden nog de ASO (Aeronautical Station Operator) brevetverlenging en de training inzet en omgang nieuwe blusvoertuig. Kijk dit is hem:
Ik had eerst wat bedenkingen over het apparaat maar ik moet zeggen, nu ik hem wat beter ken is het toch wel een topper, een straal AFFF komt eruit, geweldig! De worplengte is stukken beter dan die van de landcruiser en dat is immers waar het om gaat?
Oké, er moeten nog wat verbeterpunten worden uitgevoerd (lekke uitlaat en geloof me, dat hakt erin met het V8 benzineblok wat erin ligt, sirene heb je niet nodig) en hier en daar wat rubbers, o.a. in het bluspistool en de vulopening. Maar voor de rest, niets dan respect voor deze bejaarde rover:
Your's truly at the pipe:
En na afloop nog even vullen en flushen, alle AFFF schuim moet uit de leidingen na inzet voertuig, die spul is schadelijk als het te lang in de leidingen blijft zitten:
Oh ja, over blauwe zwaailichten gesproken, deze zag ik bij de paraclub:
Afijn, wij gaan zo even ontbijten in de zon en dan hebben we de hele zondag nog op dit geweldige eiland! Tot de volgende!
dinsdag 6 april 2010
MUNTJE
Zo, ik heb ze overleefd. 7 vroege diensten met één vrije dag ertussen, ik denk dat dit de langste sessie vroege diensten ever is, voor mij dan. Je hebt gasten die alleen maar vroege diensten lopen maar in principe heb ik het na 2 wel weer gehad, 3 max. Nu dus 7, djiezzz. Afijn, ik leef nog en daar gaat het om nietwaar? Diep respect voor bakkers en andere vroege vogels, hoe die mensen dat kunnen, ik heb echt geen idee.
Gisteren als afsluiter van de feestdagen (...) met de familie gaan bowlen, ook wel leuk om te doen, ik had nog het hoogst aantal punten ook en won gewoon een prijs! Ach ja, als Al Bundy het al kan. Toen we echter naar huis terug reden zagen we enorme rookwolken, paasvuur natuurlijk, wereldberoemd in drenthe en directe omgeving. Hele volksstammen verdringen zich om het vuur om s'avonds tot grote afschuw van de moeders de kleding in de wasmand te gooien, met de bekende lucht van een uur in de wind.
Op onze weg ernaartoe liep het niet allemaal vlekkeloos. Ik stak de bus achteruit de ingang van een weiland in en dacht nog in een splitsecond ‘nietdevoorwielenvandestenelatenrollen’ toch doen natuurlijk, ah, kan wel. Het gevolg was dat de 5 familieleden moesten uitstappen om te duwen, nog een mazzel dat het linkervoorwiel doorslipte en niet de rechter (waar ze allemaal stonden) want Ingrid tot de haargrens in de modder, dat wil ik niet meemaken. U vraagt zich af waarom ik niet hielp duwen en achter het stuur bleef zitten?
Er moet toch eentje het overzicht houden? ;-)
Vanmorgen moest iedereen echter weer naar het werk dan wel naar school dus ik had gisteren al aangeboden de wekelijkse boodschappen alleen te doen. “Kun je dat wel?” vroeg Ingrid, inderdaad, dat was wel al even geleden. Normaliter doen we het samen, Ingrid is een soort wandelende computer om boodschappengebied en kruist van hot naar her door de winkels om de handel bij elkaar te garen, ik sta haar bij en grijp ook de nodige zaken en geloof me dat die gasten heel wat omzetten dus we halen altijd voor een weeshuis aan meuk op. Ik kreeg een boodschappenbriefje in de handen gedrukt gisteravond met nog wat verbale aanwijzingen, "denk eraan dat je HALFvolle melk neemt, en niet die roze kokosbrood, die is niet lekker". "Oh ja, en denk ook even aan de lege flessen en niet dat lichtblauwe mondwater, die haat je".
Klopt!
Ik kon er in het schemerlicht natuurlijk geen reet van lezen met die blinde ogen van me, ik denk, ach, het zal wel loslopen, ik zie het morgenvroeg wel, it ain’t rocketscience. Vanmorgen de kratten in de bus gebonjoured en op pad, eerst naar de Lidl. Karretje pakken, f*** wat moet daar in, dat doet Ingrid altijd, die heeft dat standaard bij zich. Hindernis #1 dus, in een verloren hoekje van de beurs nog een eurootje gevonden, erin en naar binnen. Ging redelijk soepel moet ik zeggen, ik denk dat mocht het ooit zover komen en ik moet acteren in 'WETTEN DAS?' ik best geblinddoekt door de LIDL kom. In een minuut of 15 had ik alle zut in het karretje. Op weg naar de Appie!
Daar aangekomen weer naar de karretjes, ik diezelfde euro erin, stuk! Hij deed het niet, ik kreeg hem niet dicht! Hmmm, daar kwam een mevrouw aan, ik keek haar aan en vroeg of ze mij het karretje wilde geven in ruil voor mijn euro. Nee, dat niet, ze had een eigen muntje.
Blast!!
Ik mijn euro in een andere kar, ook naar de kl… dat KAN toch niet? Ik toch maar eens goed kijken (ja, ik had de leesbril mee) moest er toch 50 cent in dit takke wagentje zeg? Ik uit armoede maar naar binnen richting de infobalie waar ik moest wachten. Een redelijk corpulente dame om gele crocks (hoera, de zomer komt eraan!) kwam aanzetten. Ik vroeg haar of ik mijn euro mocht wisselen voor 2 van 50 cent. “Is het voor een karretje?" Ja, dat wel. “Kijk, dan heb ik dit voor u".
Ik loop dus nu ook met zo’n kl#temuntje aan mijn sleutelbos...
