WHISKEY

Je hoort het eigenlijk niet meer, goeie 1 april grappen. Eentje die mij altijd bij zal blijven was die van een assistent havenmeester hier op Eelde. We hebben het over de jaren tachtig, de luchthaven had toen een wat kneuteriger nivo van hedentendage en de tax-free shop bestond toen uit een kast...

Ja, echt waar.

Een kast met allerlei zut erin. U moet dan denken aan rookwaar, drank en al dat soort handel. Nu had een assistent havenmeester bedacht dat de tax-free shop uitverkoop hield omdat de whiskey over datum dreigde te raken (...) en hij verspreidde een x-aantal pamfletten over het veld bij de diverse bedrijven om hier aandacht voor te vragen.

'Aanstaande woensdag uitverkoop, 50% korting op de inkoopsprijs'. Wie stonder er vooran? Jawel, de heren vlieginstructeurs van de Rijksluchtvaartschool, die arme kerels hadden het natuurlijk ook al zo slecht qua inkomen? Wat had ik graag die koppen gezien toen Martin de deur opende en er een levensgrote 1 op was geplakt aan de binnenzijde.

Ziek dat ze waren ;-)

Of die keer dat ik op Schiphol zat en er paniek ontstond en iedereen op de afdeling werd gesommeerd om alle erotisch getinte plaatjes op te ruimen, dhr. Sneevliet van verkeer en waterstaat afd. sexuele intimidatie, had dat bevolen middels een brief, navraag leerde dat de man en zijn afdeling ook echt bestonden. De pleures brak uit zogezegd. Alles opgeruimd (Patricia Paay, levensgroot op de deur van het kantoor moest er ook aan geloven) en dan de volgende dag ontdekken dat er een levensgrote 1 op het raam was geplakt met daaronder 'groetjes van de dameskegelclub'.

Lamzak van een kantoor naast dat van ons had het opgezet!

Het jaar erop was ie zelf de sigaar trouwens, toen hadden wij geregeld dat hij menesen van Hughes aviation van de gate moest halen omdat ze zogenaamd kwamen praten over de torensimulator (waar hij in zat qua projectgroep) alles klopte, de namen op de passagierslijst, de aankomsttijd (0510 lokaal) en de gate. Wie zat er die morgen in zijn nette pak op kantoor? Ja hoor, het was gelukt. Hij zei niets en keek net of het heel normaal was. Pas toen de eerste bak koffie achter de kiezen was verdwenen stond hij op, draaide zich in de deuropening om (iedereen keek hem na) trok zijn snor wat scheef en kreeg hij een voorzichtige grijns op zijn gezicht en zei heel zachtjes:

"Klootzakken..."