PLAT

Momenteel lees ik het boek 'waarom mannen liegen en vrouwen schoenen kopen' over het verschil tussen de seksen, grappig en herkenbaar. Niet altijd correct, ik bedoel, niet alle vrouwen en/of mannen kunnen je over één kam scheren niet waar? Maar goed, een grappig zinnetje wat me bijbleef was 'emancipatie stopt zodra de vrouw een lekke band krijgt'.

Zitten we gisteravond lekker te eten bij Humphreys met het zicht op de ingang van de parkeergarage in de Haddingestraat, viel het Ingrid weer op dat in de fel verlichte garage steeds een vrouw omhing bij een gedateerd Japans vervoermiddel, maar daarover later meer. We lieten ons de maaltijd goed smaken, vooraf een stuk boerenbrood met kruidenboter, een runder carpacciootje gevolgd door een Angus biefstuk en een bolletje vanille-ijs begeleid door chocoladefondant.

Zo zeggen ze dat altijd op de menukaart niet waar?

Op een bedje van zus en me zo, net als die makelaarsbullshit, die l#llen ook altijd zo mooi, in de tuin bevindt zich een waterpartij (noem het een vijver, weet je wel, zo’n ingegraven speciekuip… maar goed, ik dwaal weer eens af). Afijn,we hebben het eten op, betalen, jas aan en optrekken niet waar? We lopen de garage in en Ingrid begeeft zich naar de auto terwijl ik naar de automaat ga om het kaartje af te rekenen. Zie ik diezelfde vrouw wat aarzelend van haar bejaarde jap naar mij toe lopen. In een split second valt mij op dat de wagen een onnatuurlijk stand aangenomen heeft, ja hoor... Een platte achterband.

3 x raden wie hier de Sjaak is...

"Meneer, heeft u ook een krik?" FAK! Tja, ik kan het dan niet over mijn hart verkrijgen om zo iemand niet even te helpen. Even snel denken, NIET het kaartje afrekenen, dat ding is maar een kwartier geldig natuurlijk, eerst maar terug naar de auto, krikje halen. Ingrid uitgelegd wat er loosch is, auto gestart en naar beneden gereden.

Beneden aangekomen krik uit de koffer, en naar de gestrande dame. Eerste inschatting, niet al te gefortuneerd vrouwtje, doodvermoeide Japanner als vervoermiddel, beetje chabby gekleed, zeg maar het tegengestelde van dit typje:



Ook qua schoenen ;-) Ik had gelijk medelijden... Ik wierp een blik in de kofferbak en geloof mij, tussen de shit die ik zag liggen verwachte ik elk moment een lijk, het leek wel een maffiabak man. Afijn, de betrokken dame lichtte de bodemplaat op, het eerste wat ik zag liggen was een reservewiel met daarachter keurig in een kunststofhouder...

De krik...

"Oh..." bracht de vrouw uit. Ik pakte het spul eruit en draaide de moeren los. Krikje omhoog, viel me nog niet mee het kunsstof dekseltje eraf te krijgen, ze had er kennelijk nog mee gereden toen ie al plat was, de handel zat aardig klem maar goed, beetje kloten met de achterkant van de sleutel waar gelukkig een soort breekijzertje aan zat, wiel eraf, reserve eronder, moeren handvast, zakken die hap en aantrekken. Klaar alweer. "Hartstikke bedankt meneer, geeft u maar uw bankrekeningnummer”. “Bent u helemaal gek, nee hoor, graag gedaan", het zijn altijd anderen die met dit soort zaken geld verdienen, ik heb dat echt nog nooit meegemaakt, ik verdien hooguit een scheet en 3 knikkers. Ik hoop altijd maar dat een ander mij ook helpt als ik in de sh#t zit niet dan?

Ik borg het spul weer op en de dame startte haar museumstuk op en reed naar de uitgang. Terwijl ik met mijn kaartje naar de automaat liep zag ik dat de dame haar kaart in de sleuf stopte. No joy natuurlijk, beetje naïef gedacht dat je na anderhalf uur lachend de tent uitrijdt natuurlijk... Ze begon zenuwachtig heen en weer te rijden en weer ging de kaart in de sleuf. Ik denk, je vind hier eerder een 3 benige ballerina dan dat je hier met je auto naar buiten gaat op DIE kaart. Intussen had ik afgerekend en begaf me naar de auto. De dame was inmiddels weer uitgestapt en drukte op de knop voor hulp op afstand. "Q-park, spreekt u maar, waarmee kan ik u van dienst zijn?!" galmde het door de verlaten parkeergarage.

"Ja, ik sta hier in een parkeergarage..."