Gisteren als afsluiter van de feestdagen (...) met de familie gaan bowlen, ook wel leuk om te doen, ik had nog het hoogst aantal punten ook en won gewoon een prijs! Ach ja, als Al Bundy het al kan. Toen we echter naar huis terug reden zagen we enorme rookwolken, paasvuur natuurlijk, wereldberoemd in drenthe en directe omgeving. Hele volksstammen verdringen zich om het vuur om s'avonds tot grote afschuw van de moeders de kleding in de wasmand te gooien, met de bekende lucht van een uur in de wind.
Op onze weg ernaartoe liep het niet allemaal vlekkeloos. Ik stak de bus achteruit de ingang van een weiland in en dacht nog in een splitsecond ‘nietdevoorwielenvandestenelatenrollen’ toch doen natuurlijk, ah, kan wel. Het gevolg was dat de 5 familieleden moesten uitstappen om te duwen, nog een mazzel dat het linkervoorwiel doorslipte en niet de rechter (waar ze allemaal stonden) want Ingrid tot de haargrens in de modder, dat wil ik niet meemaken. U vraagt zich af waarom ik niet hielp duwen en achter het stuur bleef zitten?
Er moet toch eentje het overzicht houden? ;-)
Vanmorgen moest iedereen echter weer naar het werk dan wel naar school dus ik had gisteren al aangeboden de wekelijkse boodschappen alleen te doen. “Kun je dat wel?” vroeg Ingrid, inderdaad, dat was wel al even geleden. Normaliter doen we het samen, Ingrid is een soort wandelende computer om boodschappengebied en kruist van hot naar her door de winkels om de handel bij elkaar te garen, ik sta haar bij en grijp ook de nodige zaken en geloof me dat die gasten heel wat omzetten dus we halen altijd voor een weeshuis aan meuk op. Ik kreeg een boodschappenbriefje in de handen gedrukt gisteravond met nog wat verbale aanwijzingen, "denk eraan dat je HALFvolle melk neemt, en niet die roze kokosbrood, die is niet lekker". "Oh ja, en denk ook even aan de lege flessen en niet dat lichtblauwe mondwater, die haat je".
Klopt!
Ik kon er in het schemerlicht natuurlijk geen reet van lezen met die blinde ogen van me, ik denk, ach, het zal wel loslopen, ik zie het morgenvroeg wel, it ain’t rocketscience. Vanmorgen de kratten in de bus gebonjoured en op pad, eerst naar de Lidl. Karretje pakken, f*** wat moet daar in, dat doet Ingrid altijd, die heeft dat standaard bij zich. Hindernis #1 dus, in een verloren hoekje van de beurs nog een eurootje gevonden, erin en naar binnen. Ging redelijk soepel moet ik zeggen, ik denk dat mocht het ooit zover komen en ik moet acteren in 'WETTEN DAS?' ik best geblinddoekt door de LIDL kom. In een minuut of 15 had ik alle zut in het karretje. Op weg naar de Appie!
Daar aangekomen weer naar de karretjes, ik diezelfde euro erin, stuk! Hij deed het niet, ik kreeg hem niet dicht! Hmmm, daar kwam een mevrouw aan, ik keek haar aan en vroeg of ze mij het karretje wilde geven in ruil voor mijn euro. Nee, dat niet, ze had een eigen muntje.
Blast!!
Ik mijn euro in een andere kar, ook naar de kl… dat KAN toch niet? Ik toch maar eens goed kijken (ja, ik had de leesbril mee) moest er toch 50 cent in dit takke wagentje zeg? Ik uit armoede maar naar binnen richting de infobalie waar ik moest wachten. Een redelijk corpulente dame om gele crocks (hoera, de zomer komt eraan!) kwam aanzetten. Ik vroeg haar of ik mijn euro mocht wisselen voor 2 van 50 cent. “Is het voor een karretje?" Ja, dat wel. “Kijk, dan heb ik dit voor u".
Ik loop dus nu ook met zo’n kl#temuntje aan mijn sleutelbos...
maandag 5 april 2010
EITJE
En, al uitgegeten qua eieren? Een oom van me presteerde het een keer om tijdens de pasen 13 stuks te eten... 13! Daar krijg je toch knap last van lijkt mij.
Een dan niet te vergeten Paul Newman in 'cool hand Luke', 50 stuks als weddenschap in de gevangenis. Toen ie uiteindelijk bijna dood de eindstreep had gehaald en verdwaasd naar het plafond staarde, vroeg zijn maatje hem waarom hij in godesnaam 50 had genomen en bv. niet 25? "It seemeed like a nice round numer" bracht hij met een lichte grijns op het gezicht uit.
Nee, een eitje is heerlijk naar mijn mening, maar 2 max. Zo at ik een keer in chauffeurscafé 'lichtmis' net noord van Zwolle, ik reed in die dagen nog regelmatig tussen Eelde en Maastricht heen en weer en had honger. Ik besloot een pitsstop te maken bij dit chauffeurscafé. Binnengekomen viel me gelijk het grand-café achtige uiterlijk op, een bar maar ook een complete stamtafel in het midden, de breedgeschouderde heren in hun houthakkerhemden aan grote borden met vet voedsel eromheen...
Ik bekeek de kaart toen ik was gaan zitten. Strak naast me zat een kerel met een enorme snor die me vriendelijk aankeek en zei "Woar riest tou veur?" uit s'mans tongval maakte ik op dat ik hier met een oost-groninger te doen had. Ik legde hem uit dst ik wel veel reed maar niet beroepsmatig. Hij knikte goedkeurend en grijnsde, "Begun d'r ook moar nait an".
