MUNTJE

Zo, ik heb ze overleefd. 7 vroege diensten met één vrije dag ertussen, ik denk dat dit de langste sessie vroege diensten ever is, voor mij dan. Je hebt gasten die alleen maar vroege diensten lopen maar in principe heb ik het na 2 wel weer gehad, 3 max. Nu dus 7, djiezzz. Afijn, ik leef nog en daar gaat het om nietwaar? Diep respect voor bakkers en andere vroege vogels, hoe die mensen dat kunnen, ik heb echt geen idee.

Gisteren als afsluiter van de feestdagen (...) met de familie gaan bowlen, ook wel leuk om te doen, ik had nog het hoogst aantal punten ook en won gewoon een prijs! Ach ja, als Al Bundy het al kan. Toen we echter naar huis terug reden zagen we enorme rookwolken, paasvuur natuurlijk, wereldberoemd in drenthe en directe omgeving. Hele volksstammen verdringen zich om het vuur om s'avonds tot grote afschuw van de moeders de kleding in de wasmand te gooien, met de bekende lucht van een uur in de wind.

Op onze weg ernaartoe liep het niet allemaal vlekkeloos. Ik stak de bus achteruit de ingang van een weiland in en dacht nog in een splitsecond ‘nietdevoorwielenvandestenelatenrollen’ toch doen natuurlijk, ah, kan wel. Het gevolg was dat de 5 familieleden moesten uitstappen om te duwen, nog een mazzel dat het linkervoorwiel doorslipte en niet de rechter (waar ze allemaal stonden) want Ingrid tot de haargrens in de modder, dat wil ik niet meemaken. U vraagt zich af waarom ik niet hielp duwen en achter het stuur bleef zitten?

Er moet toch eentje het overzicht houden? ;-)

Vanmorgen moest iedereen echter weer naar het werk dan wel naar school dus ik had gisteren al aangeboden de wekelijkse boodschappen alleen te doen. “Kun je dat wel?” vroeg Ingrid, inderdaad, dat was wel al even geleden. Normaliter doen we het samen, Ingrid is een soort wandelende computer om boodschappengebied en kruist van hot naar her door de winkels om de handel bij elkaar te garen, ik sta haar bij en grijp ook de nodige zaken en geloof me dat die gasten heel wat omzetten dus we halen altijd voor een weeshuis aan meuk op. Ik kreeg een boodschappenbriefje in de handen gedrukt gisteravond met nog wat verbale aanwijzingen, "denk eraan dat je HALFvolle melk neemt, en niet die roze kokosbrood, die is niet lekker". "Oh ja, en denk ook even aan de lege flessen en niet dat lichtblauwe mondwater, die haat je".

Klopt!

Ik kon er in het schemerlicht natuurlijk geen reet van lezen met die blinde ogen van me, ik denk, ach, het zal wel loslopen, ik zie het morgenvroeg wel, it ain’t rocketscience. Vanmorgen de kratten in de bus gebonjoured en op pad, eerst naar de Lidl. Karretje pakken, f*** wat moet daar in, dat doet Ingrid altijd, die heeft dat standaard bij zich. Hindernis #1 dus, in een verloren hoekje van de beurs nog een eurootje gevonden, erin en naar binnen. Ging redelijk soepel moet ik zeggen, ik denk dat mocht het ooit zover komen en ik moet acteren in 'WETTEN DAS?' ik best geblinddoekt door de LIDL kom. In een minuut of 15 had ik alle zut in het karretje. Op weg naar de Appie!

Daar aangekomen weer naar de karretjes, ik diezelfde euro erin, stuk! Hij deed het niet, ik kreeg hem niet dicht! Hmmm, daar kwam een mevrouw aan, ik keek haar aan en vroeg of ze mij het karretje wilde geven in ruil voor mijn euro. Nee, dat niet, ze had een eigen muntje.

Blast!!

Ik mijn euro in een andere kar, ook naar de kl… dat KAN toch niet? Ik toch maar eens goed kijken (ja, ik had de leesbril mee) moest er toch 50 cent in dit takke wagentje zeg? Ik uit armoede maar naar binnen richting de infobalie waar ik moest wachten. Een redelijk corpulente dame om gele crocks (hoera, de zomer komt eraan!) kwam aanzetten. Ik vroeg haar of ik mijn euro mocht wisselen voor 2 van 50 cent. “Is het voor een karretje?" Ja, dat wel. “Kijk, dan heb ik dit voor u".



Ik loop dus nu ook met zo’n kl#temuntje aan mijn sleutelbos...