Harm...

Nog nooit ben ik met zoveel tegenzin teruggereden naar huis na een vakantie. Na een blamage met erg slecht weer en tegenslag in zuid-Duitsland besloten we verleden dinsdag door te rijden en nog een paar dagen uit te blazen in zuid-Limburg, mijn voormalige achtertuin. Alles ging cresendo en na een welvediende nachtrust werden we dinsdagmorgen vroeg gebeld door mijn zus met het in en in trieste bericht dat mijn zwager tijdens een eenzijdig ongeval verongelukt is.

Ongeloof...

51 jaren oud en zo vól energie, doorzettingsvermogen, loyaliteit, trouw en zelfopoffering. Wat een vent! Mag ik het gewoon in mijn taal zeggen? Waarom wordt de grootste kl**tzak 100 en mijn Harm overkomt dit.

Ja, MIJN Harm! Ik ken hem nu 30 jaar en heb heel wat met hem meegemaakt. Zo had ik mijn eerste baantje aan hem te danken. Magazijnmedewerker bij installatiebedrijf Keun in Norg. Begrippen als loods-10, PVC buizen, knelkoppelingen en dakdoorvoeren, werden mij in sneltreinvaart bijgebracht. Niet lullen maar poetsen, dat was zijn devies.

Ook mijn eerste brommertje, een yamaha FS1 kreeg ik van hem, hij stond werkeloos in een schuurtje bij zijn pa dus "Neem hom moar met mienjong, moarrrr, nait te haad op riedn!" Ik moet erbij vertellen dat Harm toen net op de politieschool in Den Haag zat en mij natuurlijk niet hielp met opvoeren, dat zou onethisch zijn...

Wel fluisterde hij me in wát ik zou kunnen aanpassen (en waar ik dat moest kopen) ;-)

Wat mij ook altijd bij blijft is de 'vetrekprocedure'. Even uitleggen; Harm had dus verkering met zusterlief en als hij afscheid van haar nam s'avonds achterthuis, lag ik al lang plat natuurlijk. Toch probeerde ik wakker te blijven, nee, niet op hun gesmoezel aan te horen, maar om de machtige GS1000 te horen waar hij steevast mee kwam, een tot wegracer omgebouwde 'suzi'. De vertrekprocedure was het opstarten, steevast gepaard met 1 keer half gas geven (de planten stonden dan al te beven in de vensterbank) waarna de man rustig de straat uitreed. Op de esweg hoorde je dat het gas kalmpjes aan open werd gedraaid en het geluid stierf al vrij snel weg. In mijn hoofd telde ik dan mee waar hij was. Na een dikke minuut zou hij nu toch wel zó'n beetje op de 'bokkestreek' zitten?

Nog niets...

Wacht eens? Ja hoor, de toeren kwamen er in en het gebrul zwol aan, MACHTIG vond ik dat! Mijn besluit stond vast, ik zou ook gaan rijden later. Waarvan acte!

Het is natuurlijk onzin om te zeggen dat ik het altijd met hem eens was, ik heb hem ook wel eens een 'aignwieze' gevonden, maar vaak kwam ik er door schade en schande achter dat hij toch wel irritant vaak gelijk had.

Harm, het was een voorrecht je gekend te hebben, zet de gasschuif maar vol open op je laatste reis! Je hebt het verdiend! Ik hoor de echo nog altijd.

GERT

NEUSHAAR

Als je aan mij 4 jaren geleden zou hebben gevraagd of ik van kamperen hou dan zou ik ontkennend hebben geantwoord. Tenslotte heb ik 14 maanden onvrijwillig bij de landmacht moeten kamperen, toegegeven, de omstandigheden waren wat anders dan tegenwoordig, maar de afkeer van kou is dáár o.a. van afkomstig. ook lig je in een klein tentje niet echt top natuurlijk, om van een lekkende tentnaad maar niet te spreken.

Ik had tussentijds nog wel eens geroken aan het kamperen met de motorfiets, op zich ook vrij minimalistisch, je neemt op een bike immers niet al teveel mee nietwaar? Het puptentjesgevoel kwam daar weer helemaal terug, het enige wat ontbrak was een blaffende ongeduldige sergeant.

Jarenlang ging ik feitelijk niet met vakantie, wel eens een dagje hier of daar maar nooit echt een week of langer weg, totdat ik Ingrid leerde kennen. Ik kwam in aanraking met de in Topgear® zo verafschuwde caravan, en ik moet toegeven dat ook ik er in het begin wat gereserveerd tegenover stond. "Kom je ook langs op Witterzomer?" vroeg Ingrid. Door de toenmalig geldende omstandigheden was ook zij gedwongen om in Nederland te blijven.

En ik dacht dat ik natte zomers mee had gemaakt...

Afijn, onwennig stond ik onder de luifel, zaken als de potenslinger, het chemisch toilet en een voortent trokken in een rap tempo over mijn netvlies voorbij. Ikzelf had ooit het idee dat, mocht ht ooit gebeuren dat ik een vriendin zou treffen, mijn vakanties zich vliegend zouden voltrekken. Dit was even andere koek. Tot overmaat van ramp kreeg Ingrid ook nog een natte tennisbal in haar oog en was zodoende een paar dagen uitgeschakeld, haar 3 zoons waren er echter nog wel dus ik werd als het ware in het diepe gegooid.

Afijn, inmiddels mag ik stellen dat ik enige ervaring op kampeergebied heb, sterker nog, ik vind het wel leuk eigenlijk. Wij hebben het spul intussen ook aardig voor elkaar, we kochten een paar jaar geleden zelfs een nieuwe Fendt caravan. Bus er voor en laden maar, werkelijk alles slepen we mee, van stofzuiger tot centrifuge (voor een tienstje op de rommelmarkt op Texel gekocht) je moet een beetje luxe hebben nietwaar, dat boven een bergbeekje hangen en je scheren in de spiegeling van het water laat ik graag aan anderen over, oom Gert prefereert warm water, al dan niet door eigen boiler verwarmd.

Het spreekt mij ook aan dat de modernere campings meegaan in de hogere eisen van de bezoeker, tegenwoordig hoef je de deuren van het douchegebouw niet meer aanraken en zelfs het toilet spoelt automatisch door. Nee, dan gaat dat op de boerencamping even anders.

Met maar liefst 4 ampere stroom kun je je neushaarepilator niet eens fatsoenlijk opladen...