Intussen kwam de ober naast me staan en vroeg wat ik wilde. Ik bestelde een 'uitsmijter lichtmis', ik had toen nog niet het wildste vermoeden wat me te wachten stond. Intussen bleef Jo (ik nam aan dat ie zo heette, iedereen riep hem met die naam aan, kan ook zijn dat het gewoon een soort asanroep was, zo van jo, of hallo, hé! Zoals ik zie, Jo liep af en aan met de spullen om de hongerige chauffeursmagen tevreden te stemmen, toen hij op een gegeven moment iets teveel hooi op de vork nam en onder een luid gerinkel en geklapper een vol bord met bami/sateh liet vallen. Het geluid in de rokerige ruimte verstomde en iedereen keek naar de crashsight. Het bleef een seconde of 10 doodstil totdat mijn buurman opmerkte "Kest hier wel van de grond eetn'" "Ja", zei een ander ertegenover, "Als je het los kan trekken tenminste"!
De hele tent bulderde van het lachen...
Daar kwam Jo met mijn uitsmijter aangetorst. Ja, echt getorst. Maar lieft 5 dooiers keken me aan en begrijp me goed, ik ben niet snel onder de indruk van een vol bord maar dit was echt allerbenauwdst.
dit, maar dan groter...
Een beste smak huzarenslade erbij, een kwart van het eierenvijftal met spek eronder, een kwart ham, een kwart kaas en een kwart rosbief. aan de andere kant wat verdwaalde rauwkost, het moet natuurlijk niet te gezond worden, en dat alles drijvende op een laagje wat heel veel weg had van EP40 olie (extreme pressure gear oil).
Ik heb het hele weekend lopen boeren.
Een dan niet te vergeten Paul Newman in 'cool hand Luke', 50 stuks als weddenschap in de gevangenis. Toen ie uiteindelijk bijna dood de eindstreep had gehaald en verdwaasd naar het plafond staarde, vroeg zijn maatje hem waarom hij in godesnaam 50 had genomen en bv. niet 25? "It seemeed like a nice round numer" bracht hij met een lichte grijns op het gezicht uit.
Nee, een eitje is heerlijk naar mijn mening, maar 2 max. Zo at ik een keer in chauffeurscafé 'lichtmis' net noord van Zwolle, ik reed in die dagen nog regelmatig tussen Eelde en Maastricht heen en weer en had honger. Ik besloot een pitsstop te maken bij dit chauffeurscafé. Binnengekomen viel me gelijk het grand-café achtige uiterlijk op, een bar maar ook een complete stamtafel in het midden, de breedgeschouderde heren in hun houthakkerhemden aan grote borden met vet voedsel eromheen...
Ik bekeek de kaart toen ik was gaan zitten. Strak naast me zat een kerel met een enorme snor die me vriendelijk aankeek en zei "Woar riest tou veur?" uit s'mans tongval maakte ik op dat ik hier met een oost-groninger te doen had. Ik legde hem uit dst ik wel veel reed maar niet beroepsmatig. Hij knikte goedkeurend en grijnsde, "Begun d'r ook moar nait an".
Intussen kwam de ober naast me staan en vroeg wat ik wilde. Ik bestelde een 'uitsmijter lichtmis', ik had toen nog niet het wildste vermoeden wat me te wachten stond. Intussen bleef Jo (ik nam aan dat ie zo heette, iedereen riep hem met die naam aan, kan ook zijn dat het gewoon een soort asanroep was, zo van jo, of hallo, hé! Zoals ik zie, Jo liep af en aan met de spullen om de hongerige chauffeursmagen tevreden te stemmen, toen hij op een gegeven moment iets teveel hooi op de vork nam en onder een luid gerinkel en geklapper een vol bord met bami/sateh liet vallen. Het geluid in de rokerige ruimte verstomde en iedereen keek naar de crashsight. Het bleef een seconde of 10 doodstil totdat mijn buurman opmerkte "Kest hier wel van de grond eetn'" "Ja", zei een ander ertegenover, "Als je het los kan trekken tenminste"!
De hele tent bulderde van het lachen...
Daar kwam Jo met mijn uitsmijter aangetorst. Ja, echt getorst. Maar lieft 5 dooiers keken me aan en begrijp me goed, ik ben niet snel onder de indruk van een vol bord maar dit was echt allerbenauwdst.
dit, maar dan groter...
Een beste smak huzarenslade erbij, een kwart van het eierenvijftal met spek eronder, een kwart ham, een kwart kaas en een kwart rosbief. aan de andere kant wat verdwaalde rauwkost, het moet natuurlijk niet te gezond worden, en dat alles drijvende op een laagje wat heel veel weg had van EP40 olie (extreme pressure gear oil).
Ik heb het hele weekend lopen boeren.
zaterdag 3 april 2010
KERMIS
Hier in het dorp staat de voorjaarskermis. Is dat nog van deze tijd? Mèn...! Ook geweldig om rond te lopen en alleen maar te observeren. De kermis, in het zuiden van het land een standaard gebeuren om bevlekt te ontvangen. En inderdaad, als je eens rond kijk dan zie je toch een bepaald publiek wat hier op af komt. Met name de dames die je ziet maken een wat sletterige indruk, beetje de typjes die met hun rug tegen de achterkant van de oliebollenkraam worden gedrukt als u begrijpt wat ik bedoel.
Ik hoef het beeld niet verder uit te werken denk ik zo?
Visueel ingesteld zeker? ;-) Tja, ik kom van origine uit Eelde en zoals ik al eerder verhaalde, daar heb je 2 jaarlijks terugkerende rituelen, het bloemencorso en de jaarmarkt. Voor de plaatselijke huwelijken en relaties altijd een spannende tijd, ze komen dan toch hier en daar weer onder druk te staan. Ik heb het tentzeil van de feesttent ook wel eens bol zien staan, van buiten naar binnen welte verstaan. In het leger zou de KMAR de omschrijving 'maakte bewegingen als zijnde gehuwd' gebruiken, met dien verstande dat het dan wel met een ander zijn ega zou zijn...
Ach, je eet ook niet elke dag bloemkool niet waar?
Ook geweldig om naar het wagenpark van de kermisexploitanten te kijken, een BMW 7-serie met 4 ton op de klok, een mercedes S-klasse voor de tabbert tandemasser van 8 meter, het ene stereotype beeld na de andere valt op je netvlies.
Ik stond op afstand en knipte het volgende plaatje:
Er valt van alles te zien.
1. die gast met dat petje en de broek op zijn hakken, lekker kapseltje ook!
2. het meisje met het kaartje, kijkt ze bewonderend op angstig?
3. het meisje links, wat checked ze, het merk unterhose van die gast?
Kijk zelf maar...
Ik hoef het beeld niet verder uit te werken denk ik zo?
Visueel ingesteld zeker? ;-) Tja, ik kom van origine uit Eelde en zoals ik al eerder verhaalde, daar heb je 2 jaarlijks terugkerende rituelen, het bloemencorso en de jaarmarkt. Voor de plaatselijke huwelijken en relaties altijd een spannende tijd, ze komen dan toch hier en daar weer onder druk te staan. Ik heb het tentzeil van de feesttent ook wel eens bol zien staan, van buiten naar binnen welte verstaan. In het leger zou de KMAR de omschrijving 'maakte bewegingen als zijnde gehuwd' gebruiken, met dien verstande dat het dan wel met een ander zijn ega zou zijn...
Ach, je eet ook niet elke dag bloemkool niet waar?
Ook geweldig om naar het wagenpark van de kermisexploitanten te kijken, een BMW 7-serie met 4 ton op de klok, een mercedes S-klasse voor de tabbert tandemasser van 8 meter, het ene stereotype beeld na de andere valt op je netvlies.
Ik stond op afstand en knipte het volgende plaatje:
Er valt van alles te zien.
1. die gast met dat petje en de broek op zijn hakken, lekker kapseltje ook!
2. het meisje met het kaartje, kijkt ze bewonderend op angstig?
3. het meisje links, wat checked ze, het merk unterhose van die gast?
Kijk zelf maar...
donderdag 1 april 2010
WHISKEY
Je hoort het eigenlijk niet meer, goeie 1 april grappen. Eentje die mij altijd bij zal blijven was die van een assistent havenmeester hier op Eelde. We hebben het over de jaren tachtig, de luchthaven had toen een wat kneuteriger nivo van hedentendage en de tax-free shop bestond toen uit een kast...
Ja, echt waar.
Een kast met allerlei zut erin. U moet dan denken aan rookwaar, drank en al dat soort handel. Nu had een assistent havenmeester bedacht dat de tax-free shop uitverkoop hield omdat de whiskey over datum dreigde te raken (...) en hij verspreidde een x-aantal pamfletten over het veld bij de diverse bedrijven om hier aandacht voor te vragen.
'Aanstaande woensdag uitverkoop, 50% korting op de inkoopsprijs'. Wie stonder er vooran? Jawel, de heren vlieginstructeurs van de Rijksluchtvaartschool, die arme kerels hadden het natuurlijk ook al zo slecht qua inkomen? Wat had ik graag die koppen gezien toen Martin de deur opende en er een levensgrote 1 op was geplakt aan de binnenzijde.
Ziek dat ze waren ;-)
Of die keer dat ik op Schiphol zat en er paniek ontstond en iedereen op de afdeling werd gesommeerd om alle erotisch getinte plaatjes op te ruimen, dhr. Sneevliet van verkeer en waterstaat afd. sexuele intimidatie, had dat bevolen middels een brief, navraag leerde dat de man en zijn afdeling ook echt bestonden. De pleures brak uit zogezegd. Alles opgeruimd (Patricia Paay, levensgroot op de deur van het kantoor moest er ook aan geloven) en dan de volgende dag ontdekken dat er een levensgrote 1 op het raam was geplakt met daaronder 'groetjes van de dameskegelclub'.
Lamzak van een kantoor naast dat van ons had het opgezet!
Het jaar erop was ie zelf de sigaar trouwens, toen hadden wij geregeld dat hij menesen van Hughes aviation van de gate moest halen omdat ze zogenaamd kwamen praten over de torensimulator (waar hij in zat qua projectgroep) alles klopte, de namen op de passagierslijst, de aankomsttijd (0510 lokaal) en de gate. Wie zat er die morgen in zijn nette pak op kantoor? Ja hoor, het was gelukt. Hij zei niets en keek net of het heel normaal was. Pas toen de eerste bak koffie achter de kiezen was verdwenen stond hij op, draaide zich in de deuropening om (iedereen keek hem na) trok zijn snor wat scheef en kreeg hij een voorzichtige grijns op zijn gezicht en zei heel zachtjes:
"Klootzakken..."
Ja, echt waar.
Een kast met allerlei zut erin. U moet dan denken aan rookwaar, drank en al dat soort handel. Nu had een assistent havenmeester bedacht dat de tax-free shop uitverkoop hield omdat de whiskey over datum dreigde te raken (...) en hij verspreidde een x-aantal pamfletten over het veld bij de diverse bedrijven om hier aandacht voor te vragen.
'Aanstaande woensdag uitverkoop, 50% korting op de inkoopsprijs'. Wie stonder er vooran? Jawel, de heren vlieginstructeurs van de Rijksluchtvaartschool, die arme kerels hadden het natuurlijk ook al zo slecht qua inkomen? Wat had ik graag die koppen gezien toen Martin de deur opende en er een levensgrote 1 op was geplakt aan de binnenzijde.
Ziek dat ze waren ;-)
Of die keer dat ik op Schiphol zat en er paniek ontstond en iedereen op de afdeling werd gesommeerd om alle erotisch getinte plaatjes op te ruimen, dhr. Sneevliet van verkeer en waterstaat afd. sexuele intimidatie, had dat bevolen middels een brief, navraag leerde dat de man en zijn afdeling ook echt bestonden. De pleures brak uit zogezegd. Alles opgeruimd (Patricia Paay, levensgroot op de deur van het kantoor moest er ook aan geloven) en dan de volgende dag ontdekken dat er een levensgrote 1 op het raam was geplakt met daaronder 'groetjes van de dameskegelclub'.
Lamzak van een kantoor naast dat van ons had het opgezet!
Het jaar erop was ie zelf de sigaar trouwens, toen hadden wij geregeld dat hij menesen van Hughes aviation van de gate moest halen omdat ze zogenaamd kwamen praten over de torensimulator (waar hij in zat qua projectgroep) alles klopte, de namen op de passagierslijst, de aankomsttijd (0510 lokaal) en de gate. Wie zat er die morgen in zijn nette pak op kantoor? Ja hoor, het was gelukt. Hij zei niets en keek net of het heel normaal was. Pas toen de eerste bak koffie achter de kiezen was verdwenen stond hij op, draaide zich in de deuropening om (iedereen keek hem na) trok zijn snor wat scheef en kreeg hij een voorzichtige grijns op zijn gezicht en zei heel zachtjes:
"Klootzakken..."
woensdag 31 maart 2010
UP
Foto's maken vind ik een leuke vrijetijdsbesteding. De onderwerpen zijn bij mij (net als muziek) heel divers. Van macro (close-up) tot luchtfotografie, maar ook streetphotography zoals men dat noemt, het zomaar in het wilde weg schieten op straat, is ook geinig. Van vis-etende mensen tot een ruziemakend echtpaar, het kan niet gek genoeg gaan. Sinds een tijdje heeft ook KAP mijn interesse, KAP staat voor Kite Aerial Photography, het schieten van foto's met een camera die onder een vlieger hangt. Gaaf!
Nu zijn er natuurlijk altijd mensen die nog een stapje verder gaan. Men neme een fles helium, blaast het in een groot formaat ballon en hangt daar een radiografisch bestuurde spiegelreflex onder. Als je het zaakje loslaat en de ballon stijgt (zet uit naarmate de omringende luchtdruk afneemt) naar grote hoogte en je drukt af dan krijg je dit soort plaatjes:
Prachtig nietwaar? Echter niet erg slim!! Denk eens na voordat je dit soort expirimenten uithaalt! Lijkt allemaal heel leuk, zelf NASA-tje spelen in je achtertuin maar ik denk niet dat het een goed gevoel geeft dat je de onderdelen van jouw eigen camera 5 jaar later terugziet op National Geographic in het programma 'air crash investigation' als blijkt dat een canon spiegelreflex de oorzaak is van een exploderende motor van een overvliegende 747 waarbij uiteindelijk 400 mensen aan een hartverscheurend einde van hun leven kwamen...
Denk na voordat je wat aankloot!
Had die vent ook moeten doen die een paar jaar terug stond te vliegeren naast de bloemenveiling in Eelde en ik op dienst zat en dit met stijgende verbazing zag. Pas toen de havendienst hem op de schouder tikte en hem sommeerde te stoppen met deze levensgevaarlijke activiteiten, begonnen de kwartjes te vallen.
De rakelings overvliegende kisten deden dat tot die tijd niet...
Nu zijn er natuurlijk altijd mensen die nog een stapje verder gaan. Men neme een fles helium, blaast het in een groot formaat ballon en hangt daar een radiografisch bestuurde spiegelreflex onder. Als je het zaakje loslaat en de ballon stijgt (zet uit naarmate de omringende luchtdruk afneemt) naar grote hoogte en je drukt af dan krijg je dit soort plaatjes:
Prachtig nietwaar? Echter niet erg slim!! Denk eens na voordat je dit soort expirimenten uithaalt! Lijkt allemaal heel leuk, zelf NASA-tje spelen in je achtertuin maar ik denk niet dat het een goed gevoel geeft dat je de onderdelen van jouw eigen camera 5 jaar later terugziet op National Geographic in het programma 'air crash investigation' als blijkt dat een canon spiegelreflex de oorzaak is van een exploderende motor van een overvliegende 747 waarbij uiteindelijk 400 mensen aan een hartverscheurend einde van hun leven kwamen...
Denk na voordat je wat aankloot!
Had die vent ook moeten doen die een paar jaar terug stond te vliegeren naast de bloemenveiling in Eelde en ik op dienst zat en dit met stijgende verbazing zag. Pas toen de havendienst hem op de schouder tikte en hem sommeerde te stoppen met deze levensgevaarlijke activiteiten, begonnen de kwartjes te vallen.
De rakelings overvliegende kisten deden dat tot die tijd niet...
maandag 29 maart 2010
KALF
Op nu.nl las ik dat in Montfoort agenten bekogeld zijn met stukgeslagen stoeptegels door opgeschoten jeugd. Dat je dat durft!!! Ik snap dat echt niet. Wat ik me dan afvraag, wat moet je nou met die gasten als je ze pakt… Gaat dat net zo als met die kinderen die hier in de buurt stukken karton (of proppen papier, daar wil ik af zijn) van een viaduct over de snelweg naar beneden gooiden op langsrazend verkeer? Toen de kiddo’s in de kraag gevat werden en bij hun huis werden afgeleverd snapten de ouders niet waar nou al die ophef voor nodig was, het was immers maar een onschuldige prop papier?
Trap die ouders voor hun reet!
Zo is het, en niet anders. Ik las op diezelfde site dat er nogal wat ophef was geweest bij nachtelijke controles op en langs het spoor. Ook zoiets, betaal voor je kaartje man!! Moet en doe ik ook. Oké, ik geef toe dat ik ook wel eens een klein stukje zwart heb gereden. Tijdens de carnaval in den Bosch, moesten we van het hotel met een boemel naar de stad, we knepen hem als een oude dief, we waren immers nog nuchter als kalveren, kleine desillusie dat we er op het hoofdstation achterkwamen dat alle locale ritten vrij waren tijdens de carnaval ;-)
Doet me denken aan die keer dat ik met een vriend (laat ik hem Q noemen) van me meereed op de trein, de man is machinist en hij vertelde me dat ie er wel eens een zwartrijder uit had gezet, tussen Winschoten en Nieuweschans wel te verstaan. De man, een germaan, was een beetje lastig en nadat er meerdere passagiers kwamen klagen, zette Q de trein stil (U moet weten dat er op die lijnen geen conducteur is, de machinist moet alles zelf doen).
Het uitzicht van Q’s kantoor
Hij begaf zich naar de coupé waar de lastpost zich bevond en vroeg naar zijn kaartje. Die bleek hij niet te bezitten, hij had niet gesnapt hoe de kaartjesautomaat werkte maar moest toch verder en was maar gewoon ingestapt. Toen hij meerder malen een grote mond opzette besloot Q. tot zwaardere maatregelen over te gaan en gelastte de man uit te stappen. "Aber herr Locführer, so etwas gibtst doch nicht, ich trage nur einen sommerjacke und es ist sehr kalt", klaagde de man. "Dat hast eem eerder motn’bedenkn’ mienjong", bracht Q rustig uit en opende de deur. Daar stond onze duitse vriend in de sneeuw in een zomerjas in the middle of nowhere.
Zo zal zijn opa zich in Rusland ook hebben gevoeld een jaar of 60 geleden…
Toen Q een x-aantal uren later op het station in Groningen kwam om daar zijn welverdiende pauze te houden, werd hij aangesproken door een collega die ook uit oostelijke richting was gekomen een paar treinen later. Hij vertelde dat hij een man had zien staan zwaaien langs het spoor, de collega wilde weten wat er loosch was en had ook zijn trien laten stoppen. Toen hij de vent had gevraagd wat er aan de hand was had onze germaan zich bij hem beklaagd over collega Q. Toen hij vernam dat het een zwartrijder was had ook hij hem wat onvervalste Groningse verwensingen naar het hoofd van de bunkerbouwer geslingerd en hem verder laten lopen.
Kijk, dat mag ik wel.
Was trouwens dezelfde collega die zijn trein eens had laten stoppen toen hij zag dat er een kalf in de sloot lag. Toen hij het beest uit de sloot had gered door er in zijn uniform tot zijn middel in te springen, had hem dit een luid applaus van de passagiers opgeleverd. Een dag later stond hij voor op het nieuwsblad van het noorden, het bewuste kalf omarmend.
De collega’s hadden zich afgevraagd wie nou eigenlijk het kalf was ;-)
Trap die ouders voor hun reet!
Zo is het, en niet anders. Ik las op diezelfde site dat er nogal wat ophef was geweest bij nachtelijke controles op en langs het spoor. Ook zoiets, betaal voor je kaartje man!! Moet en doe ik ook. Oké, ik geef toe dat ik ook wel eens een klein stukje zwart heb gereden. Tijdens de carnaval in den Bosch, moesten we van het hotel met een boemel naar de stad, we knepen hem als een oude dief, we waren immers nog nuchter als kalveren, kleine desillusie dat we er op het hoofdstation achterkwamen dat alle locale ritten vrij waren tijdens de carnaval ;-)
Doet me denken aan die keer dat ik met een vriend (laat ik hem Q noemen) van me meereed op de trein, de man is machinist en hij vertelde me dat ie er wel eens een zwartrijder uit had gezet, tussen Winschoten en Nieuweschans wel te verstaan. De man, een germaan, was een beetje lastig en nadat er meerdere passagiers kwamen klagen, zette Q de trein stil (U moet weten dat er op die lijnen geen conducteur is, de machinist moet alles zelf doen).
Het uitzicht van Q’s kantoor
Hij begaf zich naar de coupé waar de lastpost zich bevond en vroeg naar zijn kaartje. Die bleek hij niet te bezitten, hij had niet gesnapt hoe de kaartjesautomaat werkte maar moest toch verder en was maar gewoon ingestapt. Toen hij meerder malen een grote mond opzette besloot Q. tot zwaardere maatregelen over te gaan en gelastte de man uit te stappen. "Aber herr Locführer, so etwas gibtst doch nicht, ich trage nur einen sommerjacke und es ist sehr kalt", klaagde de man. "Dat hast eem eerder motn’bedenkn’ mienjong", bracht Q rustig uit en opende de deur. Daar stond onze duitse vriend in de sneeuw in een zomerjas in the middle of nowhere.
Zo zal zijn opa zich in Rusland ook hebben gevoeld een jaar of 60 geleden…
Toen Q een x-aantal uren later op het station in Groningen kwam om daar zijn welverdiende pauze te houden, werd hij aangesproken door een collega die ook uit oostelijke richting was gekomen een paar treinen later. Hij vertelde dat hij een man had zien staan zwaaien langs het spoor, de collega wilde weten wat er loosch was en had ook zijn trien laten stoppen. Toen hij de vent had gevraagd wat er aan de hand was had onze germaan zich bij hem beklaagd over collega Q. Toen hij vernam dat het een zwartrijder was had ook hij hem wat onvervalste Groningse verwensingen naar het hoofd van de bunkerbouwer geslingerd en hem verder laten lopen.
Kijk, dat mag ik wel.
Was trouwens dezelfde collega die zijn trein eens had laten stoppen toen hij zag dat er een kalf in de sloot lag. Toen hij het beest uit de sloot had gered door er in zijn uniform tot zijn middel in te springen, had hem dit een luid applaus van de passagiers opgeleverd. Een dag later stond hij voor op het nieuwsblad van het noorden, het bewuste kalf omarmend.
De collega’s hadden zich afgevraagd wie nou eigenlijk het kalf was ;-)
zondag 28 maart 2010
LAUW
Sinds ik in een relatie met kinderen zit, kom ik met enige regelmaat bij de MC.Donalds, hoewel het de laatste tijd een stuk minder frequent is.
Ja, ik weet het, ik ben een burgerlul.
Maar goed, zoals ik al zei, ik kom daar wel eens. Zo ook de afgelopen vrijdag, we waren naar het westen geweest om een paar eetkamerstoeltjes te kopen via het internet, gelijk even doorgestoken naar vrienden in IJmuiden, die hebben net een nieuw huis betrokken, altijd leuk om even weer in Puftown te zijn. Mooie hut Frenky!
Maar goed, ik had het over de mac. Het eten heb je er snel, dat is naar mijn mening ook het enige pluspunt. Meestal vind ik de hamburgers niet echt super, met zo'n rubberachtig plakje kaas ertussen, nee, niet echt top. De frieten vind ik erg dun, net satehprikkers man, en vaak lauw, butspul. Deze keer was het anders, het smaakte eigenlijk heel redelijk... tja. Ik stond er ook van te kijken.
Persoonlijk kom ik liever bij Thye in Potjewol, goed eten tijdens een late dienst. Die heeft nog een ouderwetse cafetaria, allemaal topspul en die tent draait als een trein. Maar goed, kids zijn hooked aan de golden arches dus dan is er geen ontkomen aan. Toch is het ook wel een bepaalde vorm van vermaak, de MAC Neem daar eens de tijd nemen door om je heen kijken, wat je daar ziet! Families die zich verdringen bij de kassa, ik hoorde een meisje om de 10 seconden op gebiedende toon "IJSJE!" roepen, toen de arme vader van het kind torsent met het overvolle dienblad zich een weg baande tuusen de met ogen op steeltjes kijkende kiddo's, werd hij gevolgd door zijn dochter (zonder ijsje) met een van ontroostbaar verdriet vertrokken gezicht en dikke tranen plengend...
Wat een wereld!
Of die twee gasten van een jaar of 15 16, de broekband half op de reet, 30 cm onderbroek erboven, WTF is dat? Leg dat eens uit. Ondergoed, het woord zegt het al, dat hoort ONDER de kleding!
ik zal wel niet snappen.
Ja, ik weet het, ik ben een burgerlul.
Maar goed, zoals ik al zei, ik kom daar wel eens. Zo ook de afgelopen vrijdag, we waren naar het westen geweest om een paar eetkamerstoeltjes te kopen via het internet, gelijk even doorgestoken naar vrienden in IJmuiden, die hebben net een nieuw huis betrokken, altijd leuk om even weer in Puftown te zijn. Mooie hut Frenky!
Maar goed, ik had het over de mac. Het eten heb je er snel, dat is naar mijn mening ook het enige pluspunt. Meestal vind ik de hamburgers niet echt super, met zo'n rubberachtig plakje kaas ertussen, nee, niet echt top. De frieten vind ik erg dun, net satehprikkers man, en vaak lauw, butspul. Deze keer was het anders, het smaakte eigenlijk heel redelijk... tja. Ik stond er ook van te kijken.
Persoonlijk kom ik liever bij Thye in Potjewol, goed eten tijdens een late dienst. Die heeft nog een ouderwetse cafetaria, allemaal topspul en die tent draait als een trein. Maar goed, kids zijn hooked aan de golden arches dus dan is er geen ontkomen aan. Toch is het ook wel een bepaalde vorm van vermaak, de MAC Neem daar eens de tijd nemen door om je heen kijken, wat je daar ziet! Families die zich verdringen bij de kassa, ik hoorde een meisje om de 10 seconden op gebiedende toon "IJSJE!" roepen, toen de arme vader van het kind torsent met het overvolle dienblad zich een weg baande tuusen de met ogen op steeltjes kijkende kiddo's, werd hij gevolgd door zijn dochter (zonder ijsje) met een van ontroostbaar verdriet vertrokken gezicht en dikke tranen plengend...
Wat een wereld!
Of die twee gasten van een jaar of 15 16, de broekband half op de reet, 30 cm onderbroek erboven, WTF is dat? Leg dat eens uit. Ondergoed, het woord zegt het al, dat hoort ONDER de kleding!
ik zal wel niet snappen.
donderdag 25 maart 2010
ZWETEN
Was in de winter de sneeuwschuif mijn grote vriend (de eerste 2 dagen), in het voorjaar slash zomer slash herfst is de schoffel dat beslist niet! Hoe dat komt? Luiheid hoor ik u denken. Nee live mensen, driewerf nee!! Ik ben blasé op dat gebied. Geertje S. werd zo op de MAVO bestempeld, ik kreeg het tijdens de corsoperiode. Blasé, een mooi woord, ‘imuun geworden door teveel genieten’ aldus de dikke van Dale.
Ik zal het uitleggen. Ik was in tijdens mijn adolescente jaren fanatiek bloemencorsowagenmedewerker (scrabble, eat your heart out). Niet dat ik zoveel met bloemen had, nee, ik was meer van het lassen, slijpen en buigen, de bouw van het frame als het ware. Dit begint in Eelde en omstreken al rond de maand februari met het uitzoeken van de tekeningen, de bouw begint zo rond april/mei. Kijk, nog met snor en hoofdhaar... snik:
Dan worden de bollen gepoot (elke wijk teelt haar eigen dahlia’s) en in september is dan altijd het corso. Daarna breekt men de wagen af voor opslag, de bloemen worden nog een tijdje geoogst voor andere corso in den lande en in oktober gaan de bollen de grond weer uit voor de winteropslag in een speciaal gebouwde schuur. Lees de eerste zin nog even opnieuw...
Gedaan?
Oke, dahliaplanten moeten geschoffeld worden. Voel je hem? Ik nog steeds kan ik u verzekeren. Zo rond september hadden we bergen medewerkers:
Trouwens wel één der gezelligste periodes, deze foto. Het bier vloeide rijkelijk en de hapjes waren er, iedereen hielp mee. Niet in mei/juni/juli/augustus op zaterdagmorgen half-9 in een druilregen kan ik u verzekeren, vaak stonden we er met 3 man. Hooguit 4. Nu snapt u mijn afkeer van het tuinieren een beetje hoop ik.
Afijn, in Lelystad kreeg ik voor het eerst een eigen tuin, jammer dat ik er geen foto’s van heb, de papavers groeiden wel anderhalve meter hoog, de hele achtertuin stond er vol mee, er schijnen mensen in verdwenen te zijn die nooit meer zijn teruggekeerd. Totdat de buren aan de deur kwamen. “Buurman, uw papavers worden wel erg hoog”. Ik stelde ze gerust en verzekerde dat het geen enkel probleem was dat zei ze af knipten. Nee, DAT was niet de bedoeling, of ik het zelf even wilde doen.
Tijd om te verhuizen dus...
Toen naar Paterswolde, het huis van Ab en Mien, een inmense tuin en ook hier begon het onschuldig:
Maar ja, als je dan een tijdje niks doet dan gaat het hard:
Ik had de round-up toen nog niet ontdekt. Geweldig spul die onkruidverdelger, helaas sterk verdund tegenwoordig, we moeten wel natuurvriendelijk zijn hè? Zeg nou zelf, als iets vriendelijk is dan is het dit wel:
Maar goed, tegenwoordig ben ik wat netter, Ingrid heeft wat dat betreft een goede invloed op me. Nu mag onze tuin ook eigenlijk geen naam hebben, achter is een miniem stukje gras (ga ik ook weghalen, die hond laat er toch geen spaan van heel, en voor hebben we een stukje van 4 bij 2 wat gewied moet worden. Heb ik net gedaan zeg?
Het eerste zweet is er al weer uit...
Ik zal het uitleggen. Ik was in tijdens mijn adolescente jaren fanatiek bloemencorsowagenmedewerker (scrabble, eat your heart out). Niet dat ik zoveel met bloemen had, nee, ik was meer van het lassen, slijpen en buigen, de bouw van het frame als het ware. Dit begint in Eelde en omstreken al rond de maand februari met het uitzoeken van de tekeningen, de bouw begint zo rond april/mei. Kijk, nog met snor en hoofdhaar... snik:
Dan worden de bollen gepoot (elke wijk teelt haar eigen dahlia’s) en in september is dan altijd het corso. Daarna breekt men de wagen af voor opslag, de bloemen worden nog een tijdje geoogst voor andere corso in den lande en in oktober gaan de bollen de grond weer uit voor de winteropslag in een speciaal gebouwde schuur. Lees de eerste zin nog even opnieuw...
Gedaan?
Oke, dahliaplanten moeten geschoffeld worden. Voel je hem? Ik nog steeds kan ik u verzekeren. Zo rond september hadden we bergen medewerkers:
Trouwens wel één der gezelligste periodes, deze foto. Het bier vloeide rijkelijk en de hapjes waren er, iedereen hielp mee. Niet in mei/juni/juli/augustus op zaterdagmorgen half-9 in een druilregen kan ik u verzekeren, vaak stonden we er met 3 man. Hooguit 4. Nu snapt u mijn afkeer van het tuinieren een beetje hoop ik.
Afijn, in Lelystad kreeg ik voor het eerst een eigen tuin, jammer dat ik er geen foto’s van heb, de papavers groeiden wel anderhalve meter hoog, de hele achtertuin stond er vol mee, er schijnen mensen in verdwenen te zijn die nooit meer zijn teruggekeerd. Totdat de buren aan de deur kwamen. “Buurman, uw papavers worden wel erg hoog”. Ik stelde ze gerust en verzekerde dat het geen enkel probleem was dat zei ze af knipten. Nee, DAT was niet de bedoeling, of ik het zelf even wilde doen.
Tijd om te verhuizen dus...
Toen naar Paterswolde, het huis van Ab en Mien, een inmense tuin en ook hier begon het onschuldig:
Maar ja, als je dan een tijdje niks doet dan gaat het hard:
Ik had de round-up toen nog niet ontdekt. Geweldig spul die onkruidverdelger, helaas sterk verdund tegenwoordig, we moeten wel natuurvriendelijk zijn hè? Zeg nou zelf, als iets vriendelijk is dan is het dit wel:
Maar goed, tegenwoordig ben ik wat netter, Ingrid heeft wat dat betreft een goede invloed op me. Nu mag onze tuin ook eigenlijk geen naam hebben, achter is een miniem stukje gras (ga ik ook weghalen, die hond laat er toch geen spaan van heel, en voor hebben we een stukje van 4 bij 2 wat gewied moet worden. Heb ik net gedaan zeg?
Het eerste zweet is er al weer uit...
Abonneren op:
Posts (Atom